Mercury Rev frontman Jonathan Donahue met zijn mond vol tanden krijgen? Simpel. Merk gewoon op de muziek van de Amerikaanse psychedelische rockers wel wat weg heeft van kertstmuziek. “Eh…onmogelijk, want mijn moeder is een jodin uit Transsylvanië, dus dan vat ik die opmerking maar wat minder religieus en wat meer spiritueel op. We hebben altijd wel een soort van orkestrale aanpak gehad, en dat komt misschien wel overeen met dat subtiele gevoel van euforie, dat je tijdens de feestdagen hebt. Het klopt wel, dat we wat meer klokgeluiden dan andere bands gebruiken, maar misschien zijn wij gewoon weer niet zo goed in de Les Paul-gitaar solo’s.” Ook op het nieuwe album The Secret Migration vliegen in de sprookjesachtige teksten de eenhoorns je weer tegemoet. Het zijn volgens Donahue eerder metaforen die voor energieën staan. Dan lijkt het of hun nieuwe song In The Wilderness nogal down-to-earth overkomt, het gaat immers heel gewoontjes over de man-vrouw relatie. Maar ook die jungle is een metafoor, volgens Donahue: “Het beste wat ik als man kan doen, is een vrouw mijn helpende hand aanbieden, om haar uit die wildernis van haar gedachten te leiden.” Het heeft weer drie jaar geduurd voordat er een nieuw Mercury Rev album in de winkels lag. Dat heeft te maken met hun lange tourschema, maar ook met het feit dat Donahue wacht tot de inspiratie tot hem komt: “Het moeilijke is je open te stellen waar het liedje jou wil brengen. Hoe langer je daar tegen vecht, hoe langer het duurt. Ideeën voor liedjes komen soms op de raarste momenten langs, net als je geen pen en papier bij de hand hebt. Ik schrijf ze soms op de halsband van mijn hond. Maar ik ben vaak niet erg succesvol in het noteren, anders schreef ik wel duizend liedjes per jaar.” Opvallend is dat Donahue, die normaliter met zijn kopstem zingt, het hele interview zijn best doet om zo langzaam en laag mogelijk te spreken op de radio. “Maar dan nóg zijn er mensen die zeggen, dat ze sowieso niets verstaan van mijn accent uit de Catskill Mountains.” Live, als Donahue met zijn hoge stem zingt, breekt zijn stem vaak. Het deert hem niet. “Dat is toch menselijk. Dan neem ik gewoon een stapje terug en spring weer op het paard, en zing verder. Het is de droom van elke rockster stand-in zangers te hebben. Dan laten we een 21-jarige god, die er veel beter uitziet dan ik, de eerste twintig liedjes zingen. En dan pas kom ik op in een rode mantel, dan breekt mijn stem, en vlieg ik weg in het universum…” Luister naar het hele interview met Jonathan Donahue uit het programma Dubbel Check.