De tijd vliegt, het prestigieuze Sonar festival loopt alweer bijna ten einde. Voor de laatste dag is er weer een menukaart met muzikale hoogtepuntjes om je vingers bij af te likken. Te beginnen bij de Deen Carsten Nicolai die het publiek in het complex al vrij snel op zijn hand krijgt. In zijn repertoire is er geen plaats voor melodie aangezien alles wordt opgevuld met gefragmentiseerde beats in de trant van Richard Devine. Minimaal en machinaal, agressief en explosief. Het kwaliteitslabel Accidental van Matthew Herbert geeft een showcase in de Escenario hal binnen in het CCCB. Max de Wardener is de aangewezen persoon om het spits van deze showcase af te bijten. De melodieën van zijn composities bestaan vaak uit a-tonale klanken die toch als geheel erg harmonieus klonken. De knisperende en knetterende ritmes blijven merendeels op de achtergrond en nemen slechts enkele malen het roer in handen met een uitbarsting van stevige beats. Sferisch, warm en wonderschoon: kwaliteit pur sang. De volgende verrassing is Max Tundra van de Domino/Eat Your Own Ears showcase op het hoofdpodium, dat zich buiten bevindt. Hij begint geheel onverwacht op de dancetour met cheesy house tunes. Tijdens zijn set begint het, onwaarschijnlijk maar waar, hard te regenen. Dit mag de pret echter niet drukken want de nummers en komisch getinte intermezzo’s zorgt voor een uitgelaten festival sfeertje. Zijn nasale synthgebruik, soms kinderlijke melodieën en dito zang en de opgepitchte beats zorgen voor een uiterst origineel geheel. En als je dan eindigt met een doldwaze mix van The Sound of Music verdien je in mijn optiek een dikke pluim. Na afloop weer snel naar de Escenario hal om daar de laatste paar ijzingwekkende nummers te horen van Mara Carlyle. Deze zangeres heeft al meegewerkt aan albums voor bijvoorbeeld Matthew Herbert en Plaid. Ze geeft zich helemaal bij het zingen van haar liedjes en dit wordt dan ook opgemerkt door het publiek. Vervolgens geeft het publiek een fikse applausgolf van waardering waarna ze een schattige verlegen houding aanneemt. Wat een stem, wat een kracht, wat een vrouw. Tijdens de Accidental showcase is er ook nog participatie sessie voor het publiek opgezet door labeleigenaar Matthew Herbert. Er worden appels uitgedeeld waaruit het publiek tegelijk een hap moest nemen. Dit geluid wordt gesampled en Herbert heeft beloofd deze sample te gebruiken in een van zijn nieuwe nummers. Nadien worden we ingeluid in de volkomen (maar prettig) gestoorde wereld van de Ijslandse Mugison. Het bestaat uit een mengvorm van rock en elektronica die op elk moment kan uitbarsten en alle kanten op kan springen. Hij samplet zijn stem voor een verder verloop van zijn nummers à la Jamie Lidell, speelt gitaar en bedient de knoppen. Humor en kwaliteit, perfect gecombineerd. Als de kans zich binnenkort in Nederland voordoet, gaat dat zien! De eer om de laatste dag te op deze schitterende locatie af te sluiten is voor Engelsman Four Tet. Breakbeats en four-to-the-floor gaan vreedzaam hand in hand. Techno, electro, drum’n’bass en elektronica als hoofdingrediënt. Gooi er een flinke scheut hemelse melodieën bij, blijven roeren door middel van gefreakte geluiden en voila: het recept van Four Tet. Een waardige afsluiter van Sonar By Day.