Album van de Week (23): Elias Mazian

Het nachtleven is een harde, snelle wereld, maar er lopen ook zachtaardige romantici in rond. Elias Mazian bijvoorbeeld, resident dj in Trouw en de School, radio host met een warmbloedige ochtendshow en sinds de coronapandemie ook maker van dromerige synthpopliedjes. In de lockdown maakte hij op eigen houtje een eerste mini-album, nu trok hij naar de grote STMPD studio, waar hij met hulp van Anton Pieete en Eelco Bakker en meer professioneel advies van beste vriend Job Jobse werkte aan opvolger Alleen Bij Mij.

Alleen Bij Mij is geen plaat voor peaktime in de nacht. Hooguit voor heel, heel laat bij iemand thuis op de bank. Maar eigenlijk nog meer voor een doordeweekse ochtend, als de realiteit zich weer opdringt. Het zijn liedjes over verlangen en verlies, over een relatie die langzaam maar onherroepelijk in elkaar stort. ‘Het komt wel goed’, zingt Mazian tegen zichzelf, maar ja, zoiets geloof je eigenlijk alleen achteraf, als het inderdaad goed gekomen is. Alleen Bij Mij gaat juist over het kruispunt in het leven waarin je het even niet ziet. ‘Als je gaat begint mijn nieuwe leven zonder jou. En ik haat dat dit alleen kan zonder jou.’

Dat klinkt best wel een beetje sentimenteel, en dat is Elias Mazian dan ook schaamteloos, wat nog eens versterkt wordt door zijn muzikale keuzes. Een liedje als ‘Alleen Bij Mij’ roept echo’s op van Clouseau’s ‘Daar Gaat Ze’, terwijl hij Doe Maar’s ‘Pa’ een tedere interpretatie van die nederpopklassieker geeft. Doe Maar’s origineel is jong en brutaal, Mazian’s versie klinkt bedwelmend, en dat geeft een totaal ander gevoel aan dezelfde tekst. Een tikkeltje verdrietig, maar toch altijd op zoek naar de liefde en de schoonheid. Elias Mazian heeft geleerd dat loslaten niet hetzelfde is als alles weggooien, en hij durft ook nieuwe avonturen aan. ‘Niet alles is voor niets, nee.’