Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd's, tracks , mp3's of concerten de meeste indruk maakten. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven van 3VOOR12. Komende week: SvdW: The Long Blondes - Weekend without make-up (Rough Trade/Konkurrent) DP: Sonic Youth - Rather ripped (Geffen/Universal) 3FM Megahit: Christina Aguilera -Ain't No Other Man (Sony/BMG) 3VOOR12 Top 10: 1. Brian Jonestown Massacre - Live in De Melkweg (20-6-2006) Ik geloof niet dat ze veel op hebben met de ongeschreven regels van een geoliede rockshow (Niels Post) Bizarre -soms uitgesponnen- nummers die supergoed klinken. En dat twee uur lang. Twee uur! Wow! (Roberrt Lagendijk) 2. Sufjan Stevens - The Avalanche (cd; Rough Trade/Konkurrent) Wanneer ik het een kleur moet geven zou ik zeggen zuurstok roze (Leonieke Daalder) Heeft SS ooit een slecht album gemaakt? Nee hoor (Robert Lagendijk) 3. Jim Reid - And Your Bird Can Sing (track op cd bij Mojo Magazine deze maand, 2006) En toen begreep ik ineens ook waarom ik het concert van the Brian Jonestown Massacre onlangs in de Melkweg niet zo leuk vond (Thomas van Aalten) 4. Robbie Williams - live in de Amsterdam Arena, 21-6-2006 Ik heb het nu zelf gezien: hij is de nieuwe Elvis (Ron van der Sterren) 5. Nas - Where Y'all at (Def Jam) Het zou best kunnen dat er geen andere rapper is waar ik liever naar luister dan Nas (Job de Wit) 6. Modeselektor op Sonàr Festival, Barcelona (18-6-2006) Muzikaal was Sonàr wellicht niet de openbaring die ik ervan had verwacht. Met uitzondering van Modeselektor (Aron Friedman) 7. The Fratellis Ik weet geen titel. Ik weet niet eens meer precies hoe het klinkt (Leonieke Daalder) 8. Poni Hoax - I Shall Take It Anyway (van titelloze CD, Tigersushi, juni 2006) Gewoon een mooi liedje, met strijkers, en flarden Bryan Ferry als hij nu 27 was en muziek zou maken met bandleden die misschien wel alleen maar naar Franse Chansons en The Cure hebben geluisterd (Thomas van Aalten) 9. Sonic Youth - Rather Ripped (Geffen/Universal) Jeetje man. De beste band ooit? (Niels Post) 10. Psapp - The Only Thing I Ever Wanted (album, Domino Records) De future folk sampler opende mijn ogen: als dit folk is, dan ben ik er een (Ron van der Sterren) De lijstjes: Leonieke Daalder draait: Sufjan Stevens - The Avalanche (cd; Rough Trade/Konkurrent) Wanneer ik het een kleur moet geven zou ik zeggen zuurstok roze. Een smaak is natuurlijk zoet. Tot je doorbijt. "He left us now for dead," hoor je. Dan proef je opeens bitter. Of zie je zwart. Tot Sufjan je weer weet te sussen. Cool Genius - We're Going Down (van een demo, andere liedjes op www.myspace.com/coolgeniusmusic) Het begint misschien een beetje suf, maar het ontpopt zich al snel tot een perfect lief popliedje. Zo'n liedje voor mooi weer, een beetje rondhangen, voeten in het water en dagdromen over wat er allemaal voor moois gebeuren kan. The Fratellis Ik weet geen titel. Ik weet niet eens meer precies hoe het klinkt. Maar ik hoorde ze twee weken terug op de radio in Engeland en wist: dit is goed. Afgelopen zondag kwamen ze in de Engelse Top Of The Pops voorbij: weer goed. Nu hoop ik dat ze snel overwaaien naar Nederland Ron van der Sterren draait: Robbie Williams - live in de Amsterdam Arena, 21-6-2006 Ik heb het nu zelf gezien: hij is de nieuwe Elvis. Met genoeg kapsones en kwaliteit om dit lullige stadionnetje vijftien keer te vullen. Alleen valse bescheidenheid beperkte hem tot vier uitverkochte avonden. The Frames - Burn The Maps (album, Anti) Oud, maar pas kort geleden verheven tot kippevelstatus. Opeens snapte ik het, voelde ik