#4df17: De sonische gitaarmuur van Meatbodies

Meatbodies is de eerste band in het rijtje harde gitaarbands vanavond op het Valkhof, die op het veld door sommige bezoekers al is omgedoopt tot garagerockdag. De band uit Californië ontstond “in the scene” rond Mikal Cronin en Ty Segall, waar zanger en frontman Chad Ubovich in beide bands speelde. Ook maakt hij deel uit van Segall’s hardrockband Fuzz en was hij eerder al lid van together PANGEA toen het nog gewoon Pangea heette.

Het viertal speelt hard, maar ook loeistrak. Het tempo ligt hoog en het duurt even voordat er naast de garagerock flarden psychedelica worden verwerkt in de muziek. Ook hier is Ubovich verantwoordelijk voor, hij heeft naast zijn gitaar een synthesizer voor zich staan. Toegevoegde waarde hiervan is vanavond nihil. Sterker, dit haalt de aandacht weg bij datgene waarin Meatbodies uitblinkt. Dat zijn namelijk de vette gitaarriffs en de heerlijk doordenderende drums.

Maar het liedje wordt nooit uit het oog verloren, typisch voor acts op het In The Red-label. De twee gitaristen (naast Ubovich ook Patrick Nolan) weten elkaar goed te versterken en het solide basspel van Kevin Boog, gehuld in een retro tie-dye t-shirt, mag er ook wezen. De perfecte smeerolie in deze machine is de drummer, die elk nummer beter wordt.

HET MOMENT:
Het is moeilijk om één bepaald moment bij het optreden van Meatbodies aan te wijzen als hét moment: het optreden is een lange sonische gitaarmuur, waarop het heerlijk zweven is. Opvallend is het moment waarop tweede gitarist Patrick Nolan de leadzang overneemt, en de steeds meer aandacht opeisende drumpartijen. Blijkt Erik Jiminez achter de drumkit te zitten. Dat is de drummer van together PANGEA, die vorig jaar nog op het Valkhof stonden. Dat maakt de cirkel rond.

Volg alle recensies, fotoverslagen en andere artikelen in ons dossier van de Vierdaagsefeesten.