Is het een boek, of een cd? Een bootreis? Of een festival? Andalucia Personal was het allemaal. Op donderdag 5 augustus presenteerden de makers van Motel Mozaique in samenwerking met Hotel Enfrente Arte en Idol Media het geheel op een boot die van Rotterdam richting Antwerpen voer. Het feest werd voortgezet in een openluchttheater in Antwerpen zelf, waar Vive La Fete de avond afsloot. De connectie tussen muziek makend Vlaanderen en Spanje ligt voor een belangrijk deel in een studio in het Spaanse Ronda, gelegen in de streek Analucie. De plek waar vele Vlaamse bands zoals dEUS, DAAU, Millionaire en Think Of One de afgelopen jaren te gast waren of albums hebben opgenomen. De jonge culturele organisatie En Frente Arte verzamelde de ervaringen van de artiesten in de studio en hun sfeerimpressies van de streek. De ingeblikte reisgids voor Andalucie bestaat verder uit eet, drink en uitgaanstips in de regio. En op de bijbehorende cd staan weer de artiesten met hun in Ronda opgenomen songs. Om de presentatie van het geheel in Ronda zelf te houden voerde wat te ver, maar met de Spaanse temperaturen in Nederland voelt het donderdag bij het vertrek om een uur of half drie uit Rotterdam ook heel zomers aan. Met aan boord zo'n driehonderd bezoekers, genodigden en artiesten vertrekt partyschip Catamaran Castle (nou ja, luxe rondvaartboot) richting Antwerpen. Op het buitendek is het meteen vol met zonaanbidders, op het onderste dek speelt de Nederlandse band Soundsurfer. Het hippe publiek is een mix tussen Motel Mozaique bezoekers, Vlaamse gasten (zij kwamen naar Rotterdam met de bus om op de boot te stappen) en Spaanse en Nederlandse genodigden. Zoals ontwerper Odili Zjiro van Coparck, die de reisgids heeft vormgegeven. Ook Conamus-man Peter Smidt laat zich de zon welgevallen en het Utrechts/Amersfoortse electronica duo Quick & Brite heeft ook een vakantiedagje opgenomen en 'gewoon' een kaartje gekocht. En daar is ook Mozaique main man Harry Hamelink met aan zijn arm de mevrouw achter het nu al legendarische Kutje Kleien (nu ook op de Parade te zien!). Kortom, het is gezellig, de olijven en rauwe ham smaken goed en de zon schijnt venijnig fel door de wolken heen. Op het snikhete binnendek draaien voor een handvol mensen een paar films over Orson Welles, Hemmingway en Picasso. Nee, dan doen Tom Barman en zijn kompaan het op de bovenste verdieping een stuk beter. Met hun aanstekelijke mix van danshits stoeien ze met de benen van de dansgrage dames en heren. Op het buitendek is regelmatig het gejoel van boven te horen. Twee verdiepingen lager speelt Gabriel Rios ondertussen voor een ademloos publiek zijn Zuidamerikaanse gitaarsongs. De sfeer is optimaal en iedereen is het er over eens: deze boottocht was een fantastisch idee. En je komt nog eens in contact met een paar Vlamingen en Spanjaarden op deze manier. Om een uur of half zeven meert het schip aan in de pittoreske haven van.. Willemstad? Oh wacht, de kleine letters niet gelezen. Het gezelschap gaat per bus verder naar Antwerpen. Blijkt geen slecht plan, want eenmaal op de snelweg is Rotterdam nog maar dertig kilometer weg. De sfeer is jolig bij het verlaten van de boot en het gevoel van een schoolreisje dringt zich op. Zeker als de Vlaamse buschauffeur ook nog eens flauwe grapjes begint te maken. Om kwart over acht arriveren de zes toerbussen dan eindelijk in Antwerpen. Park de Rivierenhof is de volgende lokatie van de trip. Na een korte wandeling doemt het Amfitheater op. In de openlucht-lobby worden tapas geserveerd door Spaanse muzikanten, de Jupiler pilseners en Sangria smaken goed. In het schitterende amfitheater zelf zit inmiddels al een flink aantal mensen op de stenen banken. Het programma begon hier al om zeven uur en de Antwerpenaren konden ook gewoon een kaartje voor de voorstelling kopen. Het initieme clubsfeertje van de boot is dus een beetje weg, maar daar komt wel een indrukwekkende licht en waterfonteinshow (recht voor het podium) voor in de plaats. Het duurt niet lang voordat de blote voeten in het water plonzen, de natte taferelen tot ergernis van de security en vermaak van het overige publiek. Op de swingende klanken van de dj werkt Andalucia Personal toe naar de climax: Vive La Fête toe naar de climax: Ze spelen hun synthi-pop set zoals ze dat op Pinkpop eerder dit jaar ook deden. En eerlijk gezegd past het niet echt op deze Vlaams/Spaanse avond. Van alle artiesten op de Andalucia Personal was Vive La Fête misschien wel de minst geschikte om de avond sfeervol af te sluiten. Waarom niet Tindersticks, DAAU, Think Of One of zelfs dEUS? Het is een kleine domper op een verder uitstekende dag. Om even naar twaalven wordt onder het geschreeuw van Els Pynoo en Danny Mommens de busreis terug naar Rotterdam aangevangen. Einde van een fijn midzomers schoolreisje met multiculti gevoel.