Tourschema: 03/08 Trnje, Slovenië 04/08 Bugojno, Bosnië-Herzegowina 05/08 Sarajevo, Bosnië-Herzegowina 07/08 Belgrado, Servië 08/08 Nis, Servië 10/08 Zrenjanin, Servië 01/08 Amsterdam We kunnen eindelijk onze auto inpakken! Na drie weken de telefoonrekening te hebben gespekt gaan we op pad. Twee weken reizen door drie landen met in totaal zes optredens. We weten niet wat we moeten verwachten. Rock&Roll en de resten van een oorlog zijn namelijk geen alledaagse combinatie. We zijn erg opgewonden. Een beetje gespannen ook. Maar we willen vooral erg graag vertrekken. 02/08 Midden Duitsland We slapen in een houten kabouterhut op een saaie Duitse camping. 03/08 Trnje, Slovenië Na een weg te hebben overleefd die duidelijk niet voor auto's is gemaakt komen we aan het eind van de middag op het festival aan. Het festivalterrein ligt op een heuvel midden in een bos, ergens op het Sloveense platteland. Zo mooi. Ik weet zeker dat hier beren leven. We zijn in de Balkan en dit is ons begin. We ontmoeten geweldige mensen. Ruw, maar ontzettend aardig. We ontdekken later dat dit vrij algemene karaktereigenschappen zijn in dit deel van Europa. Na een Drum'n Bass feest op de eerste avond en een tocht naar het strand de volgende dag (een ervaring op zich) kunnen we spelen. Het is een goed optreden. We krijgen goeie reacties en verkopen een aantal cd's. De andere bands op het festival zijn lokale bands. Sommigen goed, sommigen slecht, maar allemaal HARD!!! 04/08 Bugojno, Bosnië Opstaan, inpakken en vertrekken. Vandaag rijden we door Kroatië naar Bosnië, waarbij we onze eerste "grote" grensovergang zullen aandoen. Ik mag best zeggen dat we bang zijn. Naarmate we de grens dichter naderen gaan we ons steeds ongemakkelijker worden. De weg is totaal verlaten. Als we willen kunnen we een rondje rijden of gaan voetballen. Een rivier geeft de grens aan. We naderen en worden gestopt. Tenminste; iedereen begrijpt het gebaar van de grenswacht behalve Maarten die op dat moment rijdt, en doorrijdt! Verwarring, paniek, maar alles loopt goed af. Nadat de auto even is doorzocht kunnen we weer verder. En dan komen we "Het Journaal" binnen. We rijden door televisiebeelden. Bijna drie kilometer weg met aan beide kanten verlaten en uitgebrande huizen. We zijn stil. Even later rijden we een vergeten paradijs binnen; bergen, rivieren en kleine dorpjes. Mensen die vredig aan het picknicken zijn. Alles nu en dan onderbroken door fabrieken, gebombardeerde dorpen en duizenden cd-stands langs de weg die de SFOR troepen ontspanning moeten brengen. De contrasten hier zijn enorm! Angst is overal, maar de mensen vergeten het. Of wennen eraan. Er heerst een grote 'van dag tot dag' mentaliteit. We spelen uiteindelijk in een cultureel jeugdcentrum. Er hangt een coole sfeer. Het droevige stenen gebouw en de kids die er rondhangen ademen tegelijkertijd een sfeer van lust en terughoudendheid uit. We komen en we gaan: 21.00 Aankomst; het optreden is nog niet bevestigd 21.10 De manager arriveert 21.15 Optreden bevestigd 21.30 Opbouwen 21.45 Sound-check 22.00 We beslissen om maar meteen door te spelen 22.40 Einde optreden 23.00 Naar het hotel En op zijn eigen manier is het een erg mooi hotel. Een oud baken van 70er jaren welvaren, beschoten en gebombardeerd. Het contrast tussen de schoonheid van het hotel en de staat waarin deze "schoonheid" verkeert is treffend. We wassen onszelf terwijl we kijken naar de vervaagde bloedvlekken in de vloerbedekking. 