Frans Vreeke was nummer zes uit een reeks van zeven kinderen. “Dus toen ik geboren werd, was voor mijn ouders de lol er wel een beetje vanaf.” Het had tot gevolg dat de kleine Frans in het weekeind niet at. Dan was het kindermeisje er namelijk niet. De familie woonde in Gouda, maar kwam geregeld in Rotterdam. Daar zat immers de luxe banketbakkerij waar de familienaam op prijkte. ‘Kwaliteit Bovenal’ was het motto: pa was de artiest en bakte, ma runde de zaak. Af en toe ging het gezin uit. Dan werd er gegeten en gedanst in Rutex: een etablissement in Rotterdam. “Ik ging altijd meteen naar het podium toe daar. Dat had iets magisch…ik was meteen verkocht.” Hoewel pa Vreeke prijzen won met zijn creaties, was de zoetigheid uit de bakkerij niets voor het zwarte schaap Frans. “Ik was bijvoorbeeld de enige in het gezin die blowde, had hele andere interesses en ging sociologie studeren. Daarnaast werkte ik veel in jongerencentrum So What! In Gouda. Daardoor had ik uiteindelijk steeds minder tijd om te studeren. Op een gegeven moment switchte ik naar Delft en heb in twee jaar Bedrijfskunde gedaan.” Ondertussen speelde Frans ook zelf in bandjes. Maar die muziek was niet voor een groot publiek bedoeld. “Want als de massa het leuk vindt, stap ik er graag overheen.” Met de bul van zijn studie onder zijn arm ging Frans solliciteren. Hij was geen pakkenman en herinnert zich de gesprekken als mislukt. “Daarnaast wilde ik geen radertje zijn. ”Frans werkte ondertussen als schoonmaker, taxichauffeur, ging varen, had later een boekingskantoor en een platenmaatschappij. Via via kwam hij in 1982 bij de Mazzo terecht die in 1980 was geopend. Frans bleef meer dan 15 jaar aan de club verbonden. Luister naar het hele gesprek van Leonieke Daalder met Berenschot consultant Frans Vreeke in Ziel & Zaligheid.