Door en door en door met de afterhours-trance van Caim

Een beetje Breakfast Club-resident is ook een ochtendmens, toch? Caim wel, en dat hoor je in zijn selecties: diepe platen die je nét dat extra zetje geven om ver voorbij het licht te dansen, tot de ochtend een grote, uitgestrekte vlakte wordt. Aanstaande zaterdag speelt hij bij Paradigm x Zeezout. Dit is zijn DJ Shortlist.

De track:
Sonic Infusion - Reformatted (King Of Spin Mix)
‘Ik ben als dj meegegroeid met Breakfast Club, waar ik resident van werd. Dat zijn ochtendfeestjes, en daar past mijn muziek het best bij. Heel eerlijk, ’s ochtends draaien vind ik nog steeds het allerleukste: je hoeft geen bangers te draaien, mensen gaan op in de muziek en willen juist wat diepere platen horen. Toch draai ik steeds vaker peak-time, dan draai ik meer op de groove, met meer energie. De afgelopen jaren ben ik meer in de progressive en trance gaan zoeken. Niet de overdreven, lompe platen, maar de schemerzone tussen goa, psytrance, progressive en tribal tech-house. Platen waarin mensen zichzelf kunnen verliezen, meer aan de psychedelische kant. Deze plaat zit altijd in mijn tas, omdat alles erin zit: energie, groove, een dikke bassline. Kan ik altijd draaien, en door die euforische pad raakt hij de mensen ook nog.’

De dj-inspiratie:
Jane Fitz
‘Mijn nummer één DJ is Jane Fitz, zij heeft ook zo’n psychedelische sound. Ik heb haar tien jaar geleden voor het eerst geboekt bij Mood, in Radion was dat. Sindsdien hebben we altijd contact gehad, en soms draaide ze tracks van me in haar radioshows. Iedere keer dat ze draait zitten er andere platen in haar tas, geen idee hoe ze dat doet. Ze heeft bovendien een aparte manier van mixen. Veel dj’s doen steeds hetzelfde trucje, bij haar voelt het veel intuïtiever: de manier waarop ze van ritmes verandert, hoe ze naar stevigere platen schakelt, iedere mix klinkt anders, en toch klopt het.’

De club:
Closer in Kyiv
‘Breakfast Club had deze club uit Kyiv uitgenodigd, en daarna waren Pieter [Jansen] en ik uitgenodigd om daar te komen draaien. ‘Moeten we dit wel doen?!’, dachten we. Het is immers oorlogsgebied, maar je wilt die mensen ook steunen. Uiteindelijk zijn we met zijn tweeën gegaan, en wat we meemaakten was geweldig: omdat het oorlog was vonden mensen het zo speciaal dat we waren gekomen, zo’n euforische dansvloer heb ik nog nooit voor me gehad. Het is een mooie club met een terras: alles is van hout gemaakt, je staat op verschillende bogen van hout, waardoor mensen vanaf drie verschillende niveaus staan en elkaar kunnen aankijken. Ontlading dus, het was de reis helemaal waard.’