Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks, mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: Relaxed Muscle - A Heavy Night With... (Rough Trade/Konkurrent) Single van de Week: Missy Elliott - Pass That Dutch (Elektra/Warner Music, release: 7-11-2003) Megahit: The Darkness - I Believe In A Thing Called Love (Must Destroy!!/Atlantic/Warner Music) 3VOOR12 Top 10: 1. Hawksley Workman - Addicted (album: Lover/Fighter, Universal) Die gekke werkman! Een beetje mikken op de markt met een U2 achtige single! En dan helemaal achteraan als bonustrack het beste nummer zetten: ‘Addicted’. Aan die track en langzaam ook aan de rest van het album raakt Boots toch weer verslaafd. (Jaap Boots) 2. Elliott Smith – XO (Dreamworks) Toen ik woensdag thuis kwam uit Hilversum ging meteen Elliott Smith’s XO er in en met name het nummer ‘Waltz #2’. Onwerkelijk. Zoiets prachtigs zal hij nooit meer schrijven. Of van zich afschrijven. Want die droevige teksten maken en zingen was niet voldoende voor Smith om het ellendige gevoel kwijt te raken. Wat de man achterlaat is een groot aantal ontroerende akoestische liedjes die nog steeds rillingen bezorgen. Met songteksten die opeens een heel andere interpretatie krijgen. (Norbert Pek) 3. Machine Head - Through The Ashes Of Empires (Roadrunner, release: 27-10-2003) Als je een redactielid hebt die elke morgen Belle And Sebastian opzet om in de stemming te komen, moet je af en toe heel hard tegengas geven. En dan het liefst met iets dat behalve heel hard ook gewoon gruwelijk goed is. Machine Heads nieuwe album dus, de combinatie van twee goeden: ouderwets hard, maar ook nog een beetje melodieus in het geschreeuw. En die teksten, ach… (Ron van der Sterren) 4. Relaxed Muscle - Mary (album: A Heavy Night With..., Rough Trade) De gitaar begint, je denkt aan Lola en dan zingt Darren of is het toch Jarvis?: “Mary, I just came to tell you that both our children are on drugs.” In tijden niet zo'n grappige plaat gehoord. Maar niet alleen maar grappig, ook ERG goed. Van begin tot einde vol met allerlei slimme citaten uit de muziekgeschiedenis en desondanks een heel eigen stijl. Donderdagavond 30 november ben ik erbij in Paradiso. (Leonieke Daalder) 5. The Polyphonic Spree – Wig In A Box (album: Songs From And Inspired By Hedwig And The Angry Inch, Off Records) Geweldige bijdrage van het gezelligste koor van het jaar voor een mooie compilatie. Steeds vrolijker tot uiteindelijk de hemelpoort wagenwijd openstaat. Oja, en met de opbrengst van de hele cd wordt onderzoek naar kanker bekostigd. (Robert Lagendijk) 6. Outkast - Speakerboxxx/The Love Below (La Face/Arista/BMG) Alles wat je er al over gehoord hebt klopt. Het is gewoon het album dat Prince graag zou willen, maar niet meer kan. Oftwel: top hip-hop voor mensen die eigenlijk niet van hip-hop houden. En pas in het elfde nummer wordt er geschoten... (Menno Visser) 7. Blur live @ Pepsi Stage, 19 oktober Al vanaf opener Ambulance weet je dat dit een heel puik concert gaat worden. Nostalgie en fijne luisterliedjes wisselen elkaar af en voor je het weet is het helaas alweer voorbij. (Herman Roggeveen) 8. Billie Holiday - Me Myself and I (Camden) Eigenlijk vind ik alles van haar mooi. Deze plaat draaide ik gisteren voordat ik ging slapen, lekker dromen over de man waar je gek op bent: 'The man I love', 'Mon Homme', 'More than you know' .... (Janneke Riplet) 9. Jonny L - 27 Hours A Day (Piranha/Lowlands) Het gebeurt me niet zo vreselijk vaak meer dat ik helemaal weg ben van een drum 'n bass-12", laat staan van een heel album. Ex-held Jonny L had ik, naar aanleiding van zijn recente vinyl-output, al bijna afgeschreven. Tot