Verdwaalde harpist Remy van Kesteren eert zijn popmuzen
Van Radiohead tot Aphex Twin tot… Muse
Daar zat hij dan, op het podium in Carnegie Hall, solerend op de harp. Het voelde alsof hij in de droom van iemand anders vast zat, alsof het anders zou moeten voelen. Een paar jaar later is harpist Remy van Kesteren getransformeerd tot... ja, tot wat eigenlijk? Tot een muzikant die de ene keer op North Sea Jazz staat en de andere keer de vreemde in de bijt is op Mysteryland (ja, echt waar, dat was afgelopen weekend). Deze week verschijnt zijn album Muses, met negen muzen, van Radiohead tot Aphex Twin, van Kendrick Lamar tot… ‘Ja, Muse dus, haha. Leuke knipoog, toch?’
‘Het is begonnen uit fascinatie voor die artiesten’, zegt Van Kesteren, die een paar jaar geleden nog gewoon klassiek muzikant was. ‘Het begon voor mij als 5-jarige met Ierse volksmuziek, en op het conservatorium werd het klassieke muziek. Mijn grote droom was een soort solist à la Janine Jansen worden. Maar toen die droom uitkwam voelde het alsof ik de plek van iemand anders innam. Op een gegeven moment ontmoette ik een aantal jazzmuzikanten en leerde ik improviseren. Ik was bezig met een album voor Deutsche Grammophon, en tegen hen heb ik gezegd: vinden jullie het erg als ik wat andere instrumenten toevoeg? "Oh ja, strijkers?" Nou nee, ik dacht aan drums. Even later stelden ze me voor het album te presenteren in het Concertgebouw. Ik dacht zelf aan Paradiso. Het ligt dicht bij elkaar in Amsterdam, maar het zijn twee totaal verschillende werelden.’
Niet veel later kwam het moment dat alles veranderde: er viel een band uit op Best Kept Secret. ‘Het werd mijn meest memorabele concert ooit. Het voelde alsof mijn broek in de fik stond. Een kwartier van tevoren was er helemaal niemand, toen ik begon liep de tent vol met mensen die bier dronken. Ik kreeg zelfs het klassieke ‘spelen!’ naar mijn hoofd toen ik een stuk te lang inleidde. Het was fantastisch en er was geen weg meer terug. In mijn naïviteit dacht ik gewoon zomaar mijn leven te kunnen voortzetten in de pop, maar je moet natuurlijk van nul beginnen, zowel in je spel als dat mensen je nog niet kennen. En nee, de harp wordt over het algemeen niet erg cool gevonden. Ik moest strijd leveren.’
En nu is er dus Remy van Kesteren’s geloofsbrief Muses, met interpretaties van popnummers met smaak. Het verschijnt bij Snowstar Records, het label van Kim Janssen, I Am Oak en Broeder Dieleman. ‘Ik heb nu een heerlijk leven. Juist het feit dat mensen me niet zo goed kunnen plaatsen maakt dat ik overal kan opduiken.’