Samen in een busje eindeloos door Engeland toeren, het land langzaam zelf overwinnen door optredens in het pubcircuit. Een romantische gedachte, waar vast meer bandjes van dromen. Dan hebben we het even niet over de tweepersoonskamers, waar je stiekem met z'n vieren in moet sneaken. Of wat er zou gebeuren wanneer je helemaal blut zonder benzine langs de weg staat in the middle of nowhere.
De Brits-Amerikaanse band Five O'Clock Heroes kan er over meepraten. "Hoeveel schuld we hebben op onze creditcard? Haha, dat is een te persoonlijke vraag..", lacht frontman Antony Ellis. OK - fair enough - maar vanwaar dat rotsvaste vertrouwen in zichzelf dan? Ellis: "Vrienden van ons schoppen het ver in hun studie, maar ze weten nog steeds niet wat ze met hun leven aanmoeten. Wat dat betreft zijn wij mazzelaars..".
Even terug naar af. Vijf jaar terug was het Ellis, die het leven in het Britse Northampton beu was en daarom naar New York vertrok. Wat doe je in New York? Juist ja - een bandje beginnen. Hij trof daar gitarist Elliott Thomson, bassist Nader Khierbek en later in Engeland nog de Britse drummer Sam Embery. En omdat Engeland alijd nog makkelijker te behapstukken is dan Amerika, begonnen ze in hun jeugdig enthousiame daar de wereld te veroveren.
Opvallend is bij de naar een oud nummer van The Jam vernoemde band het retrogeluid naar pakweg Joe Jackson ten tijde van I'm The Man - eind jaren zeventig. Hun streven is dan ook klassieke popsongs te schrijven. "Wanneer het niet zo wil vlotten met het schrijven van liedjes, luister ik naar oude Bob Dylan-bootlegs uit de tijd van Blood On The Tracks", bekent Elliott. Dat vanwege de sfeer, ritme en melodie. "Veel bands vergeten het nut van een sterke zangmelodie", valt Thomson hem bij. "Dan denk je 'wat een simpele gitaaraccoorden' - maar dan is het de sterke zangmelodie die het liedje draagt."
De melodieen van Five O'Clock Heroes mogen dan wel slim zijn, de teksten zijn soms wat simpel, neem nou White Girls. "Ik draai er niet om heen, het gaat over seks", bekent Ellis. "Maar ik betreur het liedje niet. Juist door de titel valt het op. Ik schreef de tekst terwijl ik de melodie nog aan het schrijven was. Het is niet mijn meest intelligente tekst, maar zet het liedje aan tot dansen? Nou dan!".
Trotser is Ellis op de tekst van Run To Her, een song die hij schreef terwijl hij op zijn gitaar aan het tokkelen was met de televisie aan zonder geluid. Onder de CNN-beelden van de oorlog in Irak verscheen in beeld de tekst 'traces of fire light the sky'. Dat verwerkte hij in een liedje over een relatie die op z'n eind loopt. Ellis: "Die tekst in beeld bracht mijn tekst aan het rollen."
Inmiddels is hun single Time On My Hands regelmatig op de Nederlandse radio te horen en kan met de verkoop van hun album Bend To The Breaks misschien een deel van hun schuld afbetaald gaan worden. En als het toch allemaal niet gaat lukken als popster? Ellis blijft optimistisch. Hij hield zich in New York in leven met het rijklaar maken van huurachto's: "Ik ben ook heel goed in schoonmaken...".
Luister naar het interview met Antony Ellis en Elliott Thomson van Five O'Clock Heroes.
De Brits-Amerikaanse band Five O'Clock Heroes kan er over meepraten. "Hoeveel schuld we hebben op onze creditcard? Haha, dat is een te persoonlijke vraag..", lacht frontman Antony Ellis. OK - fair enough - maar vanwaar dat rotsvaste vertrouwen in zichzelf dan? Ellis: "Vrienden van ons schoppen het ver in hun studie, maar ze weten nog steeds niet wat ze met hun leven aanmoeten. Wat dat betreft zijn wij mazzelaars..".
Even terug naar af. Vijf jaar terug was het Ellis, die het leven in het Britse Northampton beu was en daarom naar New York vertrok. Wat doe je in New York? Juist ja - een bandje beginnen. Hij trof daar gitarist Elliott Thomson, bassist Nader Khierbek en later in Engeland nog de Britse drummer Sam Embery. En omdat Engeland alijd nog makkelijker te behapstukken is dan Amerika, begonnen ze in hun jeugdig enthousiame daar de wereld te veroveren.
Opvallend is bij de naar een oud nummer van The Jam vernoemde band het retrogeluid naar pakweg Joe Jackson ten tijde van I'm The Man - eind jaren zeventig. Hun streven is dan ook klassieke popsongs te schrijven. "Wanneer het niet zo wil vlotten met het schrijven van liedjes, luister ik naar oude Bob Dylan-bootlegs uit de tijd van Blood On The Tracks", bekent Elliott. Dat vanwege de sfeer, ritme en melodie. "Veel bands vergeten het nut van een sterke zangmelodie", valt Thomson hem bij. "Dan denk je 'wat een simpele gitaaraccoorden' - maar dan is het de sterke zangmelodie die het liedje draagt."
De melodieen van Five O'Clock Heroes mogen dan wel slim zijn, de teksten zijn soms wat simpel, neem nou White Girls. "Ik draai er niet om heen, het gaat over seks", bekent Ellis. "Maar ik betreur het liedje niet. Juist door de titel valt het op. Ik schreef de tekst terwijl ik de melodie nog aan het schrijven was. Het is niet mijn meest intelligente tekst, maar zet het liedje aan tot dansen? Nou dan!".
Trotser is Ellis op de tekst van Run To Her, een song die hij schreef terwijl hij op zijn gitaar aan het tokkelen was met de televisie aan zonder geluid. Onder de CNN-beelden van de oorlog in Irak verscheen in beeld de tekst 'traces of fire light the sky'. Dat verwerkte hij in een liedje over een relatie die op z'n eind loopt. Ellis: "Die tekst in beeld bracht mijn tekst aan het rollen."
Inmiddels is hun single Time On My Hands regelmatig op de Nederlandse radio te horen en kan met de verkoop van hun album Bend To The Breaks misschien een deel van hun schuld afbetaald gaan worden. En als het toch allemaal niet gaat lukken als popster? Ellis blijft optimistisch. Hij hield zich in New York in leven met het rijklaar maken van huurachto's: "Ik ben ook heel goed in schoonmaken...".
Luister naar het interview met Antony Ellis en Elliott Thomson van Five O'Clock Heroes.