Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: !!! - Louden Up Now (Warp/Zomba) Single van de Week: Mylo - Drop the Pressure (Breastfed/News) 3FM Megahit: Muse - Sing For Absolution (Taste Media/PIAS) 3VOOR12 Top 10: 1. Pixies live op Pinkpop (Landgraaf, 30 mei jl.) Ik moest echt even slikken bij het horen van zo veel moois achter elkaar (Sander Kerkhof) Een vreemde gewaarwording: gewoon de Pixies zien. (Norbert Pek) Ging de zon toch nog even schijnen op het podium (Robert Lagendijk) 2. Muse live op Pinkpop (Landgraaf, 31 mei jl.) Viva bombastica. De eerste vier nummers waren nog gewoon oké, maar daarna nam Muse de Pinkpop-planeet over. (Norbert Pek) Bij ons thuis word je niet geacht te genieten van hysterische Radiohead-afgeleiden maar wat Muse als slotact van Pinkpop neerzette, was magnifiek. (Job de Wit) 3. The Ordinary Boys - Over the Counter Culture (cd, B-Unique) release: 5 juli Het stemgeluid heeft niet alleen wat weg van Morrissey, maar ook van Strangelove’s Patrick Duff, wie kent ‘m nog. Hoe dan ook: interessante nieuwkomer. (Norbert Pek) Klassieke popmuziek. Lekker uptempo. Sterk refreintje, mooi gitaargeluid. (Leonieke Daalder) 4. The Datsuns - Outta Sight/Outta Mind (Hellsquad/V2) en live op Pinkpop (Landgraaf, 31 mei jl.) Niks vernieuwends aan, maar ze hebben de sound, de looks, de branie die van een rockband een goede rockband maken. (Denny Baert) 5. Alias w/ Markus Acher - Unseen Sights (12”, Anticon/Konkurrent) Van The Notwist een deugd gemaakt! (Luc Janssen) 6. The Thermals - Fucking A (Sub Pop/Konkurrent) Fucking A is Fucking greAt en ik verheug me op het optreden begin juli in Rotown... (Janneke Baken) 7. Felix Da Housecat - Devin Dazzle & the Neon Fever (cd, Emperor Norton/Zomba) Back to the Eighties is niet altijd een stapje terug, zeker wanneer deze alleskunner italo-pastiches maakt. (Menno Visser) 8. Graham Coxon - Happiness In Magazines (Transcopic/EMI) De x-gitarist van Blur heeft eindelijk in zijn bijna eentje de geweldige rockpunk-plaat gemaakt die al die slappe solo-cd's eigenlijk al in hem huisde. (Jaap Boots) 9. Mission of Burma - OnOffOn (Matador/V2) Ondergrondse rockers in (meestal) Amerika raken niet uitgepraat over hoe fantastisch deze uit begin van de jaren tachtig stammende band is. (Niels Post) 10. The Ponys op de eerste verdieping van Paradiso (Amsterdam, 2 juni jl.) Kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop. Wat waren ze goed! (Robert Lagendijk) De Lijstjes: Menno Visser draait: Collide - Vortex (Noiseplus/import VS) Zeer getalenteerde gothic pop van duo uit Los Angeles, dat soms als Garbage klinkt. Ditmaal een dubbel remixalbum dat een staalkaart is van wat je allemaal kunt doen. Van techno tot ambient chill, maar haar stem blijft prachtig. Meer op www.collide.net. Maritime - Glass Floor (cd, Desoto/Hotel van Cleef/Konkurrent) Ex-leden van The Promise Ring gaan gelukkig nog door. Geen emo, maar semi-acoustisch. Bijna net zo goed als The Shins. Felix Da Housecat - Devin Dazzle & the Neon Fever (cd, Emperor Norton/Zomba) Back to the eighties is niet altijd een stapje terug, zeker wanneer deze alleskunner italo-pastiches maakt. Tijdelijk nog te checken in de luisterpaal. Job de Wit draait: Muse live op Pinkpop (Landgraaf, 31 mei jl.) Bij ons thuis word je niet geacht te genieten van hysterische Radiohead-afgeleiden maar wat Muse als slotact van Pinkpop neerzette, was magnifiek. Zanger Matthew Belamy laat de bliksem door zijn electrische gitaar leiden en doseert toch zelf de stroomtoevoer. Dat getierelantijn op het keyboard hoeft nog steeds niet van mij en vrijwillig een hele Muse-cd draaien zal er voorlopig nog niet van komen. Deze scepticus heeft niettemin een andere kijk op de kwestie gekregen. Seeed live op Pinkpop (Landgraaf, 29 mei jl.) Bij ons in de scene word je niet geacht een