Op zaterdag 26 juni presenteerde De Avonden in Studio Desmet het vijftiende Amstel Festival. De opzet: overdag werden er sessies en interviews opgenomen, die later op de donderdagen in De Avonden (747AM) als portretten worden uitgezonden. 's Avonds traden de muzikanten op voor publiek, dat na reservering kosteloos naar binnen kan. De vijftiende editie van het festival presenteerde dit keer acts uit Ierland, Engeland, Frankrijk en België. Met: geestverruimende songs (Lone Pigeon), melancholieke folk noire (Adrian Crowley), psychedelische pop (Cyann & Ben) en abstracte laptopcomposities (aMute). Cyann & Ben In 2001 werd in Parijs door het duo Cyann & Ben de basis gelegd voor de groep Cyann & Ben. Nu, een kleine drie jaar later, verschijnt via het Franse label Gooom Records een tweede album van dit viertal, de cd Happy Like An Autumn Tree. Met ingrediënten als slow-core, grotestads folk en jaren-zeventigpsychedelica weet Cyann & Ben liedjes te construeren waarin experiment en melancholie om voorrang strijden. Alsof er een cocktail van Low, Sigur Ros, Greg Weeks en een (vroege) Pink Floyd geserveerd wordt. aMute Slechts twee jaar geleden begon de Brusselaar Jérôme Deuson met aMute. Onlangs verscheen op het Canadese label Intr-Version zijn debuut-cd Une Centaine d’Arbres Secs/A Hundred Dry Trees. Hierop laat aMute horen dat zijn elektronische muziek een belangrijke brug slaat tussen abstracte laptopcomposities en melodieuze postrock. Dit alles met simpele middelen: gitaar, laptop, stem en vooral uitstekende muzikale ideeën. Adrian Crowley Als muziek omschreven moet worden of referenties van belang zijn - waarmee helaas clichés bijna niet te vermijden zijn - dan zijn dat voor de uit Ierland afkomstige zanger-gitarist Adrian Crowley de volgende trefwoorden: The Red House Painters, Nina Nastasia, Smog, Nick Drake en Will Oldham. Adrian Crowley blijkt een meester in 'de kunst van het weglaten' en weet met weinig middelen, zoals een prachtige stem en gebruik van gitaar, cello, bas, accordeon en subtiele percussie zijn liedjes de juiste zeggingskracht te geven. Lone Pigeon De Schot Gordon Anderson stond ooit aan de wieg van The Beta Band. Met zijn solo-project Lone Pigeon laat hij horen dat hij over een wel heel erg authentieke, ongecontroleerde en veelzijdige geest beschikt. En dan hebben we het nog niet eens over het prettig geestverruimende karakter van zijn liedjes (het typische Engelse psychedelische popgeluid), alsof het hier een achterneefje van Syd Barrett betreft. Een absolute aanrader is zijn laatste album Schoozzzmmii dat op Fence Records werd uitgebracht.