De lolbroeken hadden gisteravond kennelijk de toss gewonnen, want in plaats van de gerenommeerde dj's Aardvarck en Kid Sublime kregen we Koos Werkeloos (niet zijn echte naam), ene Sebastian en een 16-jarige drummertje. De enige naam van faam was die van Steven De Peven, maar die zat het grootste deel van de tijd roerloos achter zijn samplertje. Hij had het roer bijna volledig uit handen gegeven aan Koos Werkeloos, een heer van zwarte kunne, die een onvervalste Groningse tongval had (of speelde dat hij die had). En Koos had verder last van humor. In het interview was dat nog best te pruimen, en een carrière als stand-up-comedian zit er zeker in als hij nog een jaar of tien aan zijn repertoire sleutelt. Maar het geleuter ging op het podium gewoon door, en Koos deed er vijf minuten over om de 16-jarige drummer San Marino of Jan Morino aan te kondigen die, godbetert, een ellenlange drumsolo inzette. Koos deed daarna een krampachtige poging op de beat te rappen. En faalde jammerlijk. Wat mij betreft had de grap toen al lang genoeg geduurd, maar het bleek de bedoeling dat er met publieksparticipatie iets 'gecreëerd' zou worden middels sampling en drumbeats. Een groot deel van het publiek had toen al afgehaakt, en om de argeloze radioluisteraars te ontzien, heb ik na acht minuten ongein maar eens een leuk plaatje opgezet. Dat was een absoluut record, want nog niet eerder werd een Club Lek/3voor12-act zo snel "weggedraaid". Als optreden een afgang, als performance mislukt en als grap niet geslaagd. Daarmee hopen we de carrière van Rednose Distrikt in de kiem te hebben gesmoord, want, als ik even voor mijn beurt mag spreken, die cd "Iller dan je ouders" was al niet veel soeps. Intro's die maar geen tracks willen worden, jazzy genoedel en slaapverwekkend getrut in de marge van de dance en de lounge. En dan te bedenken dat er 100-en Nederlandse bands, dj's en artiesten zijn die in plaats van Rednose Distrikt dolgraag hun kans hadden willen grijpen in Club 3voor12. Afijn, ik houd op met mopperen. We wensen de mannen verder veel succes met hun pathetische kut-kollektief. En de avond begon nog wel zo goed met Bob Log III. De eenmansbluespunk-band uit Tuscon, Arizona trad zoals te doen gebruikelijk aan met de motorhelm stevig op het hoofd, gaf een hilarisch interview waarin hij uitlegde wat een Boob Scotch is en speelde daarna nummer s van zijn nieuwe derde cd Log Bomb, die trouwens zijn beste is tot nu toe. Tom Waits is al fan, en wie deze gestoorde slide-punk-blues hoort en erbij stil kan zitten is of doof -of dood. Of fan van Rednose Distrikt natuurlijk. Maar laten we niet afdwalen; want de avond werd gered door The Skidmarks, die zojuist hun 2e cd "Annual White Trash Barbecue" hebben uitgebracht. De Amsterdamse garage-rockers hebben de banden met hun boekingskantoor doorgesneden, omdat ze liever in kroegen en cafés spelen dan in tenten waar "je niet eens een biertje kan aannemen van iemand uit het publiek omdat er 2 meter ruimte tussen band en publiek zit" -aldus zanger Jeroen, die overigens steeds meer in zijn rol van "loudmouth" begint te groeien en voor een kok een behoorlijk partijtje showmanschap bezit. The Skidmarks beklommen de tafels, het publiek begon te dansen en na 30 minuten blazen waren onze oren schoon en konden we verkwikt aan een weer veel te gezellige afterparty beginnen, waar een hoofdrol werd vervuld door wodka, witbier en…David Gibbs' Calvin Klein parfum.