Een avond met twee gezichten

De grote zaal van de Effenaar loopt op deze vrijdagavond langzaam vol. Twee contrasterende acts delen het podium: de energieke, kleurrijke indie van The K’s en de duistere en strakke postpunk van Ist Ist. Wat op papier lijnrecht tegenover elkaar staat, blijkt live een perfecte tweedeling.

Met een vers nummer 1 album in de UK charts op zak openen The K’s zelfverzekerd. Het tweede nummer ‘Gravestone’ zet de toon: strak en met loepzuivere zang die zelfs de meest duistere postpunk fans verwonderd doet opkijken. Dit is geen rommelige pubrock, maar een band die zijn sound tot in de puntjes beheerst. Het nummer ‘Black & Blue’ bevestigt dat gevoel: pakkend, strak gespeeld en met een aanstekelijke energie die de zaal moeiteloos aan het dansen krijgt.

Opvallend is het contrast tussen de vrolijke Britse band en het publiek dat grotendeels voor Ist Ist is gekomen, gehuld in zwart, zonnebrillen al in de aanslag. Toch weten The K’s het ijs zeker te breken en kleur in de vrijdagavond te brengen.

Dan draait het fel gekleurde palet naar zwart-wit. Ist Ist betreedt het podium gehuld in zwarte jassen en zonnebrillen. De zaal staat vol fans met merchandise van elke tour en album. Zanger Adam Houghton zorgt dan ook voor genoeg contactmomenten met zijn trouwe fans die vooraan verzameld staan. Het moment dat het publiek echt loskomt is bij ‘Repercussions’, waar de massa begint te dansen alsof het een underground nachtclub is. Niet gevraagd, maar wel duidelijk gevoeld. Nieuwere nummers, waaronder ‘Burning’, worden ontvangen alsof ze al jaren in de set zitten. Het duurt nog wat maanden tot het nieuw aangekondigde album uitkomt, maar we krijgen vanavond gelukkig genoeg voorproefjes.

Ook om de visuals van dit optreden kun je niet heen. Bijpassende lichtflitsen en rookmachines voegen enorm veel diepte toe aan de avond. Je hoort de muziek niet alleen, je voelt het ook. Het nummer ‘Mary in the Black and White Room’ creëert een adempauze waarna met ‘Lost My Shadow’ de knaller van de avond wordt ingezet. 

Op 28 oktober komt de nieuwe single ‘Makes no Difference’ uit, deze wordt alvast aangekondigd als de hit van het album en het publiek beaamt dit met hun reactie. Op z’n meest Manchesters wordt gevraagd: “Who wants to dance?” voordat ‘Hope To Love Again’ wordt ingezet. De band gaat niet weg zonder een encore en sluit af met hun eerste hit: ‘You’re Mine’. Handen worden geschud met vaste fans en dan komt de avond tot zijn einde. Geen pose, puur dankbaarheid. Ist Ist heeft vanavond bewezen dat ze volkomen terecht een leger aan Nederlandse fans achter zich hebben en elke zaal plat speelt.