#4df18: Opzwepende woestijnmuziek van Imarhan

Wat is dat toch met die Noord-Afrikanen op het Valkhof Festival. Jaar in jaar uit weten zij het publiek in te pakken, op te zwepen, te betoveren en in een feeststemming te brengen. Ook de Algerijnse band Imarhan krijgt dit weer moeiteloos voor elkaar. Bij aanvang staat het al meteen flink vol bij het podium met publiek dat speciaal voor deze muziek lijkt te zijn gekomen en de band een warm onthaal biedt, enthousiast meeklappend in het ritme als daarom wordt gevraagd.

Imarhan komt uit Algerije en de naam betekent zoiets als "de mensen om wie ik geef". De band werd in 2006 opgericht door zes vrienden maar bracht pas in 2016 haar debuutalbum uit, niet toevallig geproduceerd door de neef van de zanger, die bassist is bij Tinariwen. Bij vlagen doet de muziek van Imarhan ook denken aan deze grote bekende uit Mail. Maar ze hebben ook zeker hun eigen sound ontwikkeld.

De bandleden spreken geen Engels, dus ze laten hun ogen en handen spreken. Geen verdere communicatie dan de woestijnrock met zijn onnavolgbare teksten en het typerend slepende ritme. Met elektrische bas en gitaren, maar ook een kalebas als percussie-instrument. Die wordt bespeeld met blote handen en vuisten maar ook met (hoe verzin je het) plastic wegwerpaanstekers voor een scherpe tik tussendoor.

HET MOMENT:
Een speciaal moment is niet aan te geven. De show bouwt zich op vanaf een rustig begin tot steeds meer opzwepende muziek. Zo jammer dat de teksten niet te verstaan zijn, want de muzikanten hebben onderling veel plezier en werpen elkaar glinsterende blikken toe. De percussiespeler blijft bezig zijn hoofd- en monddoek te schikken. De anderen spelen gewoon blootshoofds. De woestijnmuziek past heel goed bij deze zwoele zomeravond: hopelijk heeft de band net zo genoten als het publiek.

3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste tips, recensies, foto's en andere relevante artikelen.