Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: The Knife - Heartbeats (Rabid/V2) Disque Pop de la Semaine: De La Soul - The Grind Date (Sanctuary Urban/BMG) 3FM Megahit: U2 - Vertigo (Island/Universal) 3VOOR12 Top 10: 1. The Soft Pink Truth - Do You Want New Wave or Do You Want the Soft Pink Truth? (Soundslike/PIAS) release: 25 oktober Fistfucking electroshockversies van Crass, Die Kreuzen, The Swell Maps en vele anderen maken het (stil)zitten pijnlijk. (Luc Janssen) Waarom kiezen? Drew Daniel knipt, plakt, mixt er weer lustig op los zonder het geheel uit het oog te verliezen en covert op zijn onnavolgbare wijze nummers van o.a. Crass en Minor Treath. (Kevins Moens) 2. Interpol - Antics (Labels/EMI) Dus zeker drie keer draaien, begrepen? (Ron van der Sterren) 3. Richard Cameron - Back (Drive-in Productions/Konkurrent) Pijnlijk open, soms oversentimenteel, knullig en onbeholpen maar ook vooral ontroerend. (Leonieke Daalder) 4. Harry Merry - Well.. Here's Another Fine Mess You've Gotten Me Into! (cd, Tocado) De bizarre nummers op zijn debuutalbum klinken als op hol geslagen draaimolens en Harry en zijn keyboard zweven in een psychedelische trip naar de andere kant van het muzikale spektrum. (Sander Kerkhof) 5. Rex the Dog - Frequency (12", Kompakt/News) Hoe je het ook wendt of keert: Rex The Dog is ontiegelijk hot met zijn neo-italotechno en dit is DE dansplaat van nu. (Job de Wit) 6. Pinback - Summer in Abaddon (Touch and Go/Konkurrent) Warm aanbevolen. (Niels Post) 7. The Hunches live in Paradiso (Amsterdam, 28 september) Eindelijk weer eens een optreden waarbij je het gevoel had iets legendarisch te zien. (Robert Lagendijk) 8. Unit 4 - Bodydub Remixes (12”, Clone) Het zou zo maar kunnen. Een danceplaat die de geschiedenis ingaat als de meest geremixte ooit. Bodydub is er zo één. (Lady Aida) 9. Frans Haarmeijer & Frank Antonie - Tekens (cd: Popronde 2004, Popwaarts) Jawel: Nederlandstalige drum 'n' bass. Opgeknipte droom op het ritme van de nacht. Literatuur op de dansvloer, eindelijk. (Menno Visser) 10. The Streets - Blinded By The Lights (cd: A Grand Don’t Come For Free, 679/Warner Music) De ultieme soundtrack voor bij een slechte dope-comedown. (Kees de Koning) De Lijstjes: Job de Wit draait: Rex the Dog - Frequency (12", Kompakt/News) Wie schuilt er achter Rex the Dog? Is het stiekem Daniel Miller (meer over hem later), Moby of toch JX? Ja, het was even spannend deze week op www.ilxor.com/thread.php?msgid=5074530. Hoe je het ook wendt of keert: Rex the Dog is ontiegelijk hot met zijn neo-italotechno en dit is DE dansplaat van nu. Toen ik donderdag aan het begin van de avond terug uit Hilversum kwam, was-ie in twee winkels al uitverkocht. Ook niet te missen (en eveneens heet van de naald): Radio (Rex the Dog Remix) van Client, Heartbeats (Rex the Dog Remix) van The Knife en Photographic (Rex the Dog Dubb Mix) van Depeche Mode. Woef! Misc. - Crunch Time (Sender/News) Eén van de en misschien moet ik niet zo voorzichtig doen en gewoon zeggen dé vetste house/techno-cd van de laatste maanden. Nee, echt. De Keulse producers Christopher Bleckmann en Hannes Wenner hebben onder drie andere namen ook al drie cd's gemaakt en dit is de tweede als Misc. Denk Alter Ego en Black Strobe maar dan net iets gestroomlijnder. Niettemin: lekker smerige synthesizertechno en vrijwel geen slap nummer op de cd. Wat zijn het toch