3VOOR12 recenseert Disque Pop De La Semaine (week 44): Lost Sounds

Een lekkere mix tussen catchy en agressie

Het gebeurt niet vaak dat een clubje punkers zich aan synthesizers vergrijpt. The Stranglers deden dat ooit en met succes. En nu is daar Lost Sounds. Met hun titelloze vierde album wisten zij zich met maar liefst twee keyboards bij punkrock label In The Red in de kijker te spelen.

Een lekkere mix tussen catchy en agressie

Punkbands laten doorgaans synthesizers voor wat ze zijn. Bij punk draait het immers om agressie en gitaren klinken al snel een stuk venijniger. Het kwartet Lost Sounds uit Memphis bestaat vier jaar en bewijst dat je met twee keyboards in de basis nog flink over de rooie kunt gaan. De twaalf nummers die ze voor hun vierde album schreven, en waarmee ze net door de half uur limiet gaan leverde ze een contract op bij het Westcoast label In The Red dat met acts als The Hunches en The Ponys hoofdzakelijk handelt in gepeperde punkrock. There’s Nothing begint met een vervormd neurotisch toetsenpartijtje. Dan komen de hoekige drums erbij en je kunt je meteen richting pogo-pit begeven. De bandleden zingen allemaal om de staccato koortjes extra pit te geven. “Nothing-Nothing-Nothing-!!!” De mannelijke brulboei die de hoofdmoot zingt doet aan Pixie Black Francis denken. In Destructo Comet neemt toetseniste/bassiste Alicja de microfoon over. Niet dat Lost Sounds hierdoor ook maar iets liever gaat klinken. “I get ner-vous”, klinkt het als een alternatief soort aftellen voordat het gelijknamige nummer begint. En terwijl punks er ooit prat op gingen niet te kunnen spelen, kan Lost Sounds verdraaid goed spelen voor een punkbandje. De arrangementen doen, hoe absurd ook, eigenlijk een beetje denken aan jaren 70 superrock, maar dan op driedubbele snelheid gespeeld. In Clones In Love laat de band zich ineens weer van een eighties kant zien. Alsof Siouxie nooit ouder is geworden. En Hekkensluiter van het album, Bombs Over M.O.M. lijkt rechtstreeks van de Clash-klassieker Sandinista af te komen. Het is niet zo dat het album een klakkeloze rits citaten uit de schatkist van de punk en new wave is. Lost Sounds kan door een sterk eigen geluid en eigen idioom haar eigen stempel op de songs zetten. Maar de kracht van Lost Sounds zijn de catchy popliedjes. Want in feite worden ze allemaal op een agressieve, bijna ontoegankelijke manier gespeeld worden. Waren de liedjes minder sterk geweest, hadden we hier met een bandje uit de kantlijn te maken gehad. Maar nee, Lost Sounds schrijft melodieën en wendingen die er in gaan als zoete koek. Het album van Lost Sounds staat tijdelijk in de Luisterpaal