Petter Folkedal, net als iedereen zichtbaar onder de indruk van het warme weer, logeert een paar dagen op het Utrechtse Excelsior kantoor (dat een keurig rijtjeshuis deelt met een fietsreparatiebedrijfje). Hij kwam vorige week over uit Noorwegen voor een tweetal optredens in Paradiso en het Duitse Haldern festival en is gek genoeg al jaren fan van Excelsior en Daryll-Ann in het bijzonder. "Ik hoorde Daryll-Ann's I Could Never Love You voor het eerst op MTV zo rond 1994 en vond het helemaal te gek." Vanaf dat moment spaarde hij (via de importplatenzaken) alles van Excelsior. "Weeps van Daryll-Ann is m'n favoriet." In die tijd speelde Petter met zijn 'pure pop' band Velouria (inderdaad, naar het Pixies nummer) zonder veel succes in Bergen en omstreken. Het is in 2000, na het uiteenvallen van die groep, dat de Noor de smaak echt te pakken krijgt. "Ik mocht mijn country songs niet spelen met de band, dus ik moest er iets aan doen", grapt hij. Samen met producers HP Gundersen en Kato Adland werkte hij aan demo's van songs die later "It's A Record" gaan vormen. De country tic kreeg Petter halverwege de jaren negentig, als hij door de powerpop-platen van de Lemonheads, Velvet Crush op het spoor wordt gezet van Hank Williams en Gram Parsons. "Maar Uncle Tupelo was de echte ontdekking voor mij, toen was ik echt om." Het album opent met het langzame gitaargejengel waar country-haters meteen van in de gordijnen zullen springen. Maar daarna neemt het pop gehalte snel toe. Met als klein hoogtepunt de perfecte radio single Perfection. "Alhoewel we ons met Petter meer op Radio 2 dan op 3FM zullen richten", zegt labelbaas Ferry Roseboom later. In Noorwegen verscheen It's A Record al aan het begin van het jaar, en niet zonder succes. Drie singles van het album haalden de playlist op het populaire Noorse radio station P3. En Petter toerde inmiddels met zijn begeleidingsband 'The High Five' door Noorwegen en speelde al op het Deense Roskilde. "Maar ik ben nog geen ster in Bergen hoor." En dan kwam dit voorjaar het mailtje van labelbaas Ferry Roseboom binnen bij Sergeant Petter's Noorse label: Of Petter met Excelsior in zee wilde gaan. Hij kon het bijna niet geloven "Wie zeg je, Excelsior? Ben je gek!" En twee maanden later staat hij op het punt een Utrechtse oefenruimte in te duiken. Deze week zijn ze maar met z'n tweeën over in Nederland. "Anders wordt het allemaal te duur." Voor de twee optredens heeft Petter de hulp ingeroepen van Daryll-Ann drummer Jeroen Kleijn en twee leden van Johan. "Heel speciaal om met ze te mogen werken." En zo staat hij donderdagavond op het podium van een snikheet Paradiso met een aantal van zijn favoriete muzikanten in zijn begeleidingsband. In de snelkookpan die bovenzaal heet, loopt alles op rolletjes, alhoewel de scherpte er na een half uurtje wel af is. Het duimpje gaat vlak na het optreden omhoog, de sergeant is zichtbaar tevreden.