3VOOR12 recenseert Disque Pop (week 33): The Hunches

Over de rooie met The Hunches

Terwijl retro jaren tachtig elektro het weer leuk doet in de hitlijsten, en de halve jeugd op hun zolderkamertje muziek in elkaar prutst met draaitafels, laptops en samplers, laten drie jongentjes en een meisje uit Portland horen dat er nog best muziek valt te maken met een bas, een gitaar, een drumstel en een zanger. The Hunches rocken zich over de rooie op Disque Pop Hobo Sunrise.

Over de rooie met The Hunches

Eens in de paar jaar staat er een band op die in ieder land onthaald wordt met een enthousiast: “Tjeempie mensen, dit hebben we nog nooit gehoord!” The Velvet Underground, The Soft Boys, The Jesus And Mary Chain, The Butthole Surfers, Guitarwolf: ze zullen het tot vervelens aan toe hebben moeten aanhoren. En nu komen daar The Hunches bij. Evenals eerder genoemden grossiers in zwartgallige rocktunes. Maar dan wat extremer natuurlijk… Hobo Sunrise is evenals het debuut Yes. No. Shut It, verschenen op In The Red Records uit Los Angeles. Labelgenoten van The Hunches zijn onder meer Cheater Slicks, The Ponys, The Dirtbombs, The Hospitals en The Deadly Snakes. Geen label voor watjes. En de band jaagt in de studio de wijzers van de recorder dan ook constant in het rood. Was het op Yes. No Shut It nog even schrikken toen de naald in de groef viel, op Hobo Sunrise valt het kwartje meteen. Op het intro van opener Where Am I kun je meteen ‘Hi-Ha-Hondenlul’ meezingen. Dat begint goed! Droning Fades On is een klassieke jaren zeventig rocker. Alsof je anno 2004 naar je oude Richard Hell of The Soft Boys platen luister met een stofwolk van 30 jaar onder je pick-up naald. In Turkey Timer Pinnochio laat de band zich van een hysterische en hypnotiserende kant horen. Snel weer verder met een rijtje twee minuten popsongs met een gitaarsolootje rond de één minuut vijftig. Het piept, het ronkt, het beukt en het bonkt. De band heeft negenendertig minuten nodig om na veertien nummers tot stilstand te komen. Wat Hobo Sunrise zo’n goed album maakt in vergelijking met de voorganger is het songmateriaal. Het kwartet heeft de klassieke garagerocksong helemaal onder de knie. Dat alles op tien staat is niet meer een gimmick, maar een middel om een krachtig poprock album te maken. Gitaar, bas, drums, zang en een oude whiskeyschuur zijn nog altijd genoeg om een hele goede plaat te maken. Lees ook de column van 3VOOR12 columnist Nanne Tepper over Hobo Sunrise van The Hunches. Hobo Sunrise komt op 16 augustus uit en is tijdelijk in de luisterpaal te vinden.