Album van de Week (9): Sam Fender
Ongepolijste verhalen in gepolijste liedjes
Sam Fender als headliner op Rock Werchter en Down The Rabbit Hole? Dat leverde toch wel wat gefronsde wenkbrauwen op, want dat is een behoorlijke stap voor de man die binnenkort in AFAS Live en 013 speelt. Daar zat vast voorkennis in over de aanstaande plaat, People Watching. Die aanstaande plaat is nu uit en is inderdaad een overtuigende gooi naar de grote podia, meteen al met het titelnummer, waarin Fender zijn inner Springsteen kanaliseert, inclusief een Clarence Clemons waardige vieze saxofoon en subtiele strijkers, maar toch vooral met een niet te stoppen drive.
De Brit vindt op People Watching het wiel niet uit, maar hij zet wel een mooie stap vooruit met sterke songs die ook nog eens ergens over gaan. Fender schrijft veel over het working class leven in het noorden van Engeland, ver van het hippe Londen. Ongepolijste verhalen, in geslepen liedjes. ‘"Imagine Boris in here in full police gear the night?", zingt Fender in ‘Big Wild Lie’, een verwijzing naar de loze beloften van premier Boris Johnson om iets te doen aan de criminaliteit in zijn land. Even later omschrijft hij Engeland als een ‘crumbling empire’, waar de hardwerkende normale man vermorzeld wordt in een geprivatiseerde neoliberale bende. Grappig dat de leadgitaar hier ineens het paarse sentient van Prince ademt.
In het intieme slotnummer ‘Remember My Name’ laat Fender de luisteraar even heel dichtbij komen. In deze ode aan zijn overleden grootvader krijgt zijn stem in eerste instantie alle ruimte, om vervolgens gedragen te worden door een ontroerende brass band.
I'm not sure of what awaits
Wasn't a fan of Saint Peter and his gates
But, by God, I pray
That I'll see you in some way
De dood lonkt ook op het eerder genoemde titelnummer, een ode aan zijn ‘surrogaatmoeder’ Annie Orwin. Het is een nummer over rouw en over het bijschaven van je verwachtingen van het leven naarmate het leven je vaker in de steek laat. Ook hier zien we weer Sam Fenders coping mechanisme, zijn favoriete vlucht: hij kruipt in de rol van observeerder, als toeschouwer bij de levens van mensen die hij helemaal niet kent. Dat doet hij ook in het titelnummer van de plaat, naar al die mensen onderweg ergens naartoe of ergens vandaan, allemaal in de hamstermolen van het leven. Die hersenloze hamstermolen ontstijgt hij met dit album definitief.