Pinkpop 2017: Coverrockopera Gutterdämmerung voor de verstokte filmliefhebber

Wat krijg je als je een deel Zack Snyder mengt met wat Russ Meyer en een vleugje Tenacious D? De som alleen al klinkt bizar, maar het zijn wel die herkenningspunten waar de gedachtes naartoe gaan bij het ondergaan van Gutterdämmerung in de Brightlands Stage: een ‘explosive cinematic rock opera’ wat neerkomt op de vertoning van een film op een groot scherm, met daaromheen een strakke live-band, vuurwerk en het gebruik van objecten die ook in de rolprent voorbij komen.

En die film, tsja… denk smaakvol zwart-wit vol tableau vivants zoals we dat kennen van Zack Snyder, gecombineerd met een clichématig verhaal waar zelfs Jack Black voor zou bedanken. Een gevecht tussen hemel en hel met ‘de gitaar’ als inzet. Bijrollen worden ingevuld door de rockgoden die door het aanwezige publiek met een luid gejoel worden ontvangen; Iggy Pop, Lemmy, Josh Homme, Henry Rollins, maar als godin Grace Jones voorbijkomt, is het weer oorverdovend stil. Het acteerwerk ligt er zo dik bovenop, dat het op de lachspieren werkt.

De nekspieren daarentegen mogen aan de bak; de live-band eromheen voorziet de film van muziek en neemt een paar momenten waarop de film even stil wordt gelegd zodat de zanger en gitaristen ook voor op het podium mogen rocken. En dat gaat goed, maar wat wil je ook met klassiekers als Mötorheads ‘Ace Of Spades’ (ook als toegift), ‘My Own Summer’ van Deftones, Slayers ‘Reign In Blood’ of zelfs Jefferson Airplanes ‘White Rabbit’, vertolkt door onze eigen Kovacs.            .

Het Moment:
Denken we in het begin met een zangeres van doen te hebben, komt daar na tien minuten zanger Jesse Smith van achter het scherm vandaan. Did. Not. See. That. Coming.

Volg Pinkpop op de voet met onze livestream en het dossier.