ik beslag had gelegd op 's mans brandnieuwe cd en de ene na de andere kneiter uit de boxen knalde. Een supergevarieerde plaat is het bovendien, met een mooie vocale track aan de start en het niet normaal beukende Airwaves even verderop, waarin een magistrale orkest-sample mij ongemeen weet te beroeren. (Job de Wit) 10. Lamb - Between Darkness And Wonder (Universal, release: 3-11-2003) Between Darkness And Wonder greep met niet meteen bij de strot, maar voor Louise wil ik uiteraard wat extra moeite doen en daarom zal ik de plaat nog enkele keren op repeat zetten vooraleer ik mijn oordeel vel… (Kevin Moens) De Lijstjes: Chris Herrebrugh draait: Thursday - War All The Time (Island) De eerste dag sneeuw in de herfst van 2003, en het album van Thursday op m'n bureau, dat kan geen toeval zijn! Ssssssst! ik ben aan het luisteren! Mushroomhead - XIII (Universal) Het nieuwe album van deze gemaskerde mannen. Ziet er uit als Slipknot, maar klinkt als heavy Faith No More. Thrice - All That's Left (single, download van www.winamp.com) Ga naar www.winamp.com, klik op MUSIC en verbreed je horizon. Ik heb alweer een nieuwe band in m'n vizier die ik moet gaan uitchecken: Thrice Herman Roggeveen draait: Blur live @ Pepsi Stage, 19 oktober Al vanaf opener Ambulance weet je dat dit een heel puik concert gaat worden. Nostalgie en fijne luisterliedjes wisselen elkaar af en voor je het weet is het helaas alweer voorbij. Outkast - Speakerboxxx/The Love Below (BMG) Ik ontdekte 'm deze week pas, en heb er door de kwantiteit de hele week naar geluisterd. Niet alle 40 nummers zijn even goed, maar de plaat kent zeker zijn geniale momenten. Die blijft nog wel een weekje in mijn cd-speler liggen. Sugababes - Hole In The Head (Universal) Dat de Sugababes goede popliedjes releasen, is al langer bekend. ‘Hole In The Head’ heeft echter wel een heel onweerstaanbaar riedeltje dat dagenlang blijft hangen. Goed gedaan. Janneke Riplet draait: The Dirtbombs - Dangerous Magical Noise (In The Red) Deze nieuwe plaat van The Dirtbombs zette ik vanochtend op om wakker te worden terwijl ik besefte dat ik te laat was voor Plaat Voor je Kop. Gisteren had ik de hele dag geslapen om uit te zieken, maar daardoor was ik vergeten welke dag het was vandaag. The Dirtbombs draai ik sinds twee weken elke dag. Sexy-gerse soul en garage! An elektro tribute to Iron Maiden - Powerslaves (Angelmaker) Ik skip af en toe door deze cd heen. Er staan wat favorieten op zoals The Trooper en Powerslave. Ik ga over twee weken naar Iron Maiden in Ahoy, heb arenakaarten, dus ik ga heel vroeg zodat ik vooraan sta! Ik vind Vincent Koreman dicht in de buurt komen van een genie: hij weet met elke muzieksoort raad en is nergens vies van, ook niet van wat camp of iets met een knipoog. Billie Holiday - Me Myself and I (Camden) Eigenlijk vind ik alles van haar mooi. Deze plaat draaide ik gisteren voordat ik ging slapen, lekker dromen over de man waar je gek op bent: 'The man I love', 'Mon Homme', 'More than you know' .... Jaap Boots draait: Hawksley Workman - Addicted (album: Lover/Fighter, Universal) Die gekke werkman! Een beetje mikken op de markt met een U2 achtige single! En dan helemaal achteraan als bonustrack het beste nummer zetten: ‘Addicted’. Aan die track en langzaam ook aan de rest van het album raakt Boots toch weer verslaafd. The Strokes - Room on fire (BMG) Wat nou: "The Strokes vervelen"? Gijsbert Kamer! Van de Volkskrant! Ben je betoeterd? Stond jouw bovenkamer niet in brand na het horen van deze heerlijke opvolger van Is This It? Heb je hem wel vaak genoeg gedraaid? Bij mij viel het kwartje ook pas na vier keer. Wings - Wings over America (1976) Sinds een