fantastische tijden om een danceprogramma op de radio te mogen maken. Remco de Jong - Keetje van Heilbron (klankontwerp voor Toneelgroep Amsterdam in de Stadsschouwburg, Amsterdam, 24 september) Het is misschien een beetje met de haren erbij gesleept in een muziektopdrie om het toneelstuk te promoten waarin mijn broer zijn eerste hoofdrol speelt. Maar De Jong (bij electronicafans allicht beter bekend als Phako) heeft echt wel iets moois gemaakt. Vooral de retrotechno tijdens de bruiloftsscène, die doet denken aan de soundtrackmuziek van John Carpenter en de aloude synthesizer-new-wave van Daniel Miller alias The Normal. Dit weekend (en begin november) nog in de hoofdstad, daarna op tournee door het land, te beginnen dinsdag in Maastricht. Let op die De Wit! :-) Leonieke Daalder draait: The Je Ne Sais Quoi - We Make Beginnings (cd, Coalition/Sonic Rendezvous) "Music that reflects the asphalt they walk on at night, the dancefloor where they party away the boredom of monotonous weekdays on, the rattling roar of the subway train they ride on to get home to their beds where they drift away in intoxicated sleep. Music that sounds the way it does thanks to such musical inventions as le punk rock, el blues and das funk." Beter kan ik het niet zeggen. Uit Zweden. Richard Cameron - Back (cd, Drive-in Productions/Konkurrent) Je heet Richard Cameron, je houdt al 21 jaar van dezelfde vrouw, je breekt je rug, kijkt de dood in de ogen en maakt de balans op van het ziekbed en je leven: Back. Pijnlijk open, soms oversentimenteel, knullig en onbeholpen maar ook vooral ontroerend. Blimey - When She's in Your Head (cd: When She's in Your Head, Partners In Crime/PIAS) Had dit liedje ooit zo geklonken als The Strokes er niet waren geweest? Maakt eigenlijk niet uit. Het is de perfecte eenvoud. Niet meer dan een akkoord of vijf. Pakkend refreintje. Abrupt einde. Niels Post draait: Year Future live in SCSIcell (Den Haag, 30 september) Zij die nog nooit een concert in deze beruchte hut hebben meegemaakt en niet vies zijn van een beetje 'illegale kraakstijl' raad ik aan dat toch eens te doen. Waarschijnlijk een van de kleinste clubs van Nederland, zestig man binnen betekent uitverkocht. Iedere band die niet wakker ligt van geluid maar zich prettig voelt bij publiek op gelijke hoogte en een beetje zweet heeft hier bij voorbaat een goed optreden. Year Future was er klaar voor. Al geloof ik niet dat ze op een 'echt' podium zouden misstaan. Donker als Joy Division en loom als een goeie dub-plaat. Geweldige avond. Pinback - Summer in Abaddon (Touch and Go/Konkurrent) Geweldige nieuwe langspeler van deze indierockers uit San Diego. Warm aanbevolen. Lightning Bolt live op Worm in Nighttown (Rotterdam, 28 september) De reputatie was dit illustere duo vooruit gestreeft. Een Lightning Bolt show zou niet zo zeer voor een leuke avond zorgen, als wel voor een geheel nieuwe muzikale ervaring. Of dat laatste waar is, is waarschijnlijk voor elk individu anders maar bijzonder was het voor iedereen. Een allesomvattend verslag vindt je hier: http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=7374. Robert Lagendijk draait: Fatboy Slim & Lateef - Wonderful Night (cd: Pookaville, Skint/Sony Music) Terwijl de platenmaatschappij voor de huidige single Slash Dot Dash de grootste moeite had een sample te clearen, en uiteindelijk besloot die opnieuw in te