Ron Euser kan een paar weken voor aanvang van Motel Mozaique weer rustig ademhalen. Zijn werk zit erop. De programmering van het meerdaagse festival is immers rond en de productie wordt door anderen van het festival gedaan. Natuurlijk zijn er nog wel kleinere zorgen. Euser blijft financieel verantwoordelijk, dus als één band ineens met tien man extra wil komen, moet hij dat allemaal in de smiezen houden. “Dan houd ik de extra kosten gewoon in op hun gage. Naar soms word je door een act gewoon voor het blok gezet. Maar toch, ik krijg op mijn flikker als ik over het budget heenga.” Het boeken van onbekende namen kenmerkt de drijfveer van Euser. Zijn moeder werkte vroeger als onderwijzeres. “Misschien dat ik daardoor ook wel zulke opvoedende trekjes vertoon. Soms zie of hoor ik acts waarvan ik vind dat anderen die ook zouden moeten kennen. Als ik inschat dat minimaal 100 anderen dat ook leuk vinden, doe ik er iets mee. Zo leerde ik afgelopen jaar dankzij mijn dance collega Maurice de muziek van Battles kennen op 05DaysOff. Ik vind dat hij een groter publiek verdient.” Vies van het grote publiek is Euser niet. Immers, hij is ook medeverantwoordelijk voor de programmering van Pinkpop. “Maar als ik in de auto zit en onderweg hoor ik op vijf verschillende kanalen The Black Eyed Peas, dan denk ik: er is zoveel meer! Maar sommige bands hebben een megagroot commercieel apparaat achter zich, terwijl andere het moeten hebben van internet. Als ik die kleinere acts kan helpen door een podium te bieden, doe ik dat.” Euser ontdekte op zijn veertiende dat hij een onvoorwaardelijke voorliefde voor muziek had. “Ik zat in 3 Havo, woonde in Hendrik Ido Ambacht en begon uit te gaan. Samen met wat mensen organiseerden we vanuit een jongeren stichting concert- en dansavondjes. Voor veertig gulden kon je de kelder van het dorpshuis afhuren. Daar kwamen dan Rotterdamse bandjes spelen.” Luister naar het hele interview met Ron Euser in Ziel & Zaligheid 5-4-2006