week staat mijn hele gang vol met echte vinielen elpees uit een voorbije eeuw. Gekregen van jeugdvriend M: "Ik draai ze toch nooit meer". En dus werk ik me door ‘Yessongs’ heen en het verzameld werk van Emerson, Lake & Palmer en nog meer van die platen die ik destijds "ruk" vond. En de meesten zijn inderdaad erg ruk. Maar deze 3(!) dubbele live-lp van Sir Paul viel me erg mee. Maar dat kan ook gelegen hebben aan het feit dat ik er een pretsigaret bij had opgestoken. Ouwe hip die ik ben. Job de Wit draait: Jonny L - 27 Hours A Day (Piranha/Lowlands) Het gebeurt me niet zo vreselijk meer vaak dat ik helemaal weg ben van een drum 'n bass-12", laat staan van een heel album. Ex-held Jonny L had ik, naar aanleiding van zijn recente vinyl-output, al bijna afgeschreven. Tot ik beslag had gelegd op 's mans brandnieuwe cd en de ene na de andere kneiter uit de boxen knalde. Een supergevarieerde plaat is het bovendien, met een mooie vocale track aan de start en het niet normaal beukende Airwaves even verderop, waarin een magistrale orkest-sample mij ongemeen weet te beroeren. Fresh - Signal (12", Ram/Lowlands) Nou ik toch bezig ben, dit is ook een vreselijk goeie drum 'n bass-plaat. Fresh, oftewel Dan Stein, is (was?) veruit de belangrijkste producer binnen het Bad Company-collectief. Zijn solo-12"-es (drie in de afgelopen twee maanden, alledrie te gek) laten het BC-werk ver achter zich. Signal heeft een sterk filmmuzikaal thema en een lang, spannend intro. En dan barst het los. Waanzinnig. Electric Six - Dance Commander (videoclip, XL) Zanger Tyler Spencer (met debiele coup en dito outfit) begint met discodansen voor de spiegel maar raakt al gauw zo in vervoering van zijn eigen nummer dat hij in de weer gaat met achtereenvolgens vechtstokjes, telefoon, akoestische gitaar, plastic kruisboog, tamboerijn, sigaar, glas cola, haardpook, nog een gitaar (overleeft het evenmin), drie bloemenvaasjes en een golf-club. Tussendoor breekt hij zijn eigen huis af. Weer een geniale clip van Ruben Fleischer (ook: Gold Chains, Dizzee Rascal, zie www.ruben.fm of doe stiekem en download de hele collectie via www.ruben.fm/videos). Kevin Moens draait: Culture Club - mix by The Glimmer Twins (NEWSl) Nee, niet Boy George revisited maar wel de compilatie CD van de gelijknamige club in Gent. Eigenlijk is het een beetje té gemaakt hip (het interieur lijkt op de discotheek uit Basic Instict waar Sharon Stone Michael Douglas loopt op te vrijen), maar de lijst van DJ's en acts die er de afgelopen jaren geweest zijn is wel indrukwekkend. The Glimmer Twins (aka Mo & Benolie) mixen leuke electro/disco-klassiekers aan elkaar die wel een goed beeld geven van waar Culture Club voor staat. Op de 2e CD gaat het er iets harder aan toe met DJ4T4. Meer op cultureclub.be Lamb - Between Darkness And Wonder (Universal, release: 3-11-2003) Wij, de mannen van de 3VOOR12-redactie, hebben een zwak voor Louise Rhodes, de vrouwelijke helft van Lamb. Haar mooie verschijning op Lowlands hebben die gevoelens alleen nog maar versterkt. Het was dus niet verwonderlijk dat de eerste krijsen van mevrouw Rhodes op de nieuwe Lamb-CD de nodige reacties uitlokten. 