Buiten is het een graad of dertig, maar zanger/gitarist Robert Been van Black Rebel Motorcycle Club komt doodgemoedereerd in een geheel zwart kloffie aanlopen. Nee, die schutkleur is volgens hem meer uit de praktische overweging om stof te verbergen. "Ik zie ons als Pigpen, het stripfiguurtje uit Peanuts, dat altijd een stofwolk om zich heen heeft." En hij grapt nog wat verder over de voordelen van je niet wassen.

Het is duidelijk: Been is ontspannen. Klonk het vorige BRMC-album Howl nog onverwacht folky, op hun vierde album Baby 81 rock 'n rollen de Amerikanen weer als vanouds. Nu drummer Nick Jago zijn drugsinzinking te boven is, speelt hij weer mee. Was het zo dat de oude fans vanwege het softere Howl vroegen: 'Whatever happened to my rock 'n roll?'. Been
cryptisch: "We stelden de vraag, we waren nooit het antwoord. De vraag stellen is altijd belangrijker."

Sinds Howl heeft Been in ieder geval zijn pseudonym Robert Turner laten varen - vernoemd naar de fictieve popster die Mick Jagger speelde in zijn speelfimdebuut Performance. Nu kan Robert Been ook vrijelijk praten over het nut van die gedaanteverwisseling. Zijn vader Michael Been is namelijk bekend van The Call, een rockband die ook in Nederland halverwege de jaren tachtig succes had met radiohits als Everywhere I Go en I Still Believe (Great Design).

Roberts vader wordt op Baby 81 bedankt als geluidtechnicus. "Ik gebruikte dat pseudonym op een rare manier uit respect", weet Been nu. "Ik wilde zoals elke andere zoon niet incashen op zijn naam. Mijn middelste naam is trouwens Levon, vernoemd naar drummer Levon Helm van The Band. Ik verdenk hem er zelfs van me Robert te noemen vanwege (Band
zanger/gitarist) Robbie Robertson. Mijn vader was een soort groupie."

De nieuwe albumtitel Baby 81 refereert aan het waargebeurde verhaal over een aangespoelde tsunamibaby, die door een tiental moeders werd geclaimd voordat de echte moeder opstond. En Robert Been heeft zijn bedenkingen bij concertorganisator Clear Channel ("Alleen die naam al is troebel"), dus enige maatschappelijke betrokkenheid is de band nog steeds niet vreemd.

Maar het pertinente weigeren van het gebruik van hun muziek voor commercials heeft de band laten varen. Been: "Wat de meeste mensen niet weten, is dat je als band twee keer per maand lastig wordt gevallen me zulke verzoeken. Dan komt de duivel weer op je deur aankloppen. Het voelt alsof je bloedgeld aanneemt."

Toch kunnen handige reclamejongens hun spotje binnenkort opleuken met een vet BRMC-deuntje. De cheque gaat namelijk rechtstreeks naar goede doelen. Been: "Anders gaat het geld wel naar de volgende band. Laten wij het dan maar aannemen om er iets goeds mee doen. Onze enige spijt nu is dat we het niet eerder hebben gedaan, want goede doelen zijn zo drie en een half miljoen dollar misgelopen."

Luister naar het interview van Menno Visser met Robert Been van BRMC.