laten zingen, is de echte single van het album Wonderful Night. Een slome titel, maar een lekker pittig uptempo nummertje met een geweldig koortje. Nu maar hopen dat de Fatboy niet stiekem een sampletje zonder toestemming gebruikt. The Hunches live in Paradiso (Amsterdam, 28 september) Eindelijk weer eens een optreden waarbij je het gevoel had iets legendarisch te zien. Het was te hard, vals, chaotisch en soms waren de liedjes wel heel ver te zoeken. Het concert was trouwens ook veel te kort. (Check de opname die 3VOOR12 maakte: http://3voor12.vpro.nl/concerts.) Tom Waits – Real Gone (cd, Anti-/Epitaph) De klassieke Tom Waits-stijl in een eigentijds jasje. Opener Top of the Hill zou gewoon door de 3VOOR12XL-boys kunnen worden gedraaid. Lady Aïda draait: Unit 4 - Bodydub Remixes (12”, Clone) Het zou zo maar kunnen. Een danceplaat die de geschiedenis ingaat als de meest geremixte ooit. Bodydub is er zo één. Na Alden Tyrell jeukten de vingers ditmaal bij Tiefschwarz die er een dikke trilbas onder gooit en goochelt met het ritme. Freak Electrique draaien de acid kraan open en Bangkok Impact fluistert zachtjes in je oor dat je ook wel mag dansen. Wereldse remixen! Werelds origineel! Ultradyne - Cities in Retro (12”, BlackLabel/Rush Hour) release: 18 oktober Ik kan er kort over zijn: Ultradyne schiet vier keer helemaal raak! Electro-bom! Sugarhill Gang - Rapper's Delight (12”, Sugerhill) De originele persing. 14.32 minuten lang. 2914 woorden. Uit 1979. Probeer daar maar eens doorheen te komen zonder te stotteren. "I said a-hip, hop, the hippie the hippie to the hip hip hop, a-you don't stop the rock it to the bang bang boogie say up jumped the boogie to the rhythm of the boogie, the beat". Ik kom al bijna tot de helft! Kees de Koning draait: The Streets - Blinded By The Lights (cd: A Grand Don’t Come For Free, 679/Warner Music) Mij was verteld dat het tweede album van The Streets niets was in vergelijking met de eerste. Mooi verhaal. Na het zien van de video van Blinded By The Light moet ik dit nummer minstens vier keer per dag horen. De ultieme soundtrack voor bij een slechte dope come down. The Game featuring Eazy-E - Still Cruisin (cd: Welcom eto Compoton Part Two, import VS) Producer Red Spyda heeft naam gemaakt met het produceren van duetten tussen de hotste rappers van het moment met beroemde dode rappers. Hoe hij aan de raps van gevallen helden als 2Pac en Biggie komt weet niemand maar zij scoorden jaren na hun dood underground-hits met 50 Cent en Busta Rhymes. Nu is de beurt aan de ereburger van Compton, Eazy, om zijn wijkgenoot en nieuwste aanwinst van G Unit op de kaart te zetten. Peedi Crakk featuring N.O.R.E. - Nigga Rican (cd: The Warriors 5 - Great Expectations, Roc-a-Fella/import VS) Twee van mijn favoriete rappers van het moment samen op een track die ook nog eens geproduceerd is door Just Blaze. Ik weet niet of dit nummer al lang uit is maar ik vond tijdens mijn eerste downloadsessie deze week. Gekkenhuis! Luc Janssen draait: The Soft Pink Truth - Do You Want New Wave or Do You Want the Soft Pink Truth? (Soundslike/PIAS) release: 25 oktober Eighties-onverantwoorde prachtkitsch. TSPT bewijst met deze cd dat hij zijn klassiekers kent en er, zoals het een echte leatherboy past, geen respect voor heeft. Fist fucking electroshockversies van Crass, Die Kreuzen, The Swell Maps en vele anderen maken het (stil)zitten pijnlijk. 