'Between Darkness And Wonder' greep met niet meteen bij de strot, maar voor Louise wil ik uiteraard wat extra moeite doen en daarom zal ik de plaat nog enkele keren op repeat zetten vooraleer ik mijn oordeel vel… T.Raumschmiere - Rabaukendisko (album: Monstertruckdriver, PIAS) Sta je daar, argeloos in de V&D in Utrecht, en opeens hoor je het behoorlijk stevige 'Rabaukendisco' van T.Raumschmiere. Eerst even vertwijfeld rondkijken, en vervolgens de man zijn videoclip geprojecteerd over een twintigtal TV-schermen opmerken in tiener-fashion-afdeling. Blijkt TMF T.Raumschmiere uit te zenden…het moet niet gekker worden! Vanavond (vrijdag 24/10) mag de man de nieuwe Tivoli De Helling voor het eerst op zijn grondvesten doen daveren. Ik neem alvast mijn oordopjes mee. Leen Steen draait: Joy Division - Unknown Pleasures (Factory) Heerlijk voer voor bij de onvermijdelijke herfstdepressie. Who needs Emo if you got Ian. Bauhaus - In the flat fields (4AD) Weer zo'n zalige old school goth plaat. Who needs Marilyn Manson if you got Bauhaus? Hooftpijn - voorbij de T. (Tocado/Slet Records, release: 15-11-2003) Tja nog steeds niet uit m’n cd-speler te branden. Vooral na de twee vorige gerechten wel lekker om een luchtig toetje te nemen. Het Hare Krishna ska nummer op deze plaat is verplichte kost voor als je een goed humeur wil blijven houden. Leonieke Daalder draait: Hawksley Workman - Addicted (album: Lover/Fighter, Universal) Jaap Boots sprak een paar weken terug zijn teleurstelling al uit over de nieuwe single van Workman. Ik was het met hem eens. En tot mjn ongenoegen is het merendeel van de nieuwe cd ook te gladgestreken, te braaf, in mijn oren verkeerd geproduceerd. Tot je bij nummer 12 uitkomt: Addicted. Kaal, hysterisch, grappig, GOED!!! Dit is Workman zoals we hem willen. Ik sta weer vooraan op London Calling (7 en 8 november Paradiso Amsterdam, 3voor12 doet verslag) Nawoord: en tot mijn grote genoegen blijkt collega Boots het helemaal met me eens te zijn, zijn lijstje komt net per mail binnen. Uitbrengen op single dan maar? Relaxed Muscle - Mary (album: A Heavy Night With..., Rough Trade) De gitaar begint, je denkt aan Lola en dan zingt Darren (of is het toch Jarvis?): “Mary, I just came to tell you that both our children are on drugs.” In tijden niet zo'n grappige plaat gehoord. Maar niet alleen maar grappig, ook ERG goed. Van begin tot einde vol met allerlei slimme citaten uit de muziekgeschiedenis en desondanks een heel eigen stijl. Donderdagavond 30 november ben ik erbij in Paradiso. Pff, ik krijg het druk.... Billy Bragg - Levi Stubbs' Tears (album: Must I Paint You A Picture? - The Essential Bily Bragg, Cooking Vinyl) Altijd 1 van mijn favoriete nummers geweest. Prachtige Engelse melancholie. Een tijd niet gehoord, klinkt toch wel erg gedateerd: die zang in dat galmbad. Nee: Billy kan niet meer. Maar dan die gitaarakkoorden vlak voor het refrein. Kippenvel, ik ben weer verkocht. Menno Visser draait: Kylie Minogue - Slow (Parlophone/EMI, release: 3-11-2003) De meest alternatieve hit die je komende tijd op de commerciële stations zult horen. Na Madonna heeft nu ook Kylie de alternatieve electronica ontdekt. En wat geeft het dan nog dat de clip voor de bil-o-fielen wat tegenvalt. Bikini Machine - An Introduction To (Platinum/Bang!) Een combinatie van surf en dance..en dat was er nog niet. Eh, eigenlijk is het gewoon stiekem big beat, maar door deze Fransen met hoorbaar plezier in elkaar gestoken. Bring on the cocktails! Outkast - Speakerboxxx (La Face/Arista/BMG) Alles wat je er al over gehoord hebt klopt. Het is gewoon het album dat Prince graag zou willen, maar niet meer kan. Oftwel: top hip-hop voor mensen die eigenlijk niet van hip-hop houden. En pas in het elfde nummer wordt er geschoten... Norbert Pek draait: Elliott Smith – XO (Dreamworks) Toen ik woensdag thuis kwam uit Hilversum ging meteen Elliott Smith’s XO er in en met name het nummer ‘Waltz #2’. Onwerkelijk. Zoiets prachtigs zal hij nooit meer schrijven. Of van zich afschrijven. Want die droeve teksten maken en zingen was niet voldoende voor Smith om het ellendige gevoel kwijt te raken. Wat de man achterlaat is een groot aantal