In de heilige overtuiging dat wij Hollanders nu eenmaal de slimmeriken zijn, lachen wij ons deftig een kriekje om de ophef die in Amerika is ontstaan over de tiet van Janet. Hypocriete Amerikanen! Als broertje Michael door zijn strakke telenka broekje aan zijn piemel staat te sjorren – dansje! – kan het allemaal ineens weer wel door de beugel (of, in Michaels geval: beugeltje). Schijnt dat zelfs de hele Superbowl aan elkaar hing van de reclame voor de Viagra. Geen overbodige luxe, want wat ik nog niemand heb horen opperen speelt natuurlijk ook mee: het was een zwarte borst die daar in het gezicht van het Amerikaanse volk sloeg, en menig blanke Amerikaanse ijzervreter is na een ONGEVRAAGDE of ONBETAALDE presentatie van een Afro-Amerikaanse borst prompt een decennium impotent. Uit ‘goed fatsoen’ wel te verstaan. Ik bedoel, had Justin daar de blanke borst van Kylie ontbloot, met zachte tepel in plaats van kroonkurk ook nog eens, dan had vrijwel iedereen volstaan met de opmerking: Mmm, nice tit. Toch? En die Britten, ook al zo schijnheilig. Corrupste regering denkbaar. En dan ook nog eens een volkomen verloederde BBC, dat echter wel Angus Deayton ontslaat omdat de deftige presentator twee dagen een hoer aan de praat heeft weten te houden op een half kilootje coke, en dit ook nog eens op zo’n bewonderigenswaardige wijze, dat de voorgoed bevredigde prostituee bedankte voor haar salaris, eenvoudig omdat ze nog nooit zo geniaal geneukt was. Wij Nederlanders zouden zo’n sjieke patser prompt tot minister president kiezen. Toch? Engeland en Amerika. Schijnheilig. Tegencultuur. Popmuziek. Zo redeneer je in de regel om even heel kort door de bocht het wonder van Nederlands poparme kutklimaat te verklaren. Alles is hier bovendien ‘te goed geregeld’. Je kunt je in Nederland de hele dag gek blowen, je kunt je jaar in jaar uit een tenniselleboog rukken bij alle tieten op de buis, en de belofte dat harddope straks bij de Apotheek te koop is EN dat alle medicijnen 40% goedkoper worden doet ons gezellige junkenvolk nu al handenwrijvend voor de deuren van hun huisarts ijsberen. Hollanders: volk van herhaalreceptjes. Toch? Nee, alles wordt anders. De nationale hypocrisie (in sommige boeken terug te vinden, men noemt dat ‘de sfeer van de jaren vijftig’, ja ja, volgens mijn opa kwam daar de Nederbeat nog uit voort) komt helemaal terug in Holland. Wij gaan ineens ook politici ontslaan omdat ze hun eindje in een kansarme hoer hebben gehangen. Verkeerd gerichte mannelijke potentie is ineens veel schandelijker dan politieke incompetentie. Hypocriet? Toch wel. Andere nieuwe Hollandse beschavingsrituelen schrijven namelijk weer het verbieden van hoofddoekjes voor. Ja, that fucking figures. Als ik voor de klas zou staan zou ik ook gewoon al die twaalfjarige sletjes in hun blote buikjes willen zien, naar hun prille tietjes willen loeren, hun donzige okseltjes willen ruiken, de etter uit hun onstoken navelpiercinkjes willen lepelen, onderwijl dromend van de Hema-string tussen hun billen. Op dolle homodag ruk ik tenslotte ook uit naar Amsterdam om onze cultuur in volle glorie te aanschouwen. Flikkers met ingevette stijve lullen die fier over straat marcheren, bevrijde nichten die elkaar staan te ‘cornholen’ op de dam. Joepie, confetti, leve dit land! Uit met die Burka! Op naar de darkrooms. En zolang je je lul maar in een goedgekeurde hoer steekt is er niets aan het handje. Vrijheid van meningsuiting was een leuke hobby, maar welbeschouwd hebben we er al sinds Wim Kan schele koppijn van. En dus zijn we blij dat die malligheid tegenwoordig op goed geredigeerde opiniepagina’s plaatsvindt, zodat je er op een verregende zondagochtend nog ’s naar kijken kunt, maar als je weer aan het werk bent ‘Nu Effe Niet!’ Toch? Het wordt tijd voor enige troost. Ja. Troost. De vliegende vaart waarmee dit land verandert in een bananenrepubliek MOET wel goed zijn voor de tegencultuur. Zoveel hypocrisie MOET wel rock ’n roll aanmaken. Toch? Eén vrees hou je weer wel. Dat het dan Ned-Pop gaat worden. Of Hol-Pop.