10 Minutes With My Dad - Party With The Devil (10”, Catastrophic) Mieke Maaikes Obscene Jeugd van Louis Paul Boon op muziek gezet. Vuile manieren met guitaren. Meisjes met ziekelijke fantasie. Sinds Karen Finley, de Yeastie Girls en La Lunch niet meer zo hard gelachen. diverse artiesten - How To Kill The DJ [Part Two] (Tigersushi/Bang!) Hoeveel levens heeft een dj eigenlijk? "45 en over mijn toeren". Elke verzamelaar waar een nummer van Bush Tetras opstaat is een goeie verzamelaar. The Modettes, Lee Hazelwood, Angelo Badalamenti, Suicide, Liaisons Dangereuses, Akufen en Nurse With Wound zijn dan lekkere extra’s. Had dit cd’tje in de lader van m'n Hummer en ben op weg van Hilversum naar huis ongemerkt doorgereden tot Normandië, onderweg mezelf bevrijd. Joris Wiegersma draait: Converge - You Fail Me (Epitaph) De vorige plaat (Jane Doe, het titelnummer duurt om en nabij tien minuten en is echt een briljant opgebouwd metalwerkstuk) was al geweldig, maar You Fail Me mag er ook zijn. The Dillinger Escape Plan heeft goed naar Converge geluisterd toen ze met muziek maken begonnen. Dit is een soort van voorloper van de mathcore, met rare breaks, onconventionele ritmes en een zere, brute krijs. En dat alles op een achtergrond van de extreemste metalcore. Zanger Jacob Bannon zei ooit over de muziek: "This is fucking punk rock art!". You Fail Me is in ieder geval een briljant kunstwerk dat mij de rillingen over mijn rug laat lopen. Kaizers Orchestra - Ompa Til Du Dør (Brolier Farm/Bertus) Van de week kreeg ik eindelijk het eerste album van de Kaizer te pakken. En het is weer heerlijk meedeinen en zingen. Je merkt wel dat het orkest een paar gimmicks en trucjes heeft in de muziek, maar doet dat zo goed en zo overtuigend dat het me niet zoveel uitmaakt. Het album bevat goeie feestnummers en een paar bloedmooie ballades. Ompa til du dør! Charles Bronson - Discografie (Youth Attack!) Honderd nummers op een cd, dat kan alleen Charles Bronson. Niet de slechte b-filmacteur maar een (helaas al vergane) punkband. Charles Bronson speelt zo ultrasnel dat de nummers zo kort duren dat er inderdaad honderd nummers op een plaat passen. Alles wat de band ooit heeft uitgebracht en meer staat op deze plaat. Ik luister meestal maar een nummer of vijftig want daarna ben ik meestal wel uitgeput van het heen en weer rennen en stage-diven op mijn bank. Zanger Mark McCoy zingt/krijst nu trouwens in punkformatie Das Oath. Sander Kerkhof draait: Harry Merry - Well... Here's Another Fine Mess You've Gotten Me Into! (cd, Tocado) Eens in de zoveel tijd loop je tegen iemand aan waarvan je niet weet of hij geniaal of gek is. Harry Merry is zo iemand. De bizarre nummers op zijn debuutalbum klinken als op hol geslagen draaimolens en Harry en zijn keyboard zweven in een psychedelische trip naar de andere kant van het muzikale spektrum. Check ook het interview met de man zelf in Dubbel Check van 29 september. Blind Melon - No Rain (90's Request op 3FM, vrijdag rond 10 uur) Het is vandaag op 3FM zoeken naar pareltjes tussen de voor de hand liggende zwijnen (Kravitzen, Bløfs en Kane's). Toch trekt het kippenvel tijdens het eerste uur van de 90’s Request-dag op 3FM al naar mijn nek als deze verloren klassieker ineens langs komt. “I just want someone to save me, oh oh oh oh.” Tijd om die oude houthakkerblues weer eens aan te trekken. The Spirit That