het, en brak ik doormidden. Finally, finally, finally.... als een bekeerde jehova-getuige. Muziek is geloven, luister maar. Het concert van Pinkpop op 3VOOR12 is een goede indicatie voor wie de cd niet heeft... Psapp - The Only Thing I Ever Wanted (album, Domino Records) De future folk sampler opende mijn ogen: als dit folk is, dan ben ik er een. Psapp stond er ook op. Zo weinig, zo spaarzaam en toch om vol van te schieten. Ook op 3VOOR12 trouwens: http://3voor12.vpro.nl/3voor12/groups/index.jsp?groups=25794522 Niels Post draait: The Brain Jonestown Massacre live in Melkweg, Amsterdam - 20 juni 2006 Ja, die van die film, Dig!. Ga maar kijken als je die nog niet gezien hebt. Maar ze waren in het echt nog goed ook. Wel rommelig en lange pauzes tussen de nummers. Ik geloof niet dat ze veel op hebben met de ongeschreven regels van een geoliede rockshow. En dat siert ze. Sonic Youth - Rather Ripped (Geffen/Universal) Jeetje man. De beste band ooit? Voor mij wel in ieder geval. Oneida - Up Wtih People van binnenkort te verschijn album Hapy New Year Superlatieven schieten tekort voor deze track van het komende album van mijn favorieten Oneida. Dat beloofd wat. http://www.scjag.com/mp3/jag/upwithpeople.mp3 Thomas van Aalten draait: Jim Reid - And Your Bird Can Sing (track op cd bij Mojo Magazine deze maand, 2006) En toen begreep ik ineens ook waarom ik het concert van the Brian Jonestown Massacre onlangs in de Melkweg niet zo leuk vond. Ze zijn veel geïnspireerd door de vroege Mary Chain en hun stofzuigergitaarmuren, maar missen het liedje. De broers Reid gooiden die noise al na een album overboord en bleven trouw aan composities van twee, hooguit drie minuten. Nu zet Jim solo de route voort met dodelijk simpele, muzikaal weinig verheffende maar o zo fraaie nummers. Of hoe een voormalige bengel die bekend is geworden met drugged up onhoorbaar luide punkrock definitief tot het establishment ging horen. Deze maand komt Mojo Magazine met een cd van verschillende artiesten die Beatlescovers doen van hun favoriete Beatles album. Yep. Echt waar. Jim Reid, ex-Jesus and Mary Chain doet the Beatles. Een van mijn jeugdhelden die zich ophoudt met The Beatles... Tja. Maar dan luister je al die tracks van de latere JAMC albums en weet je: Jim Reid heeft alles in zich om een old wasted bastard op een veranda te worden die, terwijl hij op zijn strootje kauwt, weer een nummer uit zijn mouw kan schudden, gebaseerd op drie akkoordjes. Hoe briljant ben je als je The Beatles kan laten klinken als een loom niemendalletje? Want gelukkig klinkt And Your Bird Can Sing net zo simpel maar mooi als de JAMC versie van My Girl van The Temptations. Twee minuten liedje op een akoestische gitaar. Zie ook: www.myspace.com/jimreid (en contrasteert dat even met de leer-en-zonnebril-punk uit 1984...) Misdaden, De Beste Italiaanse Crimeverhalen - Niccolo Ammaniti, Giorgio Faletti e.a. (Verhalenbundel, Rothschild & Bach, 2006) Een fijne mengeling van Italiaanse noir, pulp en echte suspense. Weet je wel hoe geestig, bizar en onvoorspelbaar het eerste verhaal uit deze bundel is? Het zit weer vol goede elementen. Een verslaafde chirurg, een actrice met gelifte borsten, een komediant die een voetballer kan imiteren - wat hem uiteindelijk fataal wordt, een Soedanese pastoor met huidziekte. Dit alles komt samen in een hilarisch verhaal. En al deze verhalen in Misdaden zijn gesitueerd in een stijlvol decor waar wij Hollanders jaloers op zijn: de Italiaanse stegen, pleinen, steden, heuvels en vlakten. Voor de fijnproever met de vileine glimlach. Poni Hoax - I Shall Take It