Het fijne, aandachtige, lieve en charmante Club Lek-publiek werd vorige week woensdag uitermate verwend; eerst gaf de Nederlandse band Solbakken (voorheen Lul) het beste concert dat ze ooit in een VPRO-studio gaven. Klaas Schippers, Jelle Buma en met name zanger-gitarist Empee Holwerda waren enorm op dreef. In het eerste nummer "Love Interest" wisten ze zo'n bezwerende atmosfeer neer te leggen, dat de nekharen van uw gastheer recht overeind gingen staan en hij onwillekeurig aan Joy Division moest terugdenken -ahh, those were the days.... En het werd alleen maar beter toen The Sadies ten tonele verschenen in hun strakke westernpakken en hun cowboylaarzen. De broers Travis en Dallas kregen iedereen met hun versie van alle alt punt americana die er zo'n beetje bestaat vanaf het eerste nummer meteen aan het grijnzen. Vooral Calexico-liefhebbers die ook wel eens een snel nummer willen horen kunnen bij de Canadese Sadies goed terecht. Check hun cd "Stories Often Told". Tenslotte was het de beurt aan de Audio Bullys, oftewel twee snotapen uit West-Londen, die daar alle garages en clubs aan de gang krijgen met hun mix van Uk-rap, two-step, garage en dance. Simon en Tom stonden zo stijf van de zenuwen voor hun eenvoudige draaibeurt dat een goed interview niet mogelijk was. En toen ze met hun set begonnen stond met name Simon erbij als een glazenwasser die zijn raam niet kon vinden. Zogenaamd koel, maar o, o, wat een onzekerheid. Gelukkig voor het publiek en voor de Audio Bullys zelf, viel alle schroom van hem af op het moment dat hij een microfoon voor zijn dwarse waffel hield. En dus kregen de Audio Bullys het publiek voor het eerst in weken aan het dansen. En natuurlijk waren het fokking poseurs, en natuurlijk was het gewoon een kwestie van plaatjes opzetten en daaroverheen brallen, maar het werkte.