MP3VOOR12#14

Come On And Make Me Feel Like I'm Alive

Joris Gillet, schrijver van de bekende Stereo-weblog zoekt elke maand het net af naar legale downloads en verzamelt die voor 3VOOR12. De leukste mp3-tjes zetten we hier bij elkaar voorzien van commentaar en begeleid van een cd-hoesje, zodat je je eigen MP3VOOR12 verzamel-cd collectie kan aanleggen. Deze maand de lente als levenselixer.

Come On And Make Me Feel Like I'm Alive

De 14e editie van de MP3VOOR12-verzamel-cd. Net als voorgaande keren zijn alle tracks legaal en gratis te downloaden, meestal op de sites van de band of hun platenlabel. Het is een afbeelding van Adrian Tomine, wiens nieuwste boek Optic Nerve #9, zojuist verschenen is overigens. Waarvan akte en dan nu, hup, aan de download. 1. MAHER SHALAL HASH BAZ - SUNRISE Is er een betere manier om een Stereo MP3 DIY CD te beginnen dan met een mysterieus Japans combo met een hebreeuwse naam en een voorkeur voor naieve, korte - op hun nieuwe album Blues Du Jour staan er een stuk of veertig - soort-van-folkliedjes die eigenlijk net iets buiten het bereik van hun instrumentenbeheersing liggen? Dacht het ook niet. 2. ALIAS W/MARKUS ACHER - UNSEEN SIGHTS Wanneer twee op eigen kracht succesvolle muzikanten hun talenten bundelen levert dat meestal meer media-aandacht dan kwaliteit op. Het eindresultaat komt slechts zelden in de buurt van de som der delen. En dan zijn er de uitzonderingen zoals dit samenwerkingsverband tussen Alias - van het tegendraadse hiphop-label Anticon - en Markus Acher van de Duitse neo-electro-pop-post-rockers de Notwist. 3. YOUR ENEMIES FRIENDS - BACK OF A TAXI Energieke punkrock-met-synthesizer om als puisterige tiener met je vuisten in de lucht op op-en-neer te springen omdat de rest van de wereld je niet begrijpt (oudere jongeren zoals jij en ik denken onderwijl nostalgisch terug aan bands als Therapy? die, al die jaren terug, hetzelfde in ons los maakten). 4. CHE ARTHUR - SUNRISE MOTEL Blijkbaar kon Che Arthur niet al z'n ideeën en energie kwijt in z'n reguliere aanstelling als gitarist van het Chicagose indierockcombo Atombombpocketknife want hij vond de tijd én gelegenheid om onder z'n eigen naam - die om eerlijk te zijn meer klink als een middelmatig Frans bistro'tje dan als een rockster, toch? - een album getiteld All of Your Tomorrows Were Decided Today vol te spelen. 5. SUBSET - WHAT A MODEL MOTTO Honderdenacht seconden. Honderdenacht tellen vol hoekige gitaarpop in een net iets te krap zittend Elvis Costello-jasje. Meer heb je gewoon niet nodig. Van Dueling Devotions, het tweede album van deze Texanen. 6. READ YELLOW - THE ASSOCIATION Lekker gruizig en dwingend rockertje - afkomstig van Read Yellow's net verschenen debuut-ep - die doet vermoeden dat a) we dit orkest ergens halverwege de Hives en At The Drive-In dienen te plaatsen en b) we in de toekomst nog veel etc. etc. U kunt de gemeenplaatsen zo langzamerhand zelf ook wel invullen. 7. THE FLESH - DEATH CONNECTION Lekker nerveuze wavepop uit New York met hoog dansbaarheidsgehalte wegens poging-tot-funk-y ritmes en dwarse synthesizers en als bonus, voor de liefhebber, iets dat klinkt als een handvol kleuters in het refrein. Titelnummer van de Flesh's eind vorig jaar verschenen debuut-ep. 8. DEERHOOF - SEALED WITH A KISS Krassende gitaren? Samples? Kirrend Japans dametje? Dan moet dat Deerhoof zijn. Bingo! Avante-garde-pop die op plekken kriebelt waarvan je niet eens wist dat je plekken had. Track van hun vorig jaar verschenen album Apple O, maar de opvolger Milk Man komt er volgende maand aan. 9. LOMAX - REITERATOR Het retro-punkfunk-virus lijkt inmiddels ook London te hebben bereikt. Van hun debuutalbum Symbol Of Modern Living - op het door de mensen achter de immer hippe 93 Feet East Club opgezette 93 Records - is dit een fijn stukje dansbare Gang Of Four-adoratie met hier en daar een overvliegend ruimteschip van Lomax. 10. THE UNICORNS - TUFF GHOST Sommige bands klinken alsof ze niet van deze planeet komen. Bands als de Unicorns bijvoorbeeld, een stelletje Canadezen - zeggen ze... - dat een ons verrast op een uitgelaten mix van uit de bocht gevlogen progrock en hoekige discopunk op niet meer dan een krakkemikkig keyboard en een uitgekleed drumstel. Verfrissend en lichtelijk briljant. Het bijbehorende album heet Who Will Cut Our Hair When We're Gone?. 11. THE SMALL HOURS - SUNLESS WORLD Ik ben van m'n leven nog nooit op een Gothic-dansavond geweest, maar in mijn fantasie is Sunless World van de Small Hours op dergelijke plekken momenteel dé floorfiller. Zowel zangmelodie als die synthesizers druipen van de melancholie maar de drummachine stuwt het nummer meedogenloos voort richting de dansvloer. 