Midlake komt uit Denton, Texas en bestaat uit 5 licht schuchtere bebaarde jongelingen met een grote voorliefde voor honest songwriting. En dat is precies wat je hoort bij deze band. Roscoe heet het eerste nummer dat ze spelen in de Club en is afkomstig van het nieuwe album Trials of Van Occupanther. Het slaat meteen de goede toon aan in Desmet. Vierstemmige zang ondersteund door gelaagde popliedjes met bijna ouderwetse kwaliteit. Ouderwets omdat ze zo bijna niet meer gemaakt worden, althans niet zo dat ze ook nog nieuw en fris klinken. En dat doet Midlake wel.Bijzonder….Een prachtige opening van een mooie Clubavond. Adrian Borland was ooit voorman en liedjessmid van The Sound. Voor mij is de sound van The Sound het album “From The Lions Mouth” waar wereldsongs als “Winning” en “Skeletons” op staan. Daarna ben ik langzaam maar zeker de band uit het oog verloren. Door het feit dat Bart van Poppel het latere materiaal van Adrian uit de kast viste en The Amsterdam Tapes initieerde, werd ik liefdevol gedwongen het oog en het oor toch maar weer eens richting deze Adrian Borland te richten en opnieuw te luisteren en me te verdiepen. Bart van Poppel is geluidstechnicus, muzikant en vriend van Adrian. Hij nam in de jaren negentig een aantal songs met hem op in Amsterdam en nu na veertien jaar is een gedeelte van het werk opnieuw ingespeeld door diverse Nederlandse muzikanten , maar met originele drums en natuurlijk Adrians vocalen verzameld en uitgebracht onder de naam The Amsterdam Tapes. En dat…dat hadden we dus live in Desmet. Bart van Poppel met band speelt songs van The Sound die na jaren nog niet aan kracht hebben ingeboet. Goeie, typisch Britse en klaaglijke vertalingen van een leven met manisch depressiviteit, drank en ook een uiteindelijk einde voor een trein in Wimbledon, al zegt Bart dat er ook een hoop te lachen viel met Adrian. De band is nog wat onwennig maar het is dan ook een primeur. Zondag a.s. zal het sterker moeten. Dan staat de band op het grote podium van Paradiso en worden voor de gelegenheid ook nog drie Engelse gastzangers uitgenodigd naast een aantal Nederlandse waaronder Maurits Westerik (GEM) en Carlo v Putten (The Convent). In de Club dus nog wat wankel maar mooi om de erfenis van Adrian Borland toch nog op 110 dB te beleven. En dan een gok. Eerst spelen in de Melkweg en dan a.s.a.p naar Desmet om in het laatste uur nog even alle broekspijpen te laten wapperen. Dat was de taak van de Amerikaanse band Living Things op deze avond. Keurig op tijd arriveren de vier broers Berlin in Desmet en onmiddellijk wordt er begonnen met backline bouwen, inregelen en soundchecken. Maar dan blijkt dat de mannen van Living Things toch wat meer spullen mee hebben dan in eerste instantie gedacht werd en dat alles wat langer duurt dan gepland. We starten plaat na plaat om tijd te winnen maar rond kwart voor een is het dan zover. Ze zijn er klaar voor. Zanger Lilian springt erop als een soort nieuwe Jagger on Acid en stompt zich een weg door drie typische Living Things- songs. Niet te moeilijk en met een duidelijk devies: Het is nooit te laat voor Rock ‘n’ Roll. Vlak voor de sluitingstijd van de Club zijn ze ook weer verdwenen. Ondanks de stress en haast was voor mij de gok geslaagd. Oh ja… Ze staan maandag ook nog op Pinkpop. Zou zo maar eens een verrassing kunnen zijn tussen de rest, die Living Things. Het einde van het seizoen nadert. Nog een hele maand Club in Desmet. Waarvan akte. Tot volgende week. Gr Eric