Aan experimenten geen gebrek bij veelzijdige houseproducer Milio
Brabantse producer weekt zich los van het Tunnelvisions-geluid met solo album
Ze brachten een rits platen uit op Atomnation, het label van Moscoman én op Solomun’s Diynamic, en hun hits gonsten op festivals als DGTL tot aan Burning Man. Het Brabantse duo Tunnelvisions ging als een raket. En toch trokken Emiel van den Dungen en Raynor de Groot de stekker eruit en besloten ieder een eigen weg te gaan. Eerder hoorden we Colorays geweldige debuutplaat voorbij komen, nu is het de beurt aan Milio. Op zijn debuutalbum Nachtzon hoor je hoe Milio afscheid neemt van de Tunnelvisions-sound, en breed uitwaaiert: acid-track ‘FOMO’ heeft een stuwende sound met een space-y randje, en op ‘Marble’ neemt hij een dromerige afslag richting melodieuze elektronica.
Voordat hij begon aan het maken van Nachtzon stelde Emiel een uitgebreide sample-library samen van drums, pianospel en fieldrecordings. ‘Tegenwoordig is alles op internet te vinden, maar ik stel liever mijn eigen bibliotheek samen’, vertelt hij. Bewapend met een microfoon struinde hij door de straten van Den Bosch, op zoek naar geluiden die hij kon verwerken in zijn muziek. Zo registreerde hij de galm van de Sint-Janskathedraal en het rumoer van de straten. ‘Ik vind dat je dat te weinig hoort in elektronische muziek, organische en instrumentale elementen.’
De producer is dan ook niet vies van een beetje experimenteren: ‘Eigenlijk is dit hele album de uitkomst van één groot experiment. Ik vind het leuk om mezelf een challenge te stellen.’ Deze filosofie klinkt door in tracks zoals ‘Vibrations’. Een bedwelmend ambient nummer dat bestaat uit het geluid van slechts één enkele piano. Hij plaatste verschillende microfoons in de piano, vervormde en vertraagde het geluid dat hij opnam, speelde dat weer af op een stel speakers in diezelfde klankkast. Zo ontstond de vervreemdende, unieke sound van de track. Ook maakte hij een volledig nummer met een mini-keyboard uit de jaren tachtig, dat hij voor een paar piek van Marktplaats plukte: het speelse ‘PS 30’. Er klinken nostalgische 8-bit deuntjes die samenkomen met trancey hooks. ‘Ik wil mezelf nooit herhalen in wat ik maak. De uitkomst van elk nummer moet iets zijn wat ik nog nooit heb gemaakt.’