Debuutalbum BRACES zet hardcoreformatie definitief op de kaart
'Hostile Territory' laat Tilburgers van hun rauwe, energiek en veelzijdige kant horen
Strak, creatief en boordevol verrassende wendingen; de Tilburgse hardcoreformatie had drie jaar nodig voor het uitbrengen van een debuutalbum, maar daar is dan eindelijk Hostile Territory. Waar hun debuut-EP Ugly World vorig jaar al liet zien dat de band niet vies is van lompe riffs en genadeloze breakdowns, gaat het hier nog een stap verder en horen we een nog krachtiger en zelfverzekerd BRACES.
Vanaf de eerste seconden van de titeltrack 'Hostile Territory' wordt je het album in gesleurd. Het intro bulkt van de energie en zet de toon voor de rest van de plaat. Wat meteen opvalt, is hoe de nummers in elkaar overlopen; er is duidelijk nagedacht over de flow. Het resultaat is een luisterervaring die je in één ruk meesleept.
Een bijzonder moment op de plaat is het gebruik van een tamboerijn door vocalist Tom Schoone, iets wat al te horen was op de single 'Paradise Denied'. Dat kleine experiment leverde veel positieve reacties op, en die creatieve durf trekt BRACES door over het hele album. De band weet ook hun community te betrekken. Voor de videoclip van Dog and Bone vroegen ze fans en vrienden om hondenvideo’s in te sturen. Het resultaat: een brute track vol breakdowns, gecombineerd met aandoenlijk schattige beelden – een perfecte mix van hard en hartelijk.
Qua gastbijdrages doet BRACES er nog een schepje bovenop. 'One Final Drop' krijgt extra kracht door de vocalen van de zanger van Dead Like Juliet, terwijl 'Backstabber' de verrassende toevoeging van Jay Webster (Unity TX) bevat. Dat laatste nummer markeert meteen een primeur voor de band: hun eerste track met rap. Het geeft viertal een frisse edge, zonder hun roots te verliezen.
Echte hardcorefans zullen hun hart ophalen bij 'Tyranny of Self'. Tom laat hier horen hoe veelzijdig zijn stem is: van brute schreeuwen tot donkere, diepe lagen. De afsluitende breakdown is er eentje die je spontaan een vieze blik bezorgt – een ultiem hardcoremoment. Toch kent het album ook zijn ademruimte. 'Erase Me' is de rustigste track van de plaat, maar vergis je niet: ook dit nummer heeft genoeg intensiteit om je in de pit mee te sleuren.
Al met al laat Hostile Territory zien dat BRACES gegroeid is sinds hun eerste release. De riffs zijn strakker, de productie is dikker, en de band durft meer risico’s te nemen. Dit is geen herhalingsoefening, maar een bewijs dat de Tilburgers een eigen plek opeisen in de hardcorewereld.