Genomineerd voor de 3voor12 Award 2022: sor

Zo, moet dat even een magische ervaring geweest zijn. Met een klein knikje de trombones aanjagen, met een groot gebaar en het dirigeerstokje de strijkerssectie, met vijf vingers en een moeilijke blik het slotakkoord. Het was een genot om rapper sor Wagner te zien dirigeren, en na zijn winst in het tv-programma Maestro was hij duidelijk nog niet uitgekeken op de klassieke muziek. Hij nam het mee naar zijn eigen studio, waar hij Spanker en Sam Breez dirigeert terwijl Ray Fuego, ADF Samski en S10 op een bank zitten te wachten op een knikje.

Bae Doven is een album in maar liefst drie delen, waarin sor samples en interpolaties van bekende klassieke stukken zijn eigen wereld binnen sleept. Niet per se geïnspireerd dóór Maestro - in realiteit was hij al een jaar met dit album bezig. De titel is natuurlijk een verwijzing naar good old Ludwig, maar ook naar sor’s aandoening: van de ene op de andere dag werd hij nagenoeg doof en moest hij met technische hulpmiddelen opnieuw leren horen, met alle beperkingen van dien. Zijn eerste solo-EP Phonak was een ode aan zijn technische vriend, die hem onder meer bassen laat voelen. We gaan hier niet beweren dat zijn handicap zijn gehoor scherper gemaakt heeft, maar het staat hem in elk geval niet in de weg om een heel eigen geluid te creëren.

Rap met klassieke muziek, dat levert vaak een beetje softe, kleinkunst-achtige muziek op. Zo niet bij sor, die met strijkers en piano’s spacey tracks maakt om in weg te zakken. In ‘Amelie’ (ja, die Amelie) mijmert hij over ‘bitches als munchies’ die voor hem op de knieën gaan, in ‘Mars’ laat hij een koor aanrukken om hem naar hogere sferen te zingen. Zijn vocalen hebben een slepende, binnensmondse sound, waarbij ie Nederlands en Engels vermengt met soms moeilijk te plaatsen slang. Hij switcht tussen rappen en zingen en schuwt de autotune niet, meer vibe dan verhaal. 

Maar op zijn best is hij toch als er wat meer diepgang en reflectie bij komt kijken, zoals in het sombere ‘Zo Zijn’, of in ‘Voor Mij’, met een trefzeker verse van Jiggy Dje (goed om die ook weer eens te horen rappen). Op hoogtepunt ‘Killing With Kindness’ verzamelt hij de drie meest opvallende somber-rappers van Nederland: Willem (van The Opposities), Fresku en Ares. Het is een prachtige sierlijke track waarin je sor in gedachten verzonken een stapje terug en een stapje omhoog ziet doen en over zijn zonnebrilletje met zijn stokje ziet zwaaien. Een klein knikje bij de laatste noten. Dit was goed.