Rotterdam Import heeft een te gekke lokatie gevonden, dat wel. Programmeur Sander Grande sprak eerder deze week in het webradioprogramma Dubbel Check over een perfecte mix van de vroegere twee lokaties van het Drum Rhythm festival: het Westergasfabrieksterrein en de kop van het Java eiland, en daar heeft hij wel gelijk in. Met de industriële vibe die op de Wilhelminakade hangt en het interieur van de pakhuizen Meesteren en Las Palmas doet de lokatie inderdaad denken aan de oorspronkelijke Drum Rhythm plek, met Club De Ville en de gashouder. Het uitzicht op de Erasmusbrug ‘by night’ is ook magnifiek. Maar zijn voorspelling/hoop dat er vierduizend mensen zouden komen op beide dagen kwam in ieder geval op zaterdag niet uit. De drie zalen in de Cruise Terminal zien er gedurende de avond nog een beetje gevuld uit, met name tijdens The Roots. De Rotterdamse DJ Benny Rodriguez is ook succesvol met zijn swingende en pompende beats en bij Zuco 103 en Lamb is het ook heel goed toeven voor de liefhebber. In de Cruise Terminal is het gezellig, buiten is het al wat kouder en loopt bijna niemand. De sigarettenverkoopster staat er wat treurig bij in haar veel te dure merchandise stand. Door de lage opkomst staan de dj’s en bands die in Las Palmas hun kunsten vertonen eigenlijk de hele avond voor een nog geen kwart gevulde zaal. En dat is best sneu. Maar het begint al met een andere flinke tegenvaller: Wiley is kwijt. Volgens insiders is de beste man – de mentor van Dizzee Rascal - met zijn crew wel op Schiphol gearriveerd (pas op het moment dat Wiley eigenlijk op het podium had moeten staan), maar daarna op mysterieuze wijze verdwenen. Daarom mogen de West Londense Renegade Boys een extra setje doen in de Las Palmas Club, een mooie lokatie. Muzikaal gezien zitten de Renegade Boys heel dicht in de buurt bij Wiley, want ze bivakkeren ook in de pirate garage/grime/’hoe noemen we het deze week ook al weer'-scene. Dat zorgt er ook weer voor dat de helft van later binnen gelopen vijftig man zich een tijdje blijft afvragen: waar blijven die Wiley hits? In Pakhuis Meesteren is inmiddels de voetbalmatch begonnen – met live commentaar van Wilfried De Jong en Matthijs van Nieuwkerk. En het is er zowaar gezellig druk. In het pakhuis heeft ook het Utrechtse Supernatural, onder leiding van DJ Svendex zelf, haar eigen podium. De soulvolle en funky dance glijdt langs de gladde broekspijpen naar beneden, terwijl Bouma de eerste goal voor Nederland inkopt. Even later zetten zich de nieuwe Nederlandse electro helden Terry Toner en Herr Arter op het podium van de Club om een flink gat in de avond te slaan. Van half tien tot een uur of een pompen ze de nieuwe electro school door de naald. Veel Tiefschwarz en andere goeie nieuwe meuk uit de importbakken dus. Deze verlengde set kwam trouwens tot stand dankzij de afzegging van Metro Area's Darshan Jesrani. Nog een tegenvaller dus. Maar het levert wel een strakke – zij het weinig subtiele – draaibeurt op van de twee jonge Electronation talenten, die niet voor niets eind augustus met Fatboy Slim in Londen mogen gaan draaien. Als het Nederlands elftal inmiddels op dramatische wijze afscheid heeft genomen van het Europees Kampioenschap in Portugal, wordt de set van Toner en Arter een half uurtje onderbroken door Mocky, die samen met Ad Hawke (zijn personal puppetmaster) een vermakelijke show neerzet. Mocky jut het handjevol mensen dat er is zo veel mogelijk op met zijn humoristische electronische rap-popliedjes. De single Mickey Mouse Mothaf****s (compleet met jumbo Mickey oren) is een van de hoogtepunten. Maar het wil niet echt loskomen. “Come on people, is this a festival or what?”, verzucht Mocky halverwege zijn show. En dat is deze openingsavond een legitieme vraag. Gelukkig is er nog Spektrum, dat toch nog een flinke groep (zo’n honderd) hipsters op de been weet te brengen in de Club. Het album Enter The Spektrum was eerder dit jaar al een kleine revelatie. Alle hits van die plaat komen voorbij: Kinda New, Music Alchemy, New Sound Word Power. De kale punk, funk en disco grooves, die op plaat en zeker nu live, op geweldige wijze worden overschreeuwd door de stem van Lola Olafisoyes, vallen meteen goed. Het publiek komt in beweging, terwijl Olafisoyes de show steelt op het podium met haar enthousiasme, een aanstekelijke Afrikaanse dans-achtige sexy swing en het fietsenrek tussen haar voortanden. Een geweldig mens en een prima Nederlands podiumdebuut voor Spektrum, dat volgende week zondag in Paradiso (met The Rapture) en straks op 05 Days Off nog eens terug komt. De Renegade Boys en Dynasty Crew hebben in het Las Palmas cafe na een opruiende, maar totaal onverstaanbare set (vijf man op een podium, met een microfoon die steeds wordt doorgegeven terwijl de andere vier staan te SMS-en) de draaitafels overgegeven aan Anu Pillai , de man achter Freeform Five. Pillai maakte de afgelopen jaren een paar knallende remixes voor onder meer Xpress2, N*E*R*D en funkte recentelijk Mylo’s Muscle Cars en Felix Da Housecat’s nieuwe single Rocket Ride op. Die Felix komt inderdaad voorbij als het cafe lekker volloopt en de sfeer er eindelijk een beetje in begint te komen. Maar echt uit ons dak gaan we niet, want daar zijn er gewoon niet genoeg mensen voor en is de sfeer in Las Palmas er ook niet naar. Een laatste blik op het podium van de Club bevestigt dat gevoel. De Optimo dj staat er om een uur of drie wat verloren bij, de dansvloer is helemaal leeg. Het meisje van de sigaretten steekt er zelf nog maar eentje op.