DTRH17: Nick Mulvey is zo'n twintig minuten boeiend
Tropische discovibe overtuigt meer dan suffe surfliedjes
Het verhaal Nick Mulvey is er een waarvan je heel hard "cliché!" roept tegen je beeldscherm. Nadat hij jaren de zeldzame Hang-drum speelde in Portico, kwam tijdens een vakantie in Honduras de openbaring. Met niks dan een akoestische gitaar moest hij opeens een verzamelde groep locals vermaken. Overgehaald met het argument dat men toch geen Engels verstond, speelde hij een korte set en welja - al spelende ontstonden er nieuwe nummers in zijn hoofd. En kijk eens, zeven jaar later staat hij onder Hondurese temperaturen in een goed gevulde Fuzzy Lop.
Opluchting: zo cliché als dit verhaal is de artiest Mulvey gelukkig niet. Debuutplaat First Mind was album van de week bij 3voor12, met een sound die zich uitstekend leent voor een lome namiddag heupwiegen. Niet dat daar veel van langskomt overigens: de meeste nummers worden aangekondigd als materiaal van een in september te verschijnen nieuwe plaat, Wake Up Now. Door naar het heden: Mulvey zelf centraal met zijn ritmische gitaarspel, links en rechts geholpen door shakers, synths, gitaren en drums. Het geheel heeft - zeker door de percussie - wel wat van de tropische disco van Arcade Fire, al zal ook Talking Heads vroeger vaak aan hebben gestaan in huize Mulvey.
Jammer dat Mulvey er zulke slappe surf-liedjes van het niveau Jack Johnson tussendoor gooit als 'Cucurucu', of de juist met een floortom volgestompte titeltrack van de komende plaat. Het lijkt sowieso wel alsof de nummers voorspelbaarder worden naarmate de show vordert. Ineens valt dan iets irrelevants op als hoe ontzettend lelijk de backdrop is: midden in de visuals van Down The Rabbit Hole staat een witte rechthoek met de titel van het nieuwe album, haastig met Paint in elkaar geknutseld. Dat het zo afleidt zegt weer genoeg over het optreden, dat steeds verder wegzakt.
HET MOMENT
Het eerste kwartier is het sterkst, met veel nieuw, spannender materiaal. Dat biedt hoop voor die plaat waar Mulvey het continu over heeft, maar het is gewoon het bekendste nummer en afsluiter 'Fever to the Form' die de tent in beweging krijgt.