Anyway (van titelloze CD, Tigersushi, juni 2006) Gewoon een mooi liedje, met strijkers, en flarden Bryan Ferry als hij nu 27 was en muziek zou maken met bandleden die misschien wel alleen maar naar Franse Chansons en The Cure hebben geluisterd. Hoe goed ben je al als je bij je inspiratiebronnen Iron Maiden, Celine Dion, Liberace, Veronique & Davina, John Coltrane en Colonel Fabien noemt? Alleen Patrick Juvet ontbreekt nog. www.myspace.com/ponihoax en She's On The Radio staat vers bij de Songs in het archief van 3VOOR12. Robert Lagendijk draait: Brian Jonestown Massacre - Live in De Melkweg (20-6-2006) Goede popliedjes duren niet langer dan drie minuten. Afgelopen dinsdag in De Melkweg is de minimale lengte tussen de nummers (aka akelige stilte) al minstens drie minuten. En toch was het beregoed. Anton en de rest hebben zich prima hersteld, zo lijkt het. Waar de vermakelijke rock docu Dig! -BJM vs. Dandy Warhols- voor de Brian Jonestown Massacre 'rock bottom' ophield, gaan ze vanavond indrukwekkend verder. Bizarre -soms uitgesponnen- nummers die supergoed klinken. En dat twee uur lang. Twee uur! Wow! Sufjan Stevens - The Avalanche (cd Rough Trade/Konkurrent) Ook de afvallers en probeerseltjes van het luchtige en zonnige Come On Feel The Illinoise zijn de moeite waard. Heeft SS ooit een slecht album gemaakt? Nee hoor. Het wordt alleen wel weer eens tijd dat hij een andere Amerikaanse staat onder handen neemt. Ik stel voor Ohio. En dan een pittig hardrock album daarvoor schrijven. Silver Jews - Tanglewood Numbers (cd Drag City) Volgende week naar Roskilde. De Lagendijkjes zijn al weken zenuwachtig! Hebben we de juiste haringen? Extra grondplastic? Afwasteil of emmer? Of misschien toch allebei? En dan waren er nog de tickets die maar niet met de post kwamen. Tot overmaat van ramp blijken we ook nog eens -diep in ons hart- een bloedhekel aan kamperen in het algemeen te hebben. Eergisteren bleek de belangrijkste bonus aan het programma toegevoegd: Silver Jews. Ter opwarming nog maar eens de topper van afgelopen jaar uit de kast getrokken. Wat een album! Roskilde: zin in! Al moet ik in het vriesvak naast de Danish Chef slapen! Aron Friedman draait: Modeselektor op Sonàr Festival, Barcelona (18-6-2006) Muzikaal was Sonàr wellicht niet de openbaring die ik ervan had verwacht. Met uitzondering van Modeselektor, die een frisse wind door het stoffige nachtprogramma lieten waaien. Voor een ieder die Jeff Mills, Rick & Rich of Miss Kitten nu wel weer gezien hadden, bracht dit duo van Bpitch de broodnodige vernieuwing met beats die het midden hielden tussen old school elektro, drum 'n bass, techno en grime. Massive! Anja Schneider & Sebo K in Raum, Barcelona (16-6-2006) De Mobilee labelnight was voor mij het muzikale hoogtepunt van een hele week Sonàr. Mocht je nachtleven als een film voorbij flitsen, dan is dit één van de scènes die je ziet: Op de duistere akkoorden van Mobilee's megahit Racnho Relaxo heft Anja Schneider haar handen ten hemel. De gehele tent ontvlamt in een explosie van uitbundig gejoel en gefluit. Slechts door de op en neer deindende laserstralen kun je de contouren van een uitzinnig publiek onderscheiden. De rest moet je er zelf bij bedenken. Radomaal - Insomnia [Âme remix] (Buzzin' Fly) Deze plaat klonk uit werkelijk alle speakers van Barcelona afgelopen week. In Raum draaiden ze hem zelfs drie keer achter elkaar als laatste plaat. De derde keer kon je iedereen van het plafond af schrapen. En waarom ook niet? Het is gewoon een weergaloze kraker waar iedereen wel pap van lust. Let straks maar op al die top tien