Vladimir Ivkovic draait z’n psytrance alleen op een verkeerd toerental

Als resident van de Düsseldorfse club Salon Des Amateurs werd Vladimir Ivkovic bekend om zijn eigenzinnige selecties, van vertraagde goa en psytrance naar leftfieldkrakers op peaktime, tot prachtige psychedelische rock die vele dj’s niet eens aan het begin van de avond zouden durven draaien.

Een track die je nooit buiten de Salon Des Amateurs hebt gespeeld:
Ramases - Life Child
‘Dat soort tracks zijn zeldzaam, maar er zijn tracks die zo’n wonderlijke atmosfeer in de Salon hebben gecreëerd, dat die unieke ervaring nergens herhaald kan worden. Deze track was nooit bedoeld voor discotheken, maar het is een fantastisch psychedelisch dansnummer. Dit behoorde tot zo’n prachtig moment in de Salon, en ik betwijfel of het nog eens zo zou kunnen plaatsvinden. Soms zet ik de naald op de plaat, kijk ik naar de mensen in het publiek en denk ik: “Misschien houd ik hem nog even achter de hand.”’

Een nummer waar je mee bent opgegroeid:
Cabaret Voltaire - Do The Mussolini (Headkick)
‘Mijn ouders waren grote fans van psychedelische rock, maar we hadden ook veel familievrienden die zelf muziek maakten, zoals Joegoslavische wave en postpunk. Wanneer ze over de vloer kwamen, namen ze hun platen mee. Deze Cabaret Voltaire track maakte grote indruk op me en doet dat nog steeds. Het is rauwe en primitieve elektronica, met een politieke boodschap die destijds belangrijk was en nog steeds relevant is.’

Een track die je inspireerde tot je stijl van draaien:
Genetic – Transmission
‘Het is prachtig wat voor ruimtes en boodschappen je kunt vinden als je een track versneld of vertraagd draait. De eerste keer dat ik een plaat op die manier ervaarde was in de jaren negentig, toen iemand in een platenzaak een psychedelische tranceplaat draaide die ik echt niet goed vond – maar doordat-ie per ongeluk op de verkeerde snelheid werd gedraaid, klonk het fantastisch. Dit is een van de eerste platen die ik op die manier hoorde, van een oud psytrance label uit het Verenigd Koninkrijk.’

Een track die je raakt:
Burger/Ink - The Jealous Guy From Memphis
‘Deze verbindt IDM met een pophook. Het is een emotioneel dansnummer uit de jaren negentig. Er zijn een boel tracks die na een tijdje verdwijnen. Je draait ze en daarna liggen ze in een hoekje van je platencollectie – tot een nieuwe track je doet denken aan die oude songs, en ze plots weer relevant maakt.’

Een track die je grijsdraait:
EOD - The Battery Poles (Are Conic!)
‘Toen deze 12-inch werd heruitgebracht, herinnerde ik me dat ik hem lang geleden al draaide. Het is een sound die nostalgie met zich meebrengt, naar de gouden jaren van de IDM, acid en polyritmes, en een soort melancholisch geluk.’