Zo’n tien jaar geleden leerden we The Horrors voor het eerst kennen dankzij de immense hype rondom het in gothic outfits gehulde vijftal. De grote indiegolf was in volle gang: Razorlight, Bloc Party en The Kooks waren supersterren met hitsingles en ontelbare copycatbands, elk met vier tot vijf tengere jongens in witte T-shirts met rommelig haar.
The Horrors was een verfrissend extravagante variatie op het ‘normale jongens met gitaren’-thema. Met superstrakke broeken, liters haarspray, vet aangezette eyeliner en het duistere debuutalbum Strange House werd de band plotseling een fenomeen. Sindsdien hebben ze elke paar jaar een plaat uitgebracht, waaronder de uitstekende tweede Primary Colours (2009), maar toen in de jaren ’10 de buzz rondom indiebands begon te zakken verschoof ook The Horrors naar de achtergrond.
Nieuwe plaat V lijkt daar echter verandering in te brengen. Het vandaag uitgebrachte album krijgt lovende kritieken van de Britse muziekpers om z’n strakke songs en aangrijpende geluid. Producer Paul Epworth, die vroeger platen van Babyshambles en Bloc Party produceerde maar tegenwoordig gebeld wordt door Lana Del Rey en Adele, heeft uit The Horrors’ typische cocktail van 80s-referenties een bijzonder slicke plaat gedestilleerd. The Horrors klinken weer gretig en vol bravoure, alsof ze zelf ook wisten dat het met dit vijfde album erop of eronder was. En het zou zomaar eens erop kunnen zijn. Luister maar naar afsluiter ‘Something To Remember Me By’, een melancholisch-euforische track met een heel hoog repeat-gehalte. Gaan The Horrors die tien jaar oude hype eindelijk waarmaken?