12. SEACHANGE - GLITTERBALL Ongelooflijk meeslepend dit - de titeltrack van Seachange's eind vorig jaar verschenen debuut-ep voor Matador - terwijl er eigenlijk niet zo veel gebeurt. Het is, naast die hypnotiserend viool (?), vooral de spanning en drama van de zanger, die je op het puntje van je stoel doet zitten. 13. CHARIZMA - MY WORLD PREMIERE Peanut Butter Wolf is vandaag de dag bekend als de man achter Stones Throw, een van de interessantste underground hiphoplabels van de laatste jaren. Begin jaren negentig vormde hij, onder de naam DJ Chris Cut, een veelbelovend duo samen met Charizma. Tot een glanzende carriere is het nooit gekomen, omdat Charizma in 1993 werd doodgeschoten. My World Premiere was in 1996 de eerste release op het Stones Throw-label. Eind vorig jaar verscheen er, onder de naam Big Shots, een album vol archiefmateriaal van het tweetal. 14. MIRAH & GINGER - OH! SEPTEMBER Songs From The Black Mountain Project doet wat het zegt op de verpakking: Mirah Yom Tov Zeitlyn - bekend van prachtalbums als Advisory Committee en haar bijdragen aan de platen van de Microphones - en Ginger Brooks Takahashi - niet bekend, mij in ieder geval niet - verkassen voor een maand naar het onherbergzame Black Mountain, North Carolina om samen een plaat op te nemen. Oh! September is een van de meer uitgelaten (trompet!) liedjes uit het verder overigens erg schetsmatige eindresultaat. 15. BOBBY BIRDMAN - I SAID "OK." THE WIND SAID "NO!" Parallelen met bands als de Microphones en Little Wings liggen voor de hand bij beluistering van het werk van Rob Kieswetter aka Bobby Birdman, bijvoorbeeld op z'n nieuwste album Born Free Forever: verwaaide, schetsmatige folksongs die klinken alsof Will Oldham met fikse tegenwind door de striemende regen fietst. 16. BYRNE - TIDAL WAVE Patrick Byrne, om precies te zijn. Geen familie van David - tenminste, voor zo ver ik weet niet - maar een singer/songwriter uit Glasgow die lijkt te excelleren in dromerige gitaarpop die diepgeworteld is in de Schotse traditie op dit vlak. Afkomstig van het door Stephen Street geproduceerde mini-album Slowly And Gloriously dat vorig jaar verscheen. Patrick werkt momenteel aan een volledig album. 17. THE WISDOM OF HARRY - SPORTS BOY De gekreukelde electronische popsongs die Pete Astor - zat in de jaren tachtig in de indiepopband de Weather Prophets - vandaag de dag als de Wisdom Of Harry maakt zijn eigenlijk het best te omschrijven als een soort van Britse (en mannelijke) tegenhanger van de knip-en-plak-liedjes van onze eigen Solex. Alhoewel voor beide bands natuurlijk geldt dat ze eigenlijk helemaal nergens op lijken en vooral niet op elkaar. Sports Boy is een track van Harry's meest recente album Torch Division. 18. HER SPACE HOLIDAY - TECH ROMANCE Kunst en kitsch lagen altijd al dicht bij elkaar binnen het oeuvre van Her Space Holiday. De romantische violen hier in Tech Romance - van het album The Young Machines - worden zo mechanisch herhaald dat ze al hun betekenis verliezen en het fluisterende popliedje over een onbeantwoorde liefde precies de juiste dosis uitzichtloosheid meegeven. 19. MUGISON - SEA Y Ongrijpbare pop waar gitaar en electronica elkaar in perfecte balans houden en, in tegenstelling tot bijvoorbeeld die laatste paar platen van Radiohead, de neiging tot experiment het liedje allesbehalve in de weg zit, in tegendeel juist. Uit IJsland, maar dat hoef ik, als je de eerste tonen hebt gehoord, er eigenlijk niet bij te vertellen. 20. THE INNOCENCE MISSION - TOMORROW ON THE RUNWAY Weet niet meer waar, maar ergens stond Befriended, het nieuwe album van de Innocence Mission omschreven alsof Astrud Gilberto een plaat had gemaakt met Buffalo Springfield. Op basis van dit breekbare, dromerige deuntje lijkt me dat een zeer treffende omschrijving (bovendien zou ik zo snel geen betere weten te bedenken, want dit liedje is van een schoonheid die je je vermogen tot rationeel denken doet verkruimelen).