Mar Melchers zit al 25 jaar in de muziek. Op haar 17de begon ze in een platenzaak te werken. Daarna maakte ze deel uit van meidengroep The Ramona’s. Later ging ze aan de slag als programmeur in Rotown. Uiteindelijk kwam ze terecht bij Metropolis, het festival waar ze dit weekend afscheid van neemt. Melchers groeit op in Schiedam in een gezin met drie broers en één zus. Ze is het vierde kind van het gezin Melchers. “Wat mijn vader deed? Hij komt uit Schiedam hè, bij ons werd jenever gestookt. Dat deed hij in een bedrijf dat van vader op zoon ging. Bij ons thuis werd altijd wel een borreltje gedronken.” De muziek die Melchers tijdens haar jeugd hoort, is velerlei. “Mijn moeder was helemaal weg van Shirley Bassey, Louis Armstrong en Charles Aznavour. De grote namen, daar zwijmelde ze bij weg. En op zondag was het vaste prik dat mijn vader klassieke muziek opzette. Ik heb dat altijd als prettig ervaren, het was een soort rustpunt in de week. Verder zong hij in de kerk, maar godsdienst speelde een bescheiden rol in ons gezin. Toen ik 12 of 13 jaar was, kwam Robert Long met de plaat Jezus Redt. Dat werd niet gewaardeerd.” Gedurende haar middelbare schooltijd ontdekt Melchers dat ze creatief is. En dat ze zich niet graag de wet laat voorschrijven. “Ik was bijvoorbeeld altijd gek van schrijven, het was mijn grote droom om daar later iets mee te doen. Uiteindelijk werd het de Kunstacademie. Voor de middelbare school was ik eigenlijk te speels, dat is nog steeds wel zo. Van regeltjes word ik recalcitrant, dat is een familietrekje. We zijn allemaal eigenwijs.” In haar 25ste levensjaar begint Melchers met de band The Ramona’s. In eerste instantie stelt het allemaal niet veel voor, toch boeken de meiden succes. “We traden door heel Europa op, maar er van leven lukte niet. Ik speelde erg vanuit het gevoel, want we weten allemaal dat als je op je 25ste begint met gitaarspelen je geen virtuoos meer wordt. Als kind kon ik al niet goed blokfluit spelen. Met The Ramona’s hadden we de afspraak dat als het te serieus zou worden, we stopten. Op een gegeven moment ontstond er getouwtrek van platenmaatschappijen en boekingskantoren. We waren toch al niet zo studio-minded, liever speelden we live. Toevallig was onze bassiste Jo zwanger, dat was toen een mooie reden om er een punt achter zetten.”