'Het baco-effect', noemde iemand het vanmorgen op Twitter: iedereen kent het drankje, niemand het merk. De sterk bezette avond van 5 Days Off waarop Baauer draait (met o.a. Hudson Mohawke, Araabmuzik en de Rwina stal) is ondanks de hype nog niet eens uitverkocht. Toch was de ster van Baauer al een tijdje rijzende. Hij is een van de grote namen in het nieuwste hipste genre op de dansvloeren: trap music. De dj debuteerde in 2012 met Harlem Shake op Mad Decent, het label van Diplo, en sindsdien zette hij ook in Nederland al een paar dansvloeren op zijn kop. Zo ingewikkeld zit die track niet in elkaar: een opzwepend Zuid-Amerikaans sample, een grommende leeuw, een zenuwachtig synthesizerdeuntje en dan die harde, scherpe snaredrums. Alstublieft, het boegbeeld van de trap: elektronische muziek met sporen van dubstep, maar dan geïnspireerd op Amerikaanse hiphopproducties en vernoemd naar een hiphopdans die terugvoert naar het New York van 1981.

Baauer was niet de eerste die op dat lumineuze idee kwam. Producersduo Flosstradamus krijgt doorgaans de eer de bal te hebben doen rollen. En weer is er een Diplo link: het gaat om een remix van Major Lazer Track Original Don. In het origineel knipoogt Diplo (samen met Partysquad) nota bene naar de oer-Hollandse hardstyle, maar dan wel met een soort Caraibische touch. Walshy Fire van Major Lazer zei eind vorig jaar tegen 3voor12: "We komen oorspronkelijk uit Florida, waar trap gedraaid werd op de feestjes waar je je op het ergste moest voorbereiden. Het publiek was daar zo rauw, net als de beats en wat je door de mic hoorde. Het was muziek die je fysiek raakte, waarvan je niet anders kon dan je vuist in de lucht steken. Ik vind het echt geweldig dat die muziek nu ineens over de hele wereld gaat, totaal onverwacht. Je kunt nergens meer komen zonder trap-remix van je platen. En overal waar je die muziek draait gaan de mensen net zo los als op de 'hoodest hoodest party'."

De 'hood' dus, daar moeten we heen voor de oorsprong van de trap. Naar 2003 bijvoorbeeld, toen rapper T.I. doorbrak met een album dat Trap Muzik heet. Het is een rauwe, harde plaat, maar dat stond commercieel succes niet in de weg. Het album behaalde de 4e positie in de Billboard albumlijst en ging meer dan een miljoen keer over de toonbank. "This a trap. This ain't no album. This ain't no game", luidt het waarschuwende openingssalvo van het titelnummer. Trap, zo vertelde T.I. destijds in de begeleidende bio, heeft alles te maken met drugsdealen. "Het is in feite de plek waar drugs verkocht wordt. In dit land woont de meerderheid van de mensen in een buurt waar drugs verhandeld wordt, of we het nu willen of niet. Of je nu in 'the trap' bent om drugs te verkopen, het te kopen of er juist aan te ontsnappen. Aan al die aspecten van die lifestyle wil ik aandacht besteden."

Als iemand het woord 'trap' graag in de mond neemt, dan is het wel Gucci Mane. Trap House, Trap God, Trap Back, Trap-A-Thon zijn enkele titels van zijn vele albums en mixtapes. Gucci Mane is net als T.I. afkomstig uit Atlanta Georgia, een stad die in het eerste decennium van de 21e eeuw zo'n beetje de 'city to beat' is: ook Outkast, Kanye West, Usher, Killer Mike, Ludacris en Cee-Lo Green komen er vandaan. Een echte hit werd Icy niet, maar in de underground was het een belangrijke track voor Gucci en voor zijn stadgenoot Young Jeezy, die hem graag op zijn eigen album had willen zetten. "I'm the shit biatch, I need toilet paper", klinkt het. Want ook in de trap zoekt men naar een verzetje, waarbij de glimmertjes in de oren van de rappers als lokmiddel gelden. "Maybe the ice in my ear or my bracelet, but she look like the type that could take a dick."
 

Zo'n beetje het complete oeuvre van Gucci Mane's protege Waka Flocka Flame kan dienst doen als schoolvoorbeeld van trap music. Hij debuteert in 2010 met het album Flockaveli en geldt als de nieuwe generatie, de man die de sound naar een hoger niveau bracht. Spijkerhard zijn de producties, die bijna allemaal afkomstig zijn van ene Lex Luger, op dat moment nog een onbekende twintigjarige kerel uit Suffolk, Virginia. Zijn beats zijn nog veel bombastischer dan alles wat zijn voorgangers maakten. De baskicks zijn overweldigend en fysiek, de snares zo scherp dat je je er gemeen aan open kunt halen. Flocka's raps worden ondersteund door opzwepende bijgeluiden die je het gevoel geven dat je van links naar rechts heen naar weer geslingerd wordt in een groep gasten waar je niet tussen wilt staan. "I'm a die for this shawty man I swear to God. In the trap with some killers and some hood niggas, whassup!"

Rick Ross is de laatste jaren veel in het nieuws met randzaken die hij zichzelf op de hals haalde. In 2011 werd hij gepakt met marijuana in zijn tourbus. In 2008 dook ineens een foto op van Ross in een uniform, waaruit bleek dat hij eigenlijk aan een andere kant van de tralies stond dan hij in zijn raps beweerde. Het resulteerde onder meer in een beef met 50 Cent, maar die is onschuldig naast de bedreigingen door 'echte' gangsters en onlangs zelfs een beschieting door onbekenden. Het hoort er nu eenmaal bij, maar de muziek van de Teflon Don is net zo robuust als de man in persoon. Op zijn vierde album staat deze typische Lex Luger productie met kicks die klinken als verre kanonsschoten, met daarover Rozay's weinig flexibele maar wel overweldigende flow. Ross vergelijkt zichzelf in de track vol bravoure met Big Meech, leider van de beruchte Black Mafia Family (BMF) en een van de grootste drugsdealers van de laatste jaren. "Fuck a nigger, I'm selfmade!"

Ondertussen zijn in Glasgow twee nerdy mannetjes met petjes hippe beats aan het maken: Rustie en Hudson Mohawke. Ze trekken samen op en maken iets dat in dubstep- en beatskringen 'aquacrunk' genoemd wordt, een verwijzing naar de voorloper van de trap, ook uit de zuidelijke staten van de VS. HudMo debuteert in 2009 op het cutting edge elektronicalabel Warp, Rustie doet twee jaar langer over zijn album. Ultra Thizz mag strikt genomen misschien geen trap heten, maar hij is wel degelijk de ontbrekende schakel tussen de dubstepscene en de huidige trap-elektronica. Baauer schiet nu in de roos met zijn Harlem Shake, maar met deze zenuwentrack met veel percussie zou je zomaar hetzelfde danstrucje kunnen uithalen.

Een van die twee mannetjes - Hudson Mohawke - mag zich inmiddels melden bij de grote meneer West. Die werkt met een hoop vrienden aan de compilatie Cruel Summer. Mercy, de track waar Hudson Mohwake aan mee sleutelt, bevat een all star cast van Big Sean, Pusha T en 2 Chainz. Ineens zit Hudmo midden in de Amerikaanse scene waar hij graag voor zou willen werken. (Weetje: 2 Chainz roept op zijn succesvolle eigen debuutalbum in hetzelfde jaar: "I started from the trap, now I rap!") Mercy wordt een mooie verbinding tussen de oorspronkelijke Amerikaanse hiphop en de nieuwe dansvloervariant met deze remix van RL Grime & Salva. Wie nooit een dansvloer bezoekt had dankzij deze track het fenomeen Baauer al kunnen ontdekken, toen eind vorig jaar een YouTube filmpje verscheen waarin hij met de massieve bassen in deze remix Tivoli de Helling aan gort draait. Instant classic.

Maar de allergrootste dansvloerhit van 2012 was natuurlijk Higher Ground van TNGHT, het project van Hudson Mohawke en de Canadees Lunice. Ze houden hun optredens zeldzaam, maar deze track haalde zelfs de betere studentenfeestjes. De zes tracks op de eerste EP klinken opvallend kaal en eenvoudig, alsof alle energie gericht is op de effectieve kicks. Ze zijn ook zo kaal om ruimte te houden voor rappers. Lunice zegt erover: "Veel mainstream popmuziek lijdt tegenwoordig onder overvolle producties. We wilden het zo simpel mogelijk houden, zodat je elke laag hoort. Simpel en luid, en met genoeg ruimte voor een rapper. Deze EP is een uitnodiging. We willen de mainstream binnenknallen. We horen dat sommige commerciële producers de muziek uit onze scene horen en tof vinden, maar ze bellen ons niet. En dat terwijl wij dit soort beats elke dag maken."

Doen we in Nederland nog een beetje mee? Jazeker! We hebben de innovatieve beats van Krampfhaft en Jameszoo, die in die befaamde dj-set van DJ Shadow zaten die door de club eigenaar vroegtijdig beeindigd werd wegens 'too future'. Diplo omarmde Munchi, een ongelofelijk eigenwijze producer die zijn inspiratie uit allerlei tropische oorden haalt. Er zit een talent in het Noorden van het land genaamd Cesqeaux, nog geen twintig jaar oud, druk bezig met het bestoken van Soundcloud. En we hebben Guerilla Speakerz (een van de 12 van 3voor12), twee studenten uit Amsterdam die hun eerste stempel op het clubleven drukten door andermans dj-sets te kapen. Lekker brutaal dus, en zo klinkt ook de titeltrack van hun eerste EP. Gaan we veel van horen de komende zomer.