Lorde’s ideeënexplosie in AFAS Live Lorde’s ideeënexplosie in AFAS Live

Wat wil Lorde veel laten zien in de kleine twee uur dat ze op het podium staat in AFAS Live. In haar eentje komt ze op, badend in de lasers bij ‘Hammer’, het openingsnummer van haar vierde album Virgin. ‘Some days I’m a woman, some days I’m a man’, zingt ze, zoals ze ook Chappell Roan al vertelde toen die vroeg of Lorde zich nu als nonbinair identificeert. Ze is geen vroegwijze tiener meer, maar een jongvolwassen persoon die accepteert dat ze ook niet alle antwoorden heeft, zo zingt ze, die probeert haar identiteit niet meer te koppelen aan een geliefde op een voetstuk, maar op haar eigen benen wil staan en zich tussendoor onderdompelt in de grote stad.

Al gauw komen twee dansers op, de een bijt in een groene appel terwijl Lorde zelf haar riem uit de broek rukt bij ‘Broken Glass’. Oudje ‘Buzzcut Season’ doet Lorde voor een mega-windmachine waar slim een camera achter zit gepositioneerd. Tijdens ‘Current Affairs’ gaat de broek uit, onthult Lorde een rode Calvin Klein-onderbroek (terwijl ze 'You tasted my underwear' zingt) en gaat ze in foetushouding op de catwalk liggen. Die ook nog een lift blijkt te bevatten. Een liedje later zien we alweer een doldwaze hometrainerchoreografie (en geinig detail: Lorde laat ook haar virale regenboog-waterfles zien), vervolgens pakt een danser een smartphone-camera die groot op het scherm wordt geprojecteerd, en uiteindelijk pakt Lorde die zelf beet om op selfiestand rond te draaien en zo iedereen effe in de ogen te spieken. Oh ja, al die tijd staat er ook nog een mega-speaker midden op het podium, waar Lorde tijdens ‘The Louvre’ effe op klimt.

Jeetje, wat zit deze show bomvol ideeën. De eerste gedachte daarbij: wat worden we als popliefhebbers toch ontzettend verwend met scherp uitgedachte shows de afgelopen jaren. Lorde heeft ongetwijfeld de spectaculaire show bestudeerd die Rosalía rond MOTOMAMI gaf, keek vast ook met bewondering naar de EUSEXUA-tour van FKA twigs en wordt niet alleen qua sound door de Zweedse popster Robyn geïnspireerd, maar ook qua showproductie. Zo te zien dacht Lorde: dit wil ik ook! Allemaal!

Kan Lorde zich aan die vijfsterrenshows meten? Het is echt goed, maar toch ook nét niet. Allereerst is er weinig chemie tussen de dansers en haarzelf, en veel van de andere ideeën zien er flashy uit, maar voelen af en toe ook wat overdadig. Afleidend zelfs, ze zitten soms de emotie van de muziek eerder in de weg dan dat ze deze versterken. Lorde had wat hardere keuzes kunnen maken: als we die megawindmachine willen hebben, zullen we dan kijken hoe we die op drie plekken in de show creatief kunnen inzetten? En de loopband dan skippen? Zullen we de grootste trucs niet allemaal in de eerste helft stoppen, zodat we ook in de tweede helft nog impact kunnen maken?

Nu is het meest indringende moment in het tweede uur juist het blokje relatief kleine nummers. Eerst twee liedjes van haar folky vorige album Solar Power (de enige twee die ze speelt). ‘Oceanic Feeling’ doet ze op haar knieën voor een laptop, ‘Big Star’ liggend op de grond met haar bandleden terwijl de camera haar van boven registreert. In het nieuwe ‘Clearblue’ pakt ze haar Bon Iver-momentje, door met een mega-harmonizer van haar stem een groots digitaal koor te maken, terwijl ze zingt over onveilige seks en de zwangerschapstest die ze vervolgens deed.

Het slot is ook krachtig: het monumentale oudje ‘Team’, nieuwe stersingle ‘What Was That’ en de euforische tune ‘Green Light’ hebben geen spectaculaire regie nodig om de hele AFAS aan het springen te krijgen, alleen wat groene lasers. Richting het einde gaat Lorde dwars door de menigte in een pak van lichtgevende panelen om het ontroerende ‘David’ te zingen. ‘I don’t belong to anyone’, zingt ze, terwijl ze echt heel, heel, heel dichtbij komt. Kijk, daar tillen regie en muziek elkaar wél omhoog. Meteen kippenvel.