Chris Kijne werd geboren in 1953. En dus waren de jaren 60 zijn ‘coming of age’. Hij zat vaak thuis en luisterde naar de radio: eerst naar Radio Luxemburg, later naar de piraten, Radio Veronica en uiteindelijk naar de VPRO. “Ik ben de zoon van een dominee en de VPRO is natuurlijk een domineesomroep”, zegt Kijne. Al snel bedacht hij dat hij ook radio wilde maken. “Dan kun je laten horen wat jij mooi vindt. En dan maar hopen dat je luisteraars dat ook mooi gaan vinden.” En dus was de ware zendingsdrang eerder bij Chris te ontwaren dan bij Pa Kijne. “Mijn vader was weliswaar dominee maar werkte als vertaler bij het Nederlands Bijbelgenootschap. Ik zeg vaak dat mijn vader de bijbel heeft geschreven. Hij was een echte academicus. Als hij thuiskwam, dook hij eerst in de krant. Daarna ging hij naar boven naar zijn studeerkamer.” In 1966 kreeg Chris Kijne een vakantiebaan in pretpark Oud Valkenveen. “Ik werkte daar een zomer bij de draaimolen. Met het geld dat ik er verdiende, kocht ik een spoelenrecorder op het Waterlooplein. Daarmee ging ik op mijn kamer oefenen met een microfoon. En maar lullen in dat ding.” Huize Kijne was aangesloten op de draadomroep: een kabeltje dat uit de muur kwam en waar je een luidspreker aan kon hangen. Chris was er al snel achtergekomen dat je die speaker ook als microfoon kon gebruiken. “Zo nam ik in het geniep mijn familie op. Alles wat er in de huiskamer werd gezegd, kon ik horen op mijn kamer. Mijn vader is nu twintig jaar dood, maar ik heb nog banden waarop je hem hoort rommelen in de woonkamer.”