lijstjes... Job de Wit draait: Nas - Where Y'all at (Def Jam) Het zou best kunnen dat er geen andere rapper is waar ik liever naar luister dan Nas. Zijn eerste nummer voor Def Jam is een loflied op het vergaren van financiën en het is een groot geluk dat Nas daar, met zijn banksaldo, nog steeds zo van kan genieten. Producer Salaam Remi zet de mc centraal in een omgeving van ijle strijkers en een onnadrukkelijke maar vernuftige beat die hij uit ESG's UFO heeft gemonteerd. Burial - Burial (Hyperdub/Lowlands) Meest bewierookte cd in de blogosfeer van de afgelopen weken bereikt nu ook mondjesmaat de Nederlandse platenwinkels. Ik was al een jaar of twee afgehaakt bij dubstep (sfeervolle - je kan ook zeggen claustrofobische - variant op UK-garage en dub) maar dit is toch wel een behoorlijk beklemmend album. Alsof Boards Of Canada probeert grime te maken en in een vochtig zwart gat struikelt. Mr. Lif featuring Murs - Murs iz My Manager (cd: Mo' Mega, Definitive Jux/PIAS) Ik vind Mr. Lif een vreselijk vermoeiende rapper om naar te luisteren en als zijn nieuwe plaat ook nog eens bijna helemaal door El-P (met alle respect) wordt geproduceerd, trek ik dat echt niet. Behalve wanneer El-P zelf meerapt of, beter, Lif zelf zowaar een behoorlijk funky track in elkaar zet met favoriet Murs, die in een vrij hilarisch nummer aanbiedt om Lifs manager te worden. Klinkt als een plan. Eric Corton draait: Midlake - Trials of Van Occupanther Een schone plaat. Schoon in sound. Schoon in arrangement. Schoon in tekst en uitleg. Een continue natte kus op je trommelvlies. Ook in de toptien van dit hele jaar trouwens...Sinds deze week. Wolfmother - Wolfmother Okee okee...Volgende week zijn ze geweest (Melkweg 27/06) en dan hou ik echt wel ergens een keertje op...Maar tot die tijd schop ik em nog maar weer eens de speler in en speel Bruce Lee met de bleke zonnestralen en windkracht 3.....Spierpijnplaat. Deftones - White Pony Gewoon maar weer eens uit de kast en blijkt toch wel een classic. Moreno krijst en blaast zich een weg door zijn verslaving waar hij nowadays vanaf lijkt te zijn. Bij interview op Pinkpop at hij stukken selderij, dronk een of ander fruitsappie en woog evenveel als yours truly.Coole gast..... Leen Steen draait: Harry Merry - The Shunt Net vers van de pers dus hij komt mijn cd speler niet uit en het hoesje is het enige leesvoer dat deze jongen momenteel nodig heeft. Was er voetbal vanavond? Ik heb wat beters te doen!! Ik krijg geen genoeg van de 6 nummers op deze cd. Lange nummers die geen moment gaan vervelen. Harry Merry is echt nog meer catchy geworden dan op z''n debuut cd. Dat betekent de hele dag meezingen en dansen. Da''s een echte uitdaging, maar het lukt waarempel echt!! Sanne en ik 18 nummers in 18 minuten. De raggende mannen op kilometers op rechts ingehaald. De titels zeggen genoeg om te weten waar u aan toe bent; niet voor de gevoelige zieltjes onder ons: zomaar zonder reden mensen in elkaar slaan, ik leid mijn dochter op tot heroinehoer, ik pijp paarden en wat dacht je van: ik heb geoefend op het lijk van je moeder. Lekker zwaar over the top en toch zonder dat de humor in het geweld verloren gaat. Geniaal; love it or hate it. Pigs in space Weergaloze Russische punk. Wat de titel precies is weet ik niet want de hoes is geheel in cyrilische letters. Er staan wel engelse vertalingen van de teksten in het boekje. Een soort Russisch equavilent van The Subhumans. Aan het oostfront weten ze ze het toch zolangzamerhand wat ingekakte punk genre zo te benaderen dat het weer zo fris klinkt dat het lijkt alsof het net is uitgevonden.