Duitse reggaeband ook maar een moment serieus te nemen. Tot je over je vooroordelen heen stapt en die Germaicanen daadwerkelijk eens live gaat bekijken. Dan blijken ze ineens op elk vlak te overtuigen en vol uur te kunnen boeien met een show waar helemaal niets op aan te merken is. Behalve dan het ludieke hoofddeksel van zanger Pierre Baigorry. De mooie pakken van de andere bandleden maakten zelfs dat weer goed. The Roots live op Pinkpop (Landgraaf, 31 mei jl.) Bij ons op de afdeling word je niet geacht enthousiast te worden van zoiets archaïsch als een gitaarsolo. En zeker niet eentje van zeven-en-een-halve minuut lang. Laat dat nou net het hoogtepunt zijn geweest van het Pinkpop-optreden van The Roots. Nieuwe gitarist "Captain" Kirk Douglas introduceert de blues bij de hiphoppers en een veelzijdige band wordt nog veelzijdiger. Jaap Boots draait: Graham Coxon - Happiness In Magazines (Transcopic/EMI) De x-gitarist van Blur heeft eindelijk in zijn bijna eentje de geweldige rockpunkplaat gemaakt die al die slappe solo-cd's eigenlijk al in hem huisde. Door producer Stephen Street in de studio op het rechte pad gehouden, al die te vage lofi esthetiek overboord gegooid en een mooie fijne p-p-p-p-arel van een popplaat afgeleverd. Ook op Lowlands (met band gelukkig). Talking Heads - 77 (Sire/Warner Music) Nu de rock 'n roll opnieuw op een leuke manier wordt uitgevonden kan het geen kwaad om een van de inspiratie-bronnen van bijvoorbeeld een Franz Ferdinand en !!! weer eens opnieuw op te zetten. De debuut-lp/cd 77 van de Talking Heads (uit inderdaad 1977) klinkt nog steeds verbijsterend fris en actueel. Wiebelige witte intellectuelenfunk met compleet eigen smoel, niet gedateerd. En die teksten! Ik bedoel, schrijft er nog wel eens iemand songs als Don't Worry About The Government en No Compassion? Dat bedoel ik. Boom Bip - Corymb (Lex/Zomba) De grote dode schrijver Simon Vestdijk zette altijd een stofzuiger aan als hij ongestoord wilde werken; bij mij thuis doet de nieuwe Boom Bip (vol remixes van o.a. Boards Of Canada) het heel goed. Perfecte thuiskantoor muziek. Lux Janssen draait: Alias w/ Markus Acher - Unseen Sights (12”, Anticon/Konkurrent) Van The Notwist een deugd gemaakt! Anti-Bushvinyl maakt van een abstracte oorlog een beklijvende protestsong. George W. Bush Creep Almighty. Nouvelle Vague - Nouvelle Vague (cd, Peacefrog/Lowlands) Zwartgallige new-wave klassiekers en venijnige punk omgezet in melancholische bossa. OMFO - Trans Balkan Express (cd, Essay) Our man from Odessa, alias German Popov verhakselt klezmer en Balkan tot gestroomlijnde laptopdeunen. Señor Coconut rijdt met een Trabant en heeft een lekke band. Robert Lagendijk draait The Ponys op de eerste verdieping van Paradiso (Amsterdam, 2 juni jl.) Kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop kattaklop. Wat waren ze goed! Goeie sound, geen poespas en niet te lang (want daar hebben we een hekel aan). Pixies live op Pinkpop (Landgraaf, 30 mei jl.) Eigenlijk een beetje een kouwe kermis: een halfvol veldje, blubber en motregen. En ook al viel er op het podium weinig meer te beleven dan op de gemiddelde verzamel cd van de band, het was geweldig. Vooral de pedalensolo van Joey Santiago (die tot dan toe nog niet had bewogen) was puur vermaak. Toen hij vervolgens even het publiek inkeek -wat waarschijnlijk veel weg had van een soort verregende jaarmarkt-, nam hij even een relativerende hardrockpose aan en ging de zon toch nog even schijnen op het podium. Moloko live op Pinkpop (Landgraaf, 30 mei jl.) Helaas niet IRL gezien. Je kunt niet overal tegelijk zijn. Dankzij de moderne techniek later wel gezien op de muur van het redactielokaal. Moloko wordt steeds maar beter. Vooral zangeres Roisín. Die wordt met het optreden gekker. Collega Post bleef maar roepen: “Kijk dan, ze vreet gewoon