Voor de laatste stuiptrekkingen van het Sonar festival moesten we weer afreizen naar het immense hallencomplex. De headliner voor de laatste Sonar By Night was uiteraard Massive Attack. Inmiddels dik tien jaar na het verschijnen van hun invloedrijke album Blue Lines staan ze opnieuw in de schijnwerpers. Er werd gestart met nummers van het laatste album en nieuw materiaal om vervolgens een serie klassiekers op het publiek los te laten. Nummers als Safe From Harm, Hymn Of The Big Wheel, Inertia Creeps, Teardrop en natuurlijk Unfinished Symphaty passeren de revue. Het publiek krijgt wat ze wilde en beloont de band met oordverdovend applaus na elk nummer. Dit was de reden waarom er uiteindelijk wel vijf extra toegiften werden gegeven. Op het buitenpodium begint Fransman David Carreta met zijn live set. David Carreta is een vaste waarde van het populaire International DJ Gigolo label en zijn platen zijn vaste prik bij vele groten onder de dj’s. Getooid in strak zwart pak met witte stropdas laat hij zijn dwangmatige techno op het publiek los. Pompend en vooral erg in de Duitse techno/electro-stijl. Kid Koala van het grootse Ninja Tune maakte furore in de ‘kleine’ zaal die voornamelijk voor hiphop is bestemd. Ditmaal alleen en bewapend met drie draaitafels, twee mixers en een microfoon. Met volle verbazing heb ik gekeken naar de skills van deze Canadees. Snelle mixtechnieken en de zuiverste kwaliteit turntabelism. Oude jaren tachtig electro, nummers van onder andere New Order, LLCoolJ en eigen produkties worden afgewisseld met onvoorstelbare scratchsessies. In de grote zaal heeft dan techno god Jeff Mills zijn intrede gemaakt. Met de bekende Mills mixtechnieken warmt hij het publiek goed op voor zijn latere verrassing. Tussendoor pakte hij ook nog even zijn drumcomputer erbij voor een live 909 sessie: de kracht van Jeff Mills. Daarna gaat hij verder met de DVJ (Disc-Video-Jockey), dat een cd speler is waarmee je stukken kan loopen van cd’s of dvd’s en die je vervolgens kan gaan inmixen. Hij gebruikt voornamelijk samples uit de jaren 70, waarbij op de grote visual schermen ook deze geloopte dvd te zien is. Erg interessant allemaal maar op een gegeven moment wordt het mij te loopy. De laatste uurtjes breng ik dan liever door bij het buitenpodium waar Tiga bezig is. Lekkere funky en catchy plaatjes die je voetjes doen bewegen. Het zonnetje komt op en het feit dat Tiga iets afzwakt kan dan niet meer zoveel deren. Tijd voor de laatste plaat, het laatse rondje, de laatste dans. Het was wederom een geslaagde editie van het Sonar festival. Als enige minpunten kunnen aangemerkt worden de immense drukte van de vrijdag op Sonar By Day of de ietwat magere line-up van Sonar By Night. Ook is het duidelijk merkbaar dat het festival steeds populairder wordt. Dit valt te bezien aan het feit dat er inmiddels drie delen volledig uitverkocht waren en het feit dat MTV Nederland daar aan het filmen was. Het is goed dat zo’n festival meer aandacht krijgt zolang het beleid met oog voor het experiment maar niet wordt aangepast. Voor het Sonar By Night zijn er allang concessies gedaan maar hoe wil je anders zo’n groot complex vullen? Die dag erna lag ik rustig op het strand weemoedig met een wijntje in de hand te mijmeren over het afgelopen festival en de conclusie was: tot volgend jaar…