Guides Us - North And South (cd, Sally Forth/Munich) Nog een weekje op repeat, deze Nederlandse rockplaat van de bovenste plank. Luister mee en oordeel zelf op onze Luisterpaal. Menno Visser draait: Frans Haarmeijer & Frank Antonie - Tekens (cd: Popronde 2004, Popwaarts) Jawel: Nederlandstalige drum 'n bass. Opgeknipte droom op het ritme van de nacht. Literatuur op de dansvloer, eindelijk. William Shatner - Has Been (cd, ,Shout! Factory/Sony Music) release: 15 november Curiositeit van de week. Star Trekker heult samen met Aimee Mann, Joe Jackson, Lemon Jelly en Henry Rollins. Zingen kan hij niet echt, maar wat een grap. The Others - Stan Bowles (single, Vertigo/import GB) release: 18 oktober Zo’n Britpop/rockliedje dat aan alle kanten klopt: spannend, attitude, en ze voetballen ook nog eens op het hoesje. Oogstjaar 2004 is een goed jaar. Herman Roggeveen draait: diverse artiesten - Inspiración Espiración: a Gotan Project DJ Set (¡Ya Basta!/Bang!) Deze week ben ik naar de nieuwe van Pedro Almodóvar geweest, en wederom een hartverscheurend verhaal. Het gekke is dat je voor de vier hoofdpersonen in La Mala Educación sympathie hebt terwijl het stuk voor stuk de grootste schurken zijn. Afijn, na het zien van die Spaanse film kreeg ik zin in dito muziek. Lekker tangoën op de Luisterpaal. Under Byen live in Rotown (Rotterdam, 29 september) Het lijkt wel of mijn Deense vriendjes telkens beter worden. Under Byen wist de gevoelige snaar weer perfect. Voor wie het nog niet kent: denk Sigur Rós, Björk en Godspeed You! Black Emperor. Home Video live in Paradiso (Amsterdam, 28 september) Hier word je niet vrolijk van. De droefheid druipt er af. Home Video speelt net als op Bazar Curieux enorm bezwerend en consistent, dit keer vergezeld door fraaie visuals. Zware kost, maar o zo mooi. Ron van der Sterren draait: Interpol - Antics (Labels/EMI) Een herkansing voor al die muziekkenners die de eerste gemist hebben. En ja, hij moet inslijten. Dus zeker drie keer draaien, begrepen? Mooi! (Check Luisterpaal voor album en 3VOOR12-concertsectie voor het optreden in de Melkweg!) Interpol - Antics (Labels/EMI) 2 Interpol - Antics (Labels/EMI) 3! Kevin Moens draait: diverse artiesten - 50 (dvd, Shitkatapult/News) "A DVD full of shit" kopt de sticker. Het Duitse label presenteert zijn upcoming acts en prijsbeesten (T.Raumschmiere, Håkan Lidbo, Das Bierbeben) in al hun glorie. 24 videoclips, zestien interviews, live-opnames en alle muziek van de dvd ook nog eens in mp3 ("to drag and drop on your hard drive"), maken dit een mooie digitale portofolio. The Soft Pink Truth - Do You Want New Wave or Do You Want the Soft Pink Truth? (Soundslike/PIAS) release: 25 oktober Waarom kiezen? Drew Daniel knipt, plakt, mixt er weer lustig op los zonder het geheel uit het oog te verliezen en covert op zijn onnavolgbare wijze nummers van o.a. Crass en Minor Treath. Rachel Stevens - Funky Dory (Vertigo Vocal Mix) (single, Polydor/import GB) Nog geen week nadat Annie en haar Chewing Gum het zowaar tot Single van de Week shopte, is Rachel Stevens in m’n iPod geslopen. Stevens maakt deel uit van S Club 7, een tienerpopband die gelukkig aan hun kant van het kanaal is gebleven. Op deze remix van haar single Funky Dory klinkt ze echter als Sugababes on ecstacy. Dat haar stem door de remixer in kwestie tot smurfniveau is gepitcht, maakt het er alleen maar beter op.