Dansen zonder besef van tijd en ruimte in Martinou's DJ Shortlist

Zo vaak komt het niet voor dat een danceplaat het Album van de Week is bij 3voor12, laat staan niet als die is gemaakt door een relatief obscure Zweedse producer. Maar het nieuwste album van Martinou (uitgekomen op het Rotterdamse Nous’Klaer) is daadwerkelijk prachtig: diepe techno vol subtiele schakeringen die grootse impact hebben. We vroegen naar zijn favoriete tracks in de DJ Shortlist.

De track die het album samenbracht:
Martinou – 'In Time We’ll Know'
‘Deze track representeert het moment dat een potentiële EP in een album veranderde. En het is één van de meest introspectieve nummers. Een boel mensen zeggen dat ze de eerste minuut niet overtuigd waren van de track, en dat ze er dan inkomen. Volgens mij is dat een goeie vergelijking met het album, waarbij je denkt: hoe is dit een clubplaat, oh wacht, misschien toch wel – holy shit, wat is dit? Het is een journey.’

De track om met je ogen dicht op te dansen:
Mr Tophat & Art Alfie – 'Don’t Step On The Baby'
‘Een Zweeds powerduo. Deze track rolt acht minuten door. Hij heeft een 303-baslijn die klinkt alsof het ’s nachts door een bos echoot: ‘Don’t step on the baby!’. Wat zou ik dit graag horen bij een bosrave.’

Een persoonlijke klassieker die vaak in je sets opduikt:
Francis Harris – 'Lostfound' (Matthew Herbert’s Let Yourself Go Mix)
‘Hij heeft nauwelijks een kick. Het is alsof je in een rivier staat, je wordt erdoor meegesleurd. Alles is om de bas heen gebouwd. Die klinkt als een basdrum, ook al is het een baslijn. En hij is onmogelijk om uit te mixen, vanwege die gekke maat. Ergens aan het einde zit een drop en komt er een stem bij. Heel minimaal, maar op het juiste moment blaast het de club op. Deze draai ik als ik een boel gesloten ogen zie.’

Een recente favoriet:
Sa Pa – ‘Wet Weather Way’
‘Deze klinkt als luxueus grind, ik kan het niet anders omschrijven. Heel vies, maar ook zacht. De track pulseert, je voelt het in je hele lichaam. Ik had de vinyl besteld, maar de Zweedse post vond het blijkbaar geen goed idee, want hij werd geknakt bezorgd. Oeps, zei de postbezorger.’

De track die je draait als je ouders op de koffie komen:
Jon Lucien – 'Rashida'
‘Net slow-jazz, of slow-funk. Deze track raapt diep. Hij is heel warm, subtiel en stil, maar hij heeft grote pieken. Opeens komt er een orkest in – holy shit! – en zijn stem is echt geweldig. Die smelt als boter in je oren.’

Check ook deze mix die hij maakte voor Nous'Klaer.