ontroerende akoestische liedjes die nog steeds rillingen bezorgen. Met songteksten die opeens een heel andere interpretatie krijgen. Blur – Live @ Pepsi Stage, Amsterdam Het werd tijd dat ik Blur een keer live zag. Stapels cd’s heb ik van de band, maar wist die live gigs telkens te missen. Jammer, want dan had ik nog eerder in trance kunnen luisteren naar ‘For Tomorrow’ en ‘The Universal’. Live bleek ook pas hoe ontzettend sterk ‘Out Of Time’ wel niet is. Het Think Tank werk komt live goed uit de verf, maar ik ga stiekem toch voor de oudere en dus nostalgische nummers. ‘Blue Jeans’ bijvoorbeeld of ‘This is A Low’. En ‘End Of A Century’ natuurlijk. Collectieve herkenning treedt op bij de toch wat plichtmatige ‘Song 2’ en ‘Girls & Boys’. Blur (plus extra ritmesectie en achtergrondkoor) weet van begin tot eind te boeien. Volgende keer WEER. Franz Ferdinand – Darts Of Pleasure (Domino) Please please, laat het komende Franz Ferdinand album stampvol staan met Darts Of Pleasures! Alsof Morrissey en Jarvis Cocker naar Interpol zitten te luisteren. Wat een ontlading, wat een verrassende samenzang. Laat dit alstjeblieft geen one hit wonder zijn. Snel te zien op London Calling en in EKKO. Rico Jansen draait: QNTAL - QNTAL (Chrom Records) Moderne middeleeuws achtige muziek met dansinvloeden. Raging Speedhorn - We Will All Be Dead Tomorrow (Steamhammer) Boze types, die stevig rammende metal maken. Moonspell - The Antidote (Century Media) Metal, maar met gothic stijl elementen erin. Robert Lagendijk draait: The Polyphonic Spree – Wig In A Box (album: Songs From And Inspired By Hedwig And The Angry Inch, Off Records) Geweldige bijdrage van het gezelligste koor van het jaar voor een mooie compilatie. Steeds vrolijker tot uiteindelijk de hemelpoort wagenwijd openstaat. Oja, en met de opbrengst van de hele cd wordt onderzoek naar kanker bekostigd. Crass – Penis Envy (Crass) Eindelijk is dit anarchoplaatje van macrobiotisch kraakgezelschap Crass weer leverbaar: In een half uurtje leggen ze uit hoe de liefde echt in elkaar zit. Nou ja, in hun ogen dan en iedereen zijn eigen mening niet? Maar die liedjes zijn bij vlagen zeer aanstekelijk. Sufjan Stevens - Greetings From Michigan: The Great Lakes State (Sounds Family) Mooie cd van deze eigenaardige snuiter, die zichzelf ten doel heeft gesteld om ELKE Amerikaanse staat te bezingen. Jammer dat er maar 50 staten zijn! Ron van der Sterren draait: Hawksley Workman – Future Language Of Slaves (album: Lover/Fighter, Universal) Vergeet die eerste zes nummers, die stuk voor stuk rip-offs zijn van Coldplay, U2 en noem er nog zo maar een paar. De echte Workman laat zich op het nieuwe album Lover/Fighter pas gelden vanaf Future Language Of Slaves. Melancholisch, af en toe als Gavin Friday, maar dan rauwer. Machine Head - Through The Ashes Of Empires (Roadrunner, release: 27-10-2003) Als je een redactielid hebt die elke morgen Belle And Sebastian opzet om in de stemming te komen, moet je af en toe heel hard tegengas geven. En dan het liefst met iets dat behalve heel hard ook gewoon gruwelijk goed is. Machine Heads nieuwe album dus, de combinatie van twee goeden: ouderwets hard, maar ook nog een beetje melodieus in het geschreeuw. En die teksten, ach… Lamb – Darkness And Wonder (Universal, release: 10-11-2003) Ik vrees dat ik ga afhaken. Heel vaak gezien, de laatste twee keer vond ik het vervelend. En dan nu dit album. Weliswaar een mooi geluidslandschap voor een film, maar al meteen in het tweede nummer van een geliktheid die dicht in de buurt van ons eigen Flairck of zelfs Dave Matthews komt. Bij wijze van afscheid droom ik nog een weekje op de zoete stem van Louise Rhodes.