Het was 90-ies request-week op 3 FM, dat zal de vaste luisteraar niet ontgaan zijn. Om ook Club 3VOOR12 in de 90-ies sferen te laten verkeren hadden we 3 acts uitgenodigd die in de 90-ies geboren danwel to wasdom waren gekomen en die nog steeds actief zijn. Dat laatste was wel de voorwaarde, anders zou het een louter nostalgisch gebeuren worden, en daar zijn we niet zo van. Nou was dat voor de band Seed wel een beetje lastig, want voorman Ross Curry was eigenlijk al nostalgisch toen hij zijn eerste band Spo Dee O Dee begon (we spreken nu over begin jaren negentig). Ook toen al was hij zwaar beïnvloed -om niet te zeggen bezeten van- de muziek van de jaren 60 en 70, en dat was, om het voorzichtig uit te drukken, niet bepaald minder geworden. Vaktechnisch was het allemaal best in orde; Ross zijn strot mag er nog steeds wezen en ook zijn gitaarspel was ook niet misselijk. Ritmische ondersteuning van bassist Ben Kribben (die nota bene normaal in Van Dik Hout en de Poema's bast!) en zijn oude kompaan Jan Holtman was ook in orde. Louter nieuwe nummers, ook dat nog, en er brandde ook nog duidelijk een heilig vuur bij het rocktrio. Maar toch…miste uw gastheer iets. Een paar echt goede songs, iets meer precisie en euh…misschien iets meer originaliteit? I Against I heeft na een bliksemstart eind jaren 90 moeilijke tijden beleefd. Na 2 goed ontvangen platen werd de eerste (en ik dacht ook enige?) Nederlandse band die ooit door het roemruchte Epitaph-label werd getekend gedropt. Nu moeten de jongens hun comeback meter voor meter zelf bevechten. En ze boeken vooruitgang, want hun nieuwe cd zit er aan te komen. Gitarist zanger Ronald kwam tenminste compleet 'jetlagged' uit de VS vandaan waar hij juist met de roemruchte producer Bill Stevenson de hand had gelegd aan de mix van de plaat. Nu moest er ook nog even geknald worden in Club 3VOOR12. Ook hier waren het enthousiasme en de inzet hoog, en er werd niet achteruitgeblikt; want we kregen louter nieuw materiaal. Ook was het gezellig druk en werd de feestvreugde verhoogd door de aanwezigheid van een paar heusche rock 'n roll chicks (no offense intended). I Against I vloog erin als een stel jonge honden in een postbode-been, en ach wie maalt er dan om een paar technische missertjes, of een vals koortje hier en daar? En wie gaat er dan zeuren over misschien de af en toe geforceerd aandoende breakzzz? Ik niet. Toch? Waarmee we zijn aangekomen bij de Acid Junkies, die niet bepaald ogen als Acid en al helemaal niet als Junkies. Jonkies zijn ze na 10 jaar dans ook niet meer. Stefan en Harold van het Eindhovense dans-duo zien er eerder uit als kappers, of anders als twee micro-biologen op zoek naar een bunzenbrander. Als ze spreken komt alles er beleefd en netjes uit. Alles verandert echter als je ze achter hun tafel met state of the art - apparatuur zet. Dan beukt er binnen de kortste keren een niets ontziende vette dance-beat de club in, die zelfs de meest verstokte houten gitaar liefhebber (waaronder yours truly) aan het bewegen krijgt. Waarmee de Acid Junkies in een week van terugblikken bewezen nog helemaal van bij de tijd te zijn.