#4df18: Nieuwegrond als verkoelende cocktail

Als Wilco Hijink in een turkooizen strandpakje met witte kniekousen en hele foute slippers het toneel beklimt slaat de twijfel toe, maar zodra de band begint te spelen weet je dat het goed zit. Nieuwegrond is een spiksplinternieuwe band en laat duidelijk horen dat Nederpop springlevend is. Muziek zonder pretenties, teksten zonder bijbedoeling en dat alles gegoten in een catchy sound die je meeneemt naar zomers van de eighties met warme stranden, coupe soleils, cabrio’s en verkoelende cocktails.

Op zoek naar een eigen sound, na jaren van Nederhiphop, kwam Wilco in contact met Vedran Mircetic van De Staat, die Matthijs Stronks van Donnerwetter er weer bij haalde. Na een paar audities werd uiteindelijk een band samengesteld uit diverse hoeken van heel Nederland. Toch liggen de roots van de band in de Achterhoek.

Wat betreft muziek zit Nieuwegrond naar eigen zeggen in het gat tussen Blöf en Nederhiphop, qua tekst is er aansluiting met bands als Doe Maar. Je houdt van Nieuwegrond, of je vindt het helemaal niets. Er is geen grijs gebied.

HET MOMENT:
De liedjes van Nieuwegrond gaan over de liefde en over meisjes. Wilco richt zich daarbij af en toe tot een groepje van vier meisjes die halverwege met de blote voeten in het zand en een biertje in de hand staan mee te dansen. Als hij begint aan het nummer ‘Simone’ vraagt hij of er ook een Simone in het publiek zit. Toevallig heet een van de vier meisjes zo en opnieuw richt hij zijn pijlen op de vier die zich daar prima bij op hun gemak voelen. Het hele optreden voelt als een familiefeestje, alsof je populaire neef tussen de schuifdeuren staat op te treden. Nieuwegrond klinkt bekend, vertrouwd en toch verfrissend.

3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste tips, recensies, foto's en andere relevante artikelen.