LL17: Tash Sultana, duizendpoot die nergens in uitblinkt

Het kan snel gaan. Een jaartje geleden bracht Tash Sultana haar doorbraaksingle uit, deze zomer speelde ze Down the Rabbit Hole al plat en nu staan de rijen dik buiten de Heineken.

Ze heeft dan ook de perfecte lancering gehad in Nederland. Dotan nam haar mee naar zijn 7-layersfestival en 3FM gaf haar een flinke duw in de rug. En dan heeft ze ook nog een mooi verhaal: jarenlang speelde ze op straat, als een soort eenmansorkest. Ondertussen worstelde ze met psychoses en drugs. Het maakt de gunfactor alleen nog maar groter, en een artiest die kan klinken als een complete band dankzij een looppedaal is sowieso spectaculair. Logisch dat het voor een groot deel van het publiek de mustsee act van het weekend is.

Haar muziek is een prettig samenraapsel van zo’n beetje alles waar ze haar hand op kan leggen. Soms begint een nummer - trommelend op haar gitaar - met een balearic beat. Dan weer speelt ze een dubby basje en schuift richting hiphop door te beatboxen. Vervolgens speelt ze een poppy akkoordenschema en uiteindelijk ontspoort alles in een gillende hardrocksolo op gitaar. Knap en mooi om te zien maar je wordt het ook wel zat. Je luistert minutenlang naar een half nummer. Hits kan ze schrijven en in haar uppie spelen, zoveel is duidelijk. Het zou alleen spannender zijn als ze live iets meer speelt met die lagen. Alleen zal dan blijken dat deze duizendpoot niet echt uitblinkt op bepaalde instrumenten. En vooral niet als zangeres.

HET MOMENT:
Ja hoor, bij ‘Seven Point’ blijkt ze ook nog eens trompet te kunnen spelen.

Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.