Wel, pak de AK-47 - of in dit geval het A4-tje - er maar even bij, want ik moet toch echt even melden dat ik datgene wat tegenwoordig door mag gaan voor Echte Nederhop pas een werkelijke uitwas van een failliete maatschappij vind. Terwijl lijken van alle gezindten op straat liggen, rapt men in de Nederhop over ‘hand in hand kameraden’, ‘kijk ’s wat vaker in de spiegel van je moeder’ en ‘can’t we all just get along?’ Koekje erbij? De meest stichtelijke rapjes komen voorbij. Zit ik naar lokaal sportnieuws op een lokale zender te luisteren, wordt er ineens een hiphopplaatje opgezet. (Aan aankondigen en afkondigen doet men hier nog niet.) Vette groove, slepend ritme – een oudje uit de Groningse ondergrondse? Zo klonk het wel. Maar dan wel eentje met een tekst zo stichtelijk als een Postbus 51 spotje. Hola, opeens een break van heb ik jou daar, het wordt steeds experimentelere hop. Totdat tot me doordringt dat we in deze lokale arbeidsvitaminen alweer midden in oudje van Carly Simon zitten. Goed, vroeger klonk dergelijke meuk nog ergens naar, maar nu kiezen mc’s volkomen onoorspronkelijke muzak uit de gratis Casio knutseldoos, want het is slechts zaak om je banale en humorloze teksten zo verstaanbaar als maar kan op te lepelen in deze nieuwe inwisselbare ideale schoonzonen-stijl. Is dat het streven? Zo Hollands zijn dat de hele Nederhopscene straks bij Frits Spits op Radio 2 een nieuw onderkomen vinden zal alvorens men Chiel Montagne opgraaft en Op Losse Groeven terug op de buis brengt: ‘Haakt u even in en deint u gezellig mee op de nieuwe van Ali B.’ Koekje erbij? Hij heeft ze zelf gebakken. Zo zapte ik per ongeluk over een live optreden van Raymzter, de knaap van Kut Marokkanen, een nummer dat tenminste nog de geest van hiphop ademde, hoe erbarmelijk het ook was. Goed, aan fascistisch en racistisch deurbeleid wordt ook een nummertje gewijd. Maar een rap over de kloterigheid van ‘werken van 9 tot 5’? Terwijl je begeleid wordt door een stelletje conservatoriumpiepertjes van een jaar of twaalf die maar geen pulse in de shuffle weten te krijgen? Terwijl je hele show het aura heeft van een klassenavond? En je nog altijd geen centimeter beter rappen kunt dan de rest van je collega’s, omdat het allemaal net zo hemeltergend staccato en kneuterig afgeraffeld wordt als ooit eens in 1984 in Amerika? Werkelijk nooit gedacht dat ik na twintig jaar hiphopverslaving nog eens tegen subgenre aan zou lopen die me zo op de zenuwen werkt dat ik elke track uit die hoek al na tien zinnen ballenbakrijmelarij af moet zetten. Vertel een ouwe lul nu eens: wat doe je met deze vorm van hiphop? Thuis je boxen mee belasten tot het kraakt? Hiphopfeesten opluisteren? Adrenalinerushes voelen die beter zijn dan coke-opdonders? Uit je de ramen van je Honda Civic Hatchbackje blazen als je aan het cruisen bent? Thuis lekker stiekem aan elkaar mixen? Als een dolle ‘MC Malle Jan’ of hoe ze ook mogen heten, gaan staan scratchen tot je een stijve van hier tot de sterren hebt? Dat in een laf kutlandje als Holland de echte harde noten altijd weer gekraakt moeten worden door komieken, omdat je dan de aangeroerde kwesties als carnavalsleut van de stinkrijke narren van onze cultuur kunt beschouwen, is onontkoombaar. Maar ik wil van hiphoppers van hier en nu niet horen dat het de tijd niet is voor harde stellingname, persoonlijke invalshoeken en blinde woede, want dat zou me er werkelijk van overtuigen dat het allemaal mislukte scheikundestudentjes zijn die wat misgelopen status op schoolpleinen van weleer aan het inhalen zijn. Bedenk wel dat cabaret sinds Wim Kan een door trouwe onderdanen goedgekeurd instrument van de regering is om het volk het idee te geven dat ze werkelijk kritisch wordt gevolgd. Daarom laten politici zich nog altijd met alle plezier op de plaatsen met de beste akoestiek neerzetten: zodat ze de aan eigen persoon gerichte beledigingen zo goed mogelijk kunnen verstaan. Is dat wat de Nederhop wil? Een Madurodamrol a la Bono? Optreden voor politici die ‘per se’ je show willen zien omdat je cultureel zo verantwoord bezig bent en de rijke traditie van het vrije woord in Ons Aller Vaderland zo creatief, ja bijna snedig, weet te vertegenwoordigen? Dat jij de zaal als braaf kuiken van de multicultikul mag toespreken, terwijl een komiek na jou wat zieke grappen maakt en er met twintig ruggen vandoor gaat, terwijl jij een Boekenbon voor de Grote Lettertjes Serie hebt gekregen? Kaakje erbij? Kom op luitjes, mieterse vrinden, hippiehoppers van alle tinten: het feit dat hier de Honda Civic Hatchback het statussymbool van de hiphopscene is geworden bewijst al sinds dag één dat hiphop in dit land de cultuur van totale loosers, fake-nigga’s en wannabees dreigt te worden, want dat quasi snelle autootje was in den beginne DE Hollandse bak voor blanke gnomen en knurften met een matjes in de nek. Integreren is een kunst apart, maar drijf niet de spot met de grenzen der belachelijkheid. Die zijn nu wel bereikt. Welaan. Ik weet dat ik praat als een oude man die hangt aan normen en waarden. Maar als ik hiphop in mijn on-gepimpte slee draai, dan is dat nog altijd Fuck Da Police en aanverwante stellingnames. Gewoon, zoals het hoort.