een bos rozen op! Ze vreet gewoon een bos rozen op.” En ze vrat ook gewoon een bos rozen op. Nog steeds in de herhaling op 3VOOR12TV. Niels Post draait: Pinkpop (Landgraaf, 29-31 mei jl.) Persoonlijke hoogtepunten... Pixies: the fucking Pixies en iedereen begon te huilen. Franz Ferdinand, spat van het scherm. Moloko, gevaarlijk en rozenvretend. Pharrell Williams is een rockster, maar wel een hele leuke. Howard Komproe die de te late N*E*R*D aankondigt: “het blijven negers.” P J Harvey - Uh Huh Her (Island/Universal) Handen omhoog voor de beste albumtitel van het jaar, al mag Fuckin A van The Thermals er ook wezen natuurlijk. Maar behalve goede titel ook goede plaat van P J Harvey. Onheilspellend, sfeervol, je weet wel. Gewoon P J Harvey. Mission of Burma - OnOffOn - (cd, Matador/V2) Ondergrondse rockers in (meestal) Amerika raken niet uitgepraat over hoe fantastisch deze uit begin van de jaren tachtig stammende band is. Hier kennen we ze alleen van hun door Moby gecoverde nummer That's When I Reach For My Revolver. Dit is hun eerste echte nieuwe plaat sinds 1982. Het is wat er deze week en komende weken gedraaid wordt ter voorbereiding op het concert 27 juni in Paradiso (na afloop van The Rapture!). Norbert Pek draait: Muse live op Pinkpop (Landgraaf, 31 mei jl.) Viva bombastica. De eerste vier nummers waren nog gewoon oké, maar daarna nam Muse de Pinkpop-planeet over. Een lichtshow uit een andere dimensie, supersnel gitaarspel en natuurlijk het moddervette geluid. Als terechte afsluiter liet het trio het publiek op en neer deinen met Bliss, Plug in Baby en Time is Running Out. Andere hoogtepunten: het altijd fenomenale Citizen Erased en de levensgrote projectie van Matthew Bellamy die piano speelt bij het paranoïde Space Dementia. Groots. Pixies live op Pinkpop (Landgraaf, 30 mei jl.) Een vreemde gewaarwording: gewoon de Pixies zien. Er gebeurde misschien niet al te veel op het podium, maar gewoon het feit dat je al die klassiekers voorbij hoort komen is al bijzonder. Dat je mee kan wooohooo-en met Where Is My Mind? en adem tekort komt als ze Gouge Away spelen. Extraordinary. The Ordinary Boys - Over the Counter Culture (cd, B-Unique) release: 5 juli Franz Ferdinand is dé ontdekking van 2004, daar mag toch geen twijfel over bestaan (luister er nog eens het Pinkpop-concert op na, dat op dit moment door het 3VOOR12-kantoor schalt). Maar nu komen er in de slipstream een handjevol erg leuke bands opduiken. De single Godhopping van Dogs Die In Hot Cars is een catchy stijlenmix en The Killers (check ze op Metropolis) hebben niet alleen een sterk en divers album, maar ook dé alternatieve danshit van deze zomer: Somebody Told Me. Ook The Ordinary Boys zijn simpelweg aanstekelijk. Net als bij voorgaande bands komen allerlei referenties opduiken: The Jam, Blur en The Smiths. Het stemgeluid heeft niet alleen wat weg van Morrissey, maar ook van Strangelove’s Patrick Duff, wie kent ‘m nog. Hoe dan ook: interessante nieuwkomer. Pinkpop-uitsmijter: Niels Post praat met Vive La Fête Ik vond het zelf grappig om de Sugababes te interviewen, maar collega Niels Post had het helemaal voor elkaar met Vive La Fête. Niels vraagt: wat lezen jullie? Danny antwoordt: ik heb laatst vijf dagen achter elkaar pizza gegeten. Had Niels hem gevraagd wat hij de laatste vijf dagen had gegeten, was het antwoord ongetwijfeld ‘Donald Duck’ geweest. Sander Kerkhof draait: Pixies live op Pinkpop (Landgraaf, 30 mei jl.) Toch nog de Pixies zien en dan sterven. Ik moest echt even slikken bij het horen van zo veel moois achter elkaar. Wat waren ze goed, wat zijn ze goed, wat worden ze goed op 6 juli in de Bijlmer Bierhal. Pinkpop: de rest (Landgraaf, 29-31 mei jl.) Eigenlijk was het een ontzettend goede Pinkpop: Franz Ferdinand was uitstekend, Moloko weer supermaf, Muse gelukkig superbombastisch en Dave Clarke meedogenloos. Bovendien haalden The Black Eyed Peas en N*E*R*D de jonge meisjes naar Pinkpop, terwijl Tiësto veel brede schouders en G-Star-hesjes kon begroeten. Het blijft een mooi feest. Unit 4 - Hyperdub (Clone) Supercatchy instrumentale electro killer met dub invloeden. Vorig jaar al zeer gelimiteerd uit bij Clone in Rotterdam, nu ook verkrijgbaar met de fantastische Alden Tyrell-remixen. Dit schalt de zomer lang uit vele dance speakers. Denny Baert draait: The Datsuns - Outta Sight/Outta Mind (Hellsquad/V2) en live op Pinkpop (Landgraaf, 31 mei jl.) Niks vernieuwends aan maar ze hebben de sound, de looks, de branie die van een rockband een goede rockband maken. Vorig jaar op Werchter speelden ze me nog van m’n sokken, op Pinkpop wapperde hooguit mijn broek ietsje meer. Daar zat vooral hun song-armoede voor iets tussen en op plaat kan een producer daar weinig aan veranderen, ook al heet hij John Paul Jones. Blues Brother Castro - Money Maker Me (cd, Silent Minority) Havana 1, Havana 2, Havana 3! Nerveuze rock uit Amsterdam die je ene keer meeneemt op een rock ‘n’ rollercoaster tussen Placebo en Caesar; de andere keer trappen ze in dezelfde val als Mintzkov Luna en vergeten ze hun dosis relatine in te nemen. Pixies live op Pinkpop (Landgraaf, 30 mei jl.) Fat Francis bracht zijn bejaarde kaartersclub nog eens bijeen speelde nostalgische hartentroef. Het geld rolde vlotjes de kaartersbeurs in en we kunnen tegen de kinderen zeggen dat we de Pixies nog zagen spelen… toen hun ster al lang getaand was. Nee, deze week was het niet al goud wat blonk onder het zonnetje. Of om het met Van der Sterren te zeggen: “Als je van licht houdt, moet je naar Muse luisteren.” Janneke Baken draait: The Thermals - Fuckin A (cd, Sub Pop/Konkurrent) Ik heb een zwak voor deze band omdat hun vorige plaat en hun optredens geweldig opwindend waren! Het is eigenlijk een onmogelijke opgave voor een band om nog een keer hetzelfde te doen maar het is de Thermals wel bijna gelukt. Fuckin A is Fucking greAt en ik verheug me op het optreden begin juli in Rotown... Alsof we een jaartje terug gaan in de tijd. Ra-X - The Overthrow (12”, Angelmaker) Als je van electro houdt maar niet van die hippe shit maar van de ruige shit dan is dit gewoon DE plaat! Zelfs Dave Clark is een fan, dus.... Check this out!!! The 5.6.7.8's live in Waterfront (Rotterdam, 27 mei jl.) Omdat dit bandje in de film Kill Bill stond, was Waterfront uitverkocht en daardoor heel erg gezellig. Ik heb nog een klein interview met de Japanse ladies gedaan wat op de lachspieren werkte maar ook werd duidelijk dat de frontvrouw een grote muzikale kennis bezat: Yeah, Lamones and Stooges and the Lock-a-teens! Ik heb een kwartier staan kijken en luisteren naar de band en toen besloot ik dat het veel leuker was aan de bar.... Niet echt veel soeps dus maar nogmaals: erg gezellig. Leonieke Daalder draait: Franz Ferdinand live op Pinkpop (concert en sessie) (Landgraaf, 31 mei jl.) En zo wordt een man die je op straat nauwelijks een blik zou gunnen opeens sexy. Dankzij een combinatie van die stem en het accent, wat mij betreft. Franz Ferdinand rules. Zowel concert als sessie online te beluisteren via 3voor12.vpro.nl. Dave Clarke live op Pinkpop (Landgraaf, 30 mei jl.) Keihard en medogenloos. Met het geluid op 11 in de 3FM-tent druppelde al snel het zweet van het plafond. Gelukkig had Dave zijn fancy dj-hok waarachter hij op Lowlands nog muziek maakte thuis gelaten en vervangen door een basic instalatie met kersverlichting. Alles tot op het bot. Vanavond (4 juni) het Pinkpop-concert van Dave Clarke in het VPRO-programma 3VOOR12FM, van 23-1 uur op 3FM met Luc Janssen. The Ordinary Boys - Week In Week Out (single, B-Unique/import GB) Klassieke popmuziek. Lekker uptempo. Sterk refreintje, mooi gitaargeluid.