05/08 Sarajevo, Bosnië Het is maar een korte rit naar Sarajevo. Bij binnenkomst is het eerste dat we zien een totaal kapotgebombardeerd gebouw. We verbazen ons dat het nog rechtop staat. Daklozen branden hun vuren tussen de resten. Een beeld als dit bevestigd mijn verwachtingen over de littekens van de oorlog en de ruwheid van deze stad. Maar als we het centrum naderen blijkt dat Sarajevo een echte metropool is die in bepaalde delen een geforceerde glamour uitstraalt. We lopen door de mooie en erg touristische "oude binnenstad". We doen lekker mee en drinken een Coca-Cola. 's Avonds spelen we. De zaal is oké, maar het is erg warm. Dus iedereen staat buiten en doet alsof 'ie in Parijs woont. We hebben een goede nacht. Niet qua muziek, maar omdat we lekker kunnen relaxen. Hoewel het moeite kost niet te denken aan wat er hier allemaal is gebeurd. Als we rondhangen zien we dat de mensen proberen de boel te vergeten. Ze doen dit met behulp van Corona en erg korte rokjes. 06/08 Sarajevo, Bosnië We hebben een vrije dag en zijn uitgenodigd om te blijven logeren in een appartement van de clubeigenaar. Slenteren en kletsen. Gezellig uitgaan in bar 'Barhana' en geïnterviewd worden voor Radio Nis (de lokale radio van Nis, waar we over twee dagen spelen). 07/08 Belgrado, Servië Dit is de meest vermoeiende dag tot nu toe. We rijden acht uur aan een stuk door. Bergweggetjes, ingestorte tunnels en ongelukken. Wegversperringen en een heel eng bord waarop staat: 'Absolutely do not stop your car for the next 25 miles'. We krijgen het akelige gevoel dat de oorlog erg dicht bij is. Maar na een relatief makkelijke grensovergang komen we aan in Belgrado. En Belgrado is groot en mooi. We zijn blij. De zaal waar we spelen is fantastisch!! Het is in de universiteit in het centrum van de stad en het openluchtpodium staat in de tuin van het gebouw. Het is warm, en als het zwarte publiek (er is een 'gothic party' na afloop) de tuin binnenloopt gaan we loos. En het is goed! Na afloop kletsen we en drinken vermoeid. De mensen zijn super. Er is zoveel oprechte vriendelijkheid; we zijn totaal verbaast. Niet alleen door hun, maar ook door onszelf. Het is zo makkelijk om aan je eigen normen en mentaliteit te gaan twijfelen in deze landen. 08/08 Nis, Servië Nis blijkt het hoogtepunt van onze tour. Dit is de plek waar we nieuwe vrienden maken en we het optreden van ons leven geven. Dit is de plek ook waar we ons na het optreden moeten opsplitsen om interviews te geven en waar onze cd's opraken. Nis was echt een enorm te gekke ervaring voor ons allemaal. Mooie mensen, nachtelijke ritten, rockster gevoel, media, kippenvel; alles perfect. We komen hier snel terug! 10/08 Zrenjanin, Servië Hier spelen we op een oud communistich propagandapodium in de open lucht. Een groot podium met een betonnen projectiescherm. We worden met alcohol uit de kelder verwelkomt (een hobby van de vader van onze boeker). Hij lijkt te weten waar het in de Rock&Roll om draait. Het is twee uur 's middags als we 60% drinken en Servische pasta eten. We wachten in het hotel tot ons optreden. Het is ons laatste. We zijn moe maar heel tevreden en zitten vol ervaringen. Het waren twee erg intense weken. Het was vooral ook een grote test voor ons als band. 24 dagen, 7 dagen per week met z'n vieren in een auto. Spelen en lachen. Bang zijn en drinken. Alles. Op zich al een uitdaging, maar helemaal om dit in deze landen te doen. Het voegt iets toe. Het is zwaarder en intenser, maar ook bevredigender. En wat het laatste optreden betreft; dat was horror. Twee gebroken gitaarsnaren, een gebroken bassnaar, twee kapotte effectbakjes, een kapotte versterker en een verschrikkelijk irritante cameraman in ons gezicht. Maar toen we de volgende dag in de auto stapten om naar huis te rijden leek dat allemaal niet meer zo belangrijk.