ADE17: Met je vader of moeder hard gaan bij A State of Trance ADE17: Met je vader of moeder hard gaan bij A State of Trance

Trance is terug, hoor je de laatste tijd. Het genre 'borrelt' hier weer in de underground, op veel plekken in de wereld (Latijns Amerika, Australië) wint trance nog steeds aan populariteit en zelfs Tiësto verrast zijn publiek bij tijd en wijle met een set waarin hij terugkeert naar zijn wortels. Iemand die het genre eigenlijk nooit echt verlaten heeft, is Armin van Buuren. Tijdens zijn Armin Only sets draait hij nog steeds pure trance. In zijn radioshow laat hij meer stijlen horen en schurkt hij tegen EDM aan. Hoe ligt de verhouding op deze A State Of Trance-avond? 

Het publiek komt vanavond duidelijk niet alleen voor Armin van Buuren zelf: bij de Duitsers Cosmic Gate is de zaal al aardig volgestroomd. De enorme variatie in leeftijd valt al snel op: van mensen die al dertigers waren tijdens de hoogtijdagen van trance rond de eeuwwisseling tot twintigers die later zijn aangehaakt. Een groot deel heeft zijn witte shirt uit de kast getrokken maar de witte broek helaas laten liggen. Muzikaal is het recept al die jaren grotendeels hetzelfde gebleven: enorme synthesizerbreaks afgewisseld met hoge bpm’s en emotionele vocalen. Daarbij aangetekend dat de grenzen met EDM en pop natuurlijk meer en meer vervaagd zijn, wat het genre niet altijd ten goede komt. Maar vergeleken met échte EDM-feesten valt het met alle gekkigheid wel weer mee.

Cosmic Gate draait een vrij vlakke set van voornamelijk eigen tracks die nogal fantasieloos aan elkaar geregen worden, aangevuld met nummers van onder andere Above & Beyond. Het CO2-kanon wordt al even uitgetest (en komt voorlopig net een halve seconde te laat), de vlammenwerpers geven een hint van wat komen gaat maar vooral de lichtshow is al indrukwekkend: een enorm scherm tegen de achterwand met ervoor verticale LED-balken die afzonderlijk van elkaar op de muziek reageren.

Als vijfvoudig DJ Mag Top 100-aanvoerder (de laatste keer was in 2012) Armin van Buuren zelf opkomt blijkt dat al dat geweld nog wel twee standen hoger kan. In zijn set schakelt de Nederlander veel sneller door met meer feestvreugde tot gevolg. Een vroege hit in de set is het nogal drakerige ‘Heading Up High’ met Kensington, later is de rasperige stem van Eloi Youssef zelfs nog een keer te horen in ‘Sorry’. Sporadisch grijpt Armin naar de microfoon om het publiek (in het Engels) op te zwepen of om heel kort iets te vertellen over zijn allereerste track ‘Push’, gemaakt toen hij negentien was. Linkin Park wordt geëerd met een ‘In The End’-remix en klassieker ‘Lethal Industry’ van Tiësto is misschien wel het hoogtepunt van de set – niet alleen het oudere deel van het publiek gaat hier heel hard op.

HET FEEST:
A State Of Trance in AFAS Live, donderdag 19 oktober 22:00 - 04:00

DE LINE-UP:
Armin van Buuren, Cosmic Gate, Aly & Fila, Protoculture, Standerwick b2b Ben Gold.

DE SFEER:
'Sfeer' en 'AFAS Live' zijn nogal met elkaar in tegenspraak, maar een kanonnetje CO2 en confetti maakt veel goed.

WAS HET GOED:
Voor wie er uit nostalgische overwegingen heen ging hadden er nog wat meer tranceklassiekers tussen mogen zitten, voor fans van het nieuwere werk was het heel goed.

DE PLAAT:
Sorry 'Lethal Industry', maar Eric Prydz' 'Opus' was niet één maar twee keer een hoogtepunt. 

(tekst gaat door onder de foto)

Ondergetekende betrapt zichzelf erop in zowat elke break vanavond ‘Sandstorm’ te horen, maar zo’n feest wordt het ook weer niet. Mensen die dachten dat sinds trance weer semi-ironisch cool is in de underground ook een feest als dit te kunnen waarderen, komen over het algemeen bedrogen uit. Maar dan is er ‘Opus’: de track van Eric Prydz die je ook in meer salonfähige dj-sets tegenkomt nadat Four Tet ermee aan de haal ging. Four Tet verlengde de langzaam opgebouwde break van het nummer tot in het oneindige, maar ook die van het origineel mag er zijn, hoewel Van Buuren hem niet helemaal laat horen. Na urenlange ADHD-trance vergt de track wel wat veel van het publiek, maar de ontlading wordt er des te groter door.

Na nog onder andere ‘Not Giving Up On Love’ met Sophie Ellis-Bextor, zijn nieuwe hit ‘Sunny Days’ en een laatste zucht van het confettikanon zit de set van Armin van Buuren erop. Voor een deel van de aanwezigen reden om de auto, de nachtbus of de fiets te gaan halen, toch blijft ongeveer tweederde van de zaal staan om de Egyptenaren Aly & Fila aan het werk te zien. Aangezien Aly niet meer optreedt vanwege een ernstige gehoorbeschadiging komt alleen Fila opdagen, die het publiek evenwel trakteert op een veel hardere, minimalere set waarin zijn wortels in de psytrance af en toe doorklinken. Aan de randen van de zaal wordt het gaandeweg wel wat leger, maar vooraan trekken mensen hem stevig door met flesjes water in de hand en confetti op het hoofd.

Voor de échte diehards – en dat zijn er nogal wat hier – is er van drie tot vier uur nog een afsluitende b2b van Standerwick en Ben Gold die het helaas allemaal een stuk platter aanpakken met selfiesticks en de hele rambam. Wél krijgen we zowaar nog een keer ‘Opus’, een wat langere dan bij Armin van Buuren zelfs. Laten we die als slotakkoord beschouwen.