Club 3VOOR12 in extase door onwerkelijk echte punker Jay Reatard

Wudstik heeft talent en hersens én de rust om daar mee om te gaan

Kort en bondig noemen we dat. Rock 'n' roll beest jaagt er in Club 3VOOR12 acht nummers doorheen in zestien minuten, Desmet in extase achterlatend. Ook rapper Wudstik en de Belgisch-Nederlandse invallers van Drive Like Maria doen waar ze goed in zijn.

Wudstik heeft talent en hersens én de rust om daar mee om te gaan

Wudstik rapt, zingt, dirigeert en grapt in het eerste uur van de Club. Een rasperformer is het, begeleid door een band die zijn tempo moet zien te volgen. De muzikale invloeden vliegen je om de oren en zoals Wudstik de zaal om de vinger windt is prachtig… Er blijft één ding waar ik wat moeite mee heb: de taal.

Dat is puur persoonlijk hoor. In de hiphop wordt het Nederlands vaak verbasterd en ondergedompeld in een superplat accent doorspekt met taal van de straat. Bij Wudstik is alles verzorgd. De zinsbouw, de woordkeus, de beeldspraak en de uitspraak. Aan de ene kant heerlijk, want ik erger me af en toe ziek aan het rampzalige Nederlands van veel rappers. Maar als ik het zo hoor bij Wudstik, moet ik er toch even aan wennen. Buiten dat een puik optreden van een man die alles mee lijkt te hebben. Talent, hersens en de rust om daar goed mee om te gaan.

Jay Reatard was ooit lid van The Reatards en Lost Sounds, maar toen die laatste band ontplofte (vorig jaar in de Club was dat bijna zover. Doodse stiltes en dodelijke blikken) had Jay al een nieuwe plaat klaarliggen. Opgenomen in een appartement, zonder gebruik te maken van versterkers, klinkt Blood Visions als een overdonderende oorlogsmachine op volle sterkte.

Krijsend en bibberend harkt Jay zich door 28 minuten materiaal, dat bol staat van bijna kinderlijke woede en explosieve gekte. Zo ook in Desmet. Jay trapt af als de Ramones in hun beste jaren, om zestien minuten en acht nummers later bezweet weer te stoppen. Desmet is in vervoering van deze onwerkelijk echte punkrocker van 26 jaar.

The Mighty Roars lieten het afweten, dus werd snel een nieuwe band gezocht voor het laatste uur. Dat werd Drive Like Maria, twee Belgische heren op drums en bas, geflankeerd door een Nederlandse dame op Les Paul scheurgitaar. Een relatief nieuwe band, die toch de eerste Amerikaanse tournee er al op heeft zitten.

De band is een bijzonder samenraapsel van stijlen, samengeperst tot nieuwe songs, die overbekend klinken en toch eigenzinnig zijn. De zingende drummer springt in het oog door de combinatie van lichamelijke arbeid en het verhaal dat hij vertelt. De bassist is op en top bassist: weinig tekst, veel laag. En de scheurgitaar wordt vol overgave bespeeld door een jongere rock ‘n’ roll-zus van Halina Reijn: met rappe vingers en een kloppend hart voor luide muziek. Zij maakt de band compleet én compleet anders dan veel andere bands.

Drive Like Maria werkt aan zijn debuutalbum in Hasselt. Kan niet wachten tot dat klaar is en deze drie-eenheid zich weer naar Amsterdam spoedt. Wil je een voorproefje? 24 mei in Waterfront te Rotjeknor.