Tom Odell met groot geluid rond kleine liedjes in 013
Overtuigend en overweldigende set
Wie verwachtte een avondje te zwijmelen op kleffe romantische melodietjes, zal zijn verrast, vrijdagavond bij Tom Odell. De singer-songwriter uit Zuid-Engeland en zijn band sturen hun repertoire van stille pianoblues tot alles overstijgende symfonische climaxen.
Tom Odell zelf vaagt de eerste indrukken van de avond als een stormwind weg. Zijn eerste nummer, 'Still Getting Used To Being On My Own', heeft een rustig intro, maar Tom Odell zelf gooit al snel alles in de strijd. Hij schreeuwt zijn noten bijna in de microfoon, maar wordt nooit vals. Ook tijdens de volgende nummers blijft de muziek bruisen. Al voordat de boel dreigt in te zakken bij de wat rustigere nummers (zoals 'Long Way Down'), gooit de band er extra spektakel overheen. Gitarist Max Clilverd heeft zijn gitaar dominant naar voren getuned en dat werkt goed. Wanneer hij wat extra gas geeft krijgt de muziek een extra (hardrock) vibe.
De hele avond straalt Tom Odell uit plezier te hebben in wat hij doet. Hij danst en kruipt, en staat een aantal keer blij op zijn vleugel. Wat helpt is dat het publiek er minstens zo veel zin in heeft. Aan het einde van de avond kan Odell het niet laten te zeggen: “It is amazing, everytime when I come to The Netherlands. I will be back as soon as possible!” Bulderend applaus en Tom Odell lacht verlegen. “I love you guys.”
De avond eindigt in een lange toegift, waarin opnieuw de ene na de andere climax volgt, met de voor Tom Odell zo typische achtergrondkoortjes, verzorgt door de bandleden en een achtergrondzangeres met een ijzersterke, rauwe stem. Zowel zij als de supportact worden extra in het zonnetje gezet gedurende de set van Tom Odell; zij solo, de supportactartiesten gezamenlijk. De avond is een feest, maar doet niet een keer nep of gemaakt aan. Wanneer de zaal leegstroomt is de euforie nog voelbaar. Het was een avond die je niet snel zal vergeten.