Het hoesje hiernaast zul je de komende twee maanden nog niet in je platenwinkel aantreffen, want In Our Bedroom After The War komt 24 september pas uit als cd, dat wil zeggen: als een schijfje met plastic doosje en boekje. Stars verraste vriend en vijand een dikke week geleden door het album nu al als legale download aan te bieden, als alternatief voor de illegale versies die op het net zwerven. Een modern besluit. Het zorgt ervoor dat het nieuwe album van Stars niet in september, maar nú al het 3VOOR12 Album van de Week is.

Stars is een indiepopband uit Montreal, Canada, opgericht door zanger Torquil Campbell en toetsenist Chris Seligman en sinds het vorige album bijeen in de huidige bezetting. Drie platen kwamen er tot nu toe uit, waarvan Set Yourself On Fire uit 2005 de laatste was. Eerder dit jaar verscheen wel Do You Trust Your Friends?, maar daarop stonden remixen en covers van de nummers van Set Yourself On Fire door andere, veelal Canadese bands zoals stadgenoten The Dears. In Our Bedroom After The War is de dus de echte vierde.

‘Will we wake up in the morning and know where it was for, up in our bedroom after the war?’ Net als bij Set Yourself On Fire komt de plaattitel al in de eerste zin naar voren. In dit geval na een minuut of twee instrumentale triphop van The Beginning After the End, dat dient als overture. Het zijn de saaiste twee minuten van de plaat, want in de twaalf daarop volgende nummers bewijst Stars wederom vreselijk catchy melodieuze indiepop te kunnen maken. Sterk punt daarbij zijn de vocalisten Torquil Campbell en Amy Millan die elkaar afwisselen en aanvullen met vaak zachte, soms bijna fluisterende zang. Daardoor krijgt de muziek iets intiems, zoals in The Night Starts Here, My Favourite Book en Barricade.

Die samenzang wordt goed uitgebuit, maar is gelukkig niet het recept voor elke Stars-song, zodat het gevaar van eenheidsworst nergens opdoemt. Integendeel: In Our Bedroom After The War barst van de vocale en ook muzikale variatie. Van de door Campbell gezongen pianoballade Take Me To The Riot, zijn Prince-achtige kopstemmetje en de new wave synth in The Ghost of Genova Hights, tot Amy Millan’s ‘solo-nummer’ Personal, de zomaar uit de lucht vallende tempowisseling in Window Bird en de groteske afsluitende titelsong, die doorkan naar de shortlist voor het meest symphonische stuk popmuziek van 2007.

Zoetjes is het allemaal wel op In Our Bedroom After The War. Pas in het zojuist genoemde Window Bird (track 9) en opvolger Bitches In Tokyo mag de gitaar een keer lekker over de zeik en ramt Pat McGee een keer fatsoenlijk op zijn drumstel. Stars klinkt daardoor als bravere klasgenootjes van landgenoten The New Pornographers (een onvermijdelijke vergelijking door die man/vrouw-vocalen), maar ze zijn wel minstens zo slim. Als je een schijfje-met-doosje-en-boekje-purist bent, weet dan dat één van de beste indiepopplaten van het jaar op je ligt te wachten. De downloader kan hem alvast meenemen op vakantie